به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از سایت ایران تئاتر، لارنت فرانی بازیگر و کارگردان نمایش هیولاها یکی از مهمانان تئاتر ملل سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر بود.
«هیولاها» نمایشی ضد خشونت است و نگاهی کمدی به خشونت دارد.
ما در همه جای دنیا زندگی پر از خشونتی داریم. وضعیتی که به دلیل بی‌عدالتی در همه دنیا وجود دارد و همین سبب تحمل‌ناپذیری می‌شود. من نمایشی برای کودکان و بزرگسالان اجرا می‌کنم که در واقع خیلی آسان و راحت و سبک درباره یک مشکل خیلی بزرگ حرف می‌زند. واقعیت این است که بدترین هیولا، هیولایی نیست که در این گوشه یا آن گوشه اتاق نشسته، بلکه هیولایی است که در درون ما نشسته است. ما با «هیولاها» می‌خواهیم، خشونتی که بزرگسالان هم می‌توانند آن را درک کنند، نشان دهیم. خشونتی که در کنار ما نیست بلکه در درون ماست.
درباره شیوه اجرایی این نمایش بگویید که جهانی‌ست خلاصه شده در بستری با بالش و پتو و یک بازیگر که خودش هم کارگردان و هم طراح کار است.
از نظر من می‌توانیم با چیزهای ساده‌ی پیرامون ایده‌های تئاتری‌مان را بیان کنیم، نیازی به پیچیدگی در شیوه اجرا و ابزار صحنه نیست. ایده این تئاتر، این است که ما چگونه می‌توانیم راحت بخوابیم با همه خشونت و ترس‌هایی که در اطراف ماست.
آیا از نظر شما این نمایش مختص گروه سنی خاصی است؟
این نمایش هم برای بچه‌هاست و هم برای بزرگسال‌ها. بچه‌ها که نمایش را می‌بینند، می‌گویند این‌که وسیله و اسباب بازی من نیست اما گمانم پدربزرگم این را داشته. در واقع برخی اسباب‌بازی‌ها مربوط به زمان قدیم‌تر هستند و ابزارهای سرگرمی امروزی بچه‌ها نیستند و حالتی نوستالژیک دارند.
نگاه‌تان به جشنواره تئاتر فجر چیست؟ از اجرایتان در این جشنواره راضی بودید؟
وقت ما در این جشنواره بسیار کم بود چون قبل از حضور در ایران، در کشوری دیگر اجرای نمایش داشتیم و بعد از این جشنواره هم باید به سفری دیگر برای اجرای نمایش بروم و زمان بسیار کمی در ایران هستم. اگرچه دلم می‌خواست اما امکان دیدن اجرایی از ایران را نداشتم. اما از حضورم در ایران و این جشنواره خوشحالم. در این سفر توانستم چیزهای تازه‌ای از ایران کشف کنم که قبلاً کشف نکرده بودم و این سفر برای من خیلی جذاب بود.
رابطه مردم ایران را با تئاتر چگونه می‌بینید؟
اجراهای «هیولاها» در ایران، اجراهای خوبی بود که مردم با آن خیلی گرم برخورد می‌کردند. شاید اول نمایش، تماشاگر کمی با کار حس بیگانگی دارد که این کیست و این‌جا کجاست اما کم‌کم یخ ارتباط باز می‌شود و به جهان نمایش «هیولاها» پا می‌گذارد. حس می‌کنم که مخاطبان این اجرا، نمایش را دوست داشتند و با آن خندیدند
نظر شما