حسن بنیانیان، محقق و استاد دانشگاه و رییس سابق حوزه هنری به خبرنگار شبستان گفت: اساسا باید یک قاعده مردمی از شادی و نشاط در چارچوب ارزش‌های اسلامی خلق شود و صداوسیما برگزیده‌های آن را پخش کند تا هم مردم شاد شوند و هم جشن‌های بومی دوباره جان بگیرد.
وی افزود: جشن‌های محلی نیمه شعبان در گذشته به صورت طبیعی انجام می شد. جوانان از اول شعبان در تدارک جشن بودند و اوج جشن‌ها در روز نیمه شعبان قرار داشت که این مسئله دارای کارکرد تربیتی نیز بود.
این استاد دانشگاه با اشاره به کارکرد منفی رسانه‌های مدرن در زمینه جشن‌های مذهبی گفت: رسانه‌های مدرن با نگاهی سطحی به جشن‌های مذهبی تنها به مسئله خنداندن مردم فکر می‌کنند و به جنبه‌‌های تربیتی و کارکرد دینی جشن کاری ندارند.
رییس سابق حوزه هنری با اشاره به کارکردهای جشن‌های مذهبی ابراز کرد: ارتباطات طبیعی مردم در این روزها و دید و بازدیدها و تبریکات عید، هم نشاط مردم را می‌افزود و هم ارزش‌های دینی را در مردم نهادینه می‌کرد، اما امروز مردم فقط جلوی تلویزیون می‌نشینند و تلویزیون چند تا هنرمند را می‌آورد و به طور مصنوعی برای مردم شادی ایجاد می‌کند که کارکرد برعکس دارد.
بنیانیان پیشنهادی هم برای احیای جشن‌های سنتی داشت و گفت: ما جوانان خلاقی داریم، به عنوان مثال می‌شود به جای جشن‌هایی که امروز شهرداری در پارک‌ها برگزار می‌کند و با موسیقی غربی قصد دارد برای مردم شادی مصنوعی ایجاد کند، می توان از خلاقیت جوانان استفاده کرد و خود جوانان تئاترهای شاد را برای مردم اجرا کنند.
وی ادامه داد: کسانی که کار تئاتر انجام داده اند می دانند که هر تئاتر یکی دو ماه کار جمعی لازم دارد که خود این مسئله کارکردهای تربیتی زیادی دارد. برگزیده‌های این تئاترها را نیز می‌توان در تلویزیون به اجرا گذاشت. این تئاترها گرچه ممکن است آماتور باشند اما چون از دل مردم برخاسته، بهتر در دل مخاطب می‌نشیند تا سریال‌های طنز امروزی که نه نویسنده از دل مردم برآمده و نه بازیگران و نه هیچ‌یک از عوامل فیلم.
توسعه رسانه‌های مدرن نباید شعایر اصیل را از مردم ما بگیرد
رییس سابقه حوزه هنری با اشاره به کارکرد تربیتی مسجد گفت: چند سالی است به دلیل پخش سریال‌های پیاپی و ماه مبارک رمضان، مردم حتی در این ماه هم وقت نمی کنند به مسجد بروند، در حالی که حضور در مسجد کارکرد تربیتی دارد. درست است که یک ساعت وسط برنامه‌ها وقت می‌گذارند تا مردم به مسجد بروند ولی به نظر ما باید حضور مردم در مسجد در این ماه سه چهار ساعت باشد.
بنیانیان ادامه داد: جوانی که در مسجد حضور پیدا کند، هویت مذهبی پیدا می‌کند و دیگر وضع ظاهر و باطن خود را حفظ می‌کند و در انتخاب دوستان خود دقت می‌کند.
این استاد دانشگاه تأکید کرد: نکته کلیدی بحث این است که توسعه رسانه‌های مدرن نباید شعایر اصیل را از مردم ما بگیرد و مثلا جشن‌های نیمه شعبان تنها به چراغانی کوچه‌ها محدود شود.
شادی حقیقی تنها در عبودیت خداست
وی با بیان این که شادی حقیقی تنها در عبودیت خداست، گفت: اگر اعتقاد به خدا و کار برای خدا را در مردم نهادینه کنیم، زندگی مردم به زندگی شادی تبدیل می‌شود اما در زندگی غیر خدایی ممکن است لحظاتی فردی را با بی‌خبری و مستی شاد کنی اما همین که از آن حالت بیرون آمدی دوباره غم و غصه‌ها که حاصل از پوچی زندگی بدون خداست، به سراغش می‌آید.
رییس سابق حوزه هنری عنوان کرد: انسان در زندگی خدایی حتی در سختی‌ها هم شاد است. نمونه این مسئله را می‌توانیم در جبهه‌ها مشاهده کنیم؛ جوانانی که برای چند روزی به مرخصی می‌آمدند، زود به جبهه برمی‌گشتند چون آنجا را فضای شادی می‌دانستند در صورتی که جبهه پر بود از سختی و گلوله و خون و شهادت.
بنیانیان با بیان این که طبق فرموده قرآن دوستان خدا حزن و غمی ندارند، گفت: این مسئله را مطرح کردم چون متأسفانه می‌بینیم گاهی به تبعیت از غربی‌ها و به عبارت بهتر برای این که جلوی غربی‌ها کم نیاوریم و ملت‌مان را ملتی شاد جلوه دهیم، در پارک‌ها و محل‌های عمومی گروه‌های موسیقی را دعوت می‌کنیم و موسیقی‌های تند غربی را پخش می‌کنیم تا مردم شاد شوند.
وی تصریح کرد: این الگوها غربی است و از نظر ما جامعه غربی جامعه شادی نیست و اصلا به این دلیل که در عمق جانش غمی را حس می‌کند خود را به شادی می‌زند، اما در جامعه ایمانی ما نباید از الگوهای آنها تبعیت کنیم بلکه باید الگوهایی طراحی کنیم که شادی و نشاط حقیقی را در عمق جان مردم نفوذ بخشیم.
رییس سابق حوزه هنری پیشنهاد داد گروه‌های تخصصی اسلام‌شناسی و جامعه‌شناسی تشکیل شود و به طراحی جشن‌های بومی مذهبی بپردازند و پس از ارزیابی آثار آنها در میان مردم کارهی برگزیده در صداوسیما پخش شود.
استاد دانشگاه با انتقاد از تبدیل شدن مساجد به محل‌هایی برای غم و اندوه گفت: متأسفانه خودمان به دست خودمان داریم به جوان‌مان القا می‌کنیم که مسجد جای غم و اندوه و روحانی مظهر حزن است؛ چون همیشه مراسم‌های ختم در مساجد برگزار می‌شود اما مراسم‌های شادی در تالارها و فرهنگ‌سراها و پارک‌ها.
وی ادامه داد: همین طور صداوسیما در ایام غم و اندوه از روحانیون دعوت می‌کند، اما در ایام شادی از هنرمندان و ورزشکاران. چرا نباید در جشن‌های یک روحانی بیاید در تلویزیون و هم مردم را بخنداند و هم پندها و آموزه‌های دین را در قالب آن به مردم عرضه کند. نباید مسئولان فرهنگی و صداوسیما این جریان را عادی‌سازی کنند که مظهر دین یعنی روحانیون را مظهر غم و اندوه نشان دهند.
پایان پیام/
نظر شما