رقابت تنگاتنگ ایران با آمریکا در حوزه مهندسی

خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: وقتی صحبت از تولید دانش و مدارک مهندسی می شود، بلافاصله نام کشورهای جهان اول از جمله امریکا، ژاپن و دیگر کشورهای توسعه یافته به ذهن می آید. درست هم است، در طول دهه های گذشته این کشورها بیشترین مهندسان جهان را تولید کرده اند. اما آمارهای جدید واقعیت های جدیدی را نشان می دهند. این طور که پیداست، کشورهای در حال توسعه و نوظهور در سال های اخیر در تولید مهندس و فارغ التحصلان رشته های مهندسی، از کشورهای پیشرفته سبقت گرفته اند.

بنابراین گزارش، مجمع جهانی اقتصاد در گزارش اخیر خود از ایران به عنوان سومین کشور در حوزه فارغ التحصیلان مهندسی در جهان یاد کرده است. ایرنا در این رابطه گزارش داده است که: "مجمع جهانی اقتصاد دریک حساب توئیتری خود نام ده کشوری که بیشترین فارغ التحصیلان رشته های مهندسی را درسال 2015 میلادی داشته اند، منتشر کرد که نام ایران دررتبه سوم این جدول دیده می شود. براساس این آمار که منبع آن 'مجمع جهانی اقتصاد 2015' و'یونسکو' ذکر شده، روسیه با 454436 فارغ التحصیل دررتبه نخست وپس ازآن ایالات متحده آمریکا با 237826 فارغ التحصیل قرار دارد وسپس ایران با 233695 نفر در رتبه سوم است. ژاپن با 168214 نفر در رتبه چهارم قرار دارد و پس از آن کشورهای کره جنوبی، اندونزی، اوکراین، مکزیک، فرانسه و ویتنام قرار دارند.

حساب تویتیری مجمع جهانی اقتصاد می گوید 124 کشور را دراین رده بندی لحاظ کرده، اما در این جدول آمار چین و هند را به خاطر دسترسی نداشتن به آن در نظر نگرفته است. نکته جالب توجه دراین اینفوگرافیک، غیبت چهار کشور ازهشت قطب صنعتی دنیاست؛ گروه هشت مشتمل برکشورهای فرانسه، آلمان، بریتانیا، ایتالیا، ژاپن، ایالات متحده آمریکا، روسیه و کانادا هستند که بیش از ۶۵ درصد اقتصاد دنیا را در اختیار دارند. چهار کشور آلمان، بریتانیا، ایتالیا و کانادا در ۱۰ کشور بالاترین فارغ التحصیلان مهندسی قرار ندارند. هرچند که حضور کشورهایی همچون ویتنام و اندونزی در این جمع هم تعجب برانگیز است، اما رقابت تنگاتنگ ایران با آمریکا، بسیار قابل تامل می نماید."

بنابراین گزارش، کشورهای در حال توسعه دیگری مثل اندونزی، اکراین و ویتنام به ترتیب با تولید ۱۴۰۱۶۹، ۱۳۰۳۹۱، ۱۰۰۳۹۰ در فهرست ۱۰ کشور برتر جهان در تولید فارغ التحصیل مهندسی در جهان قرار گرفته اند. در انفوگرافیک زیر، می توانید این ده کشور را همراه با تعداد فارغ التحصل و رتبه آنها ببینید.

این گزارش می افزاید: در دهه چهل رشد اقتصادی و صنعتی در ایران آغاز شد. حجم طرح های توسعه ای در ایران در این سال ها چنان زیاد بوده  که دولت وقت با کمبود نیروی آموزش دیده رو به رو شد. این کمبود چنان بود که دولت شروع به جذب تکنسین های خارجی کرد، طوری که تعداد تکنسین های خارجی به ویژه اروپایی و آمریکایی از کمتر از ۱۰۰۰۰ نفر در سال ۱۳۴۵ به بیش از ۶۰۰۰۰ نفر در سال ۱۳۵۶ رسید. رشد سالانه تولید ناخالص ملی نیز در این سال ها به ۸ درصد در سالهای ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۹ ، به ۱۴ درصد در سال ۱۳۵۱ و به ۳۰ درصد در سال ۱۳۵۲ رسید. هم اکنون اما می توان گفت شرایط  کاملا بالعکس شده. ایران دیگر نه تنها نیازی به تکنسین، مهندس و نیروی آموزش دیده ندارد، بلکه همان طور که می بینید رتبه سوم را در تولید  مهندس در جهان پس از امریکا به خود اختصاص داده. اما رشد سالانه تولید ناخالص ملی که در سال ۸۱ به میزان ۸.۷۵ درصد بود؛ به ۷.۳۲ درصد در سال ۸۵، به ۳.۳۳ درصد در سال ۸۸ و به عدد ۳.۴ درصد در سال ۹۰ رسید.

یادآور می شود: مجمع جهانی اقتصاد World Economic Forum یکی از سازمان‌های بزرگ اقتصادی سوئیس است. این سازمان سالانه بیشتر از ۸۰ میلیون دلار درآمد دارد و برای بیشتر از ۲۰۰ نفر فرصت شغلی ایجاد کرده‌است. مجمع جهانی اقتصاد برای اولین بار در ژانویه سال ۱۹۷۱ و در شهر داووس توسط کلاوس شواب به عنوان جایی برای جمع شدن رهبران اقتصادی و سرمایه‌داران اروپایی راه اندازی شد. شواب که در آن زمان در دانشگاه ژنو تدریس می‌کرد، داووس را برای جمع شدن اقتصاددانان، سیاستمداران، صاحبان سرمایه، نظریه‌پردازان و هنرمندان انتخاب کرد. ایده اصلی اجلاس این بود که این افراد در یک جا جمع شوند تا درباره مسائل روز اروپا تبادل نظر کنند. بعد از این ریاست وی مجمع مدیریت اروپایی که یک سازمان غیر انتفاعی بود را در ژنو راه اندازی کرد و با کمک این مجمع سران تجاری و صنعتی اروپا را هر ساله در ماه ژانویه به داووس فرا می‌خواند. سپس برگزاری جلسات منطقه‌ای در کشورهای مختلف جهان بعد از برگزاری اجلاس سالانه داووس به برنامه کاری این مجمع اضافه شد.

رویدادهای سال ۱۹۷۳ میلادی -از جمله جنگ یوم کیپور و از هم پاشیدن سیستم برتن وودز- موجب شد که اجلاس داووس به جای تمرکز بر مسائل مدیریتی، نگاه خود را به مشکلات سیاسی و اقتصادی روز معطوف کند و یک سال بعد، برای اولین‌بار رهبران سیاسی جهان هم به داووس دعوت شدند. از سال ۱۹۷۹ مجمع مدیریت جهانی انتشار گزارش رقابت اقتصادی جهانی را نیز بر عهده گرفت. اما در سال ۱۹۸۷ «مجمع مدیریت اروپا» به «مجمع اقتصاد جهانی» تغییر نام داد و با توسعه حوزه کاری خود تلاش کرد تا اختلافات و مشکلات جهانی را با ایجاد یک پلت فرم بین‌المللی حل کند.