خبرگزاری شبستان: پیوند سه نهاد اجتماعی، مسجد، منزل و مدرسه در گرو تعامل مستمر آنها و در نظر گرفتن نیازها و کارکردهای هر کدام از این نهادهاست. اگر می خواهیم بچه های ما خانه آموزش و پرورش خود را از مسجد جدا ندانند و علاوه بر آموزش های علمی، درس زندگی خویش را در مسجد بیاموزند، باید مسجد محل و مسجدی های محله، فراتر از دیوارهای مسجد، گام اول را برداشته و ابتدا خود به استقبال مدارس بروند.
محوریت یافتن مسجد در زندگی انسان در گرو میزان پاسخگویی این نهاد مقدس به نیازها و خواسته هاست. اگر در مدرسه امتیاز علمی در اولویت قرار دارد، همین عنصر می تواند کانالی برای ورود به جمع دانش آموزان و جذب آنها به مسجد باشد چنانچه ما از این طریق دانش آموزان بسیاری را به مسجد جذب کردیم و بچه ها وابسته مسجد شده اند. اینجانب در مدارس مختلف به بهانه سرود و کار پرورشی فعالیت می کنم. اولویت هم با مدارس اطراف مسجد است. وقتی خوب با بچه ها ارتباط برقرار کردم، کم کم آن ها را جذب مسجد نمودم. به نظر من وقتی بچه ها جذب مسجد شوند از هر فاصله ای می آیند، البته ممکن است به خاطر فاصله خیلی دور هم ریزش داشته باشیم. خانواده ها تغییرات را در وجود بچه ها می بینند و آن ها را به مسجد می فرستند.
از طرفی دوستان ما هم باید دست به دست هم داده و مجموعه را طوری ایجاد کنند که برای بچه ها جذابیت داشته باشد از این طریق بچه ها به مسجد وابسته می شوند. خانواده ها هم در جریان قرار می گیرند که ما در مسجد چه می کنیم اگر این ارتباط نباشد، رابطه یک سویه است و فایده ندارد. باید یک مثلث درست کنیم که مسجد در رأس و دو گوشه دیگر مدرسه و منزل باشد و من مربی با هر سه این ها در ارتباط باشم. ببینیم دوست نوجوان ما در مدرسه چگونه است؟ در خانه و خانواده او چطور است؟ اگر این بچه در خانه ماهواره داشته باشد، یکسری آلودگی ها را کم کم و ناخوداگاه می گیرد. باید این آلودگی ها شناسایی شود، اگر ارزش داشت که روی او کار شود به هر شکل ممکن این کار را انجام دهیم و اگر نه، باید عذر او را خواست تا بقیه بچه ها آسیب نبینند.
وقتی با خانواده ارتباط برقرار شد، مسایل به آنها گفته می شود و خانواده در جریان قرار می گیرد که ما در مسجد چه می کنیم. از دیگر مواردی که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که روی درس بچه ها در مسجد کار کنیم یکی از دلایلی که خانواده ها نسبت به آمدن بچه ها به مسجد موافق هستند این است که ما روی درس بچه ها خیلی کار می کنیم. یک زمان می گفتند بچه مسجدی ها تنبل و درس نخوان و از زیر کار دررو هستند، اما الان این طور نیست؛ ۹۵ درصد بچه هایی که الان در پایگاه ما هستند یا دانشجویند یا حوزوی، تعدادی هم به بازار گرایش پیدا کرده اند. ما در قشر نوجوانی که جذب کرده ایم ۹۷ درصد معدل عالی دارند و جزو ممتازترین مدارس هستند. بچه ها در مسجد سیر مطالعاتی و رفع اشکال دارند. عمده دغدغه خانواده ها درس بچه هاست. اگر این دغدغه رفع شد در کنارش اهداف دیگرمان هم تحقق پیدا می کند.
همه امور بچه ها را باید به نماز اتصال دهیم آن موقع است که بچه ها به بهانه درس، سرود و فوتبال به مسجد می آیند. نوری که بچه ها از نماز جماعت می گیرند خیلی از مشکلات ما را حل می کند. بچه ها بیشترین تاثیر را از هم سالان خود می گیرند و همچنین بیشترین آلودگی را. اگر مدیر مدرسه مذهبی باشد، زود با من همکاری و خانواده بچه ها را توجیه می کند. باید معیارهایی را برای جذب بچه ها تعیین کنیم.اول بچه هایی که درس خوب دارند؛ اگر دانش آموزی که درس ضعیف دارد انتخاب شود مشکلاتی ایجاد می کند. ممکن است افت تحصیلی اش دو برابر شود و هم خودش آسیب ببیند و هم مجموعه زیر سوال برود. معیار اخلاقی بچه ها هم مهم است؛ قرار نیست در جلسات اولیه بچه ها را جذب کنیم.یک سری رفتارهای ناپسند است که باید بدانیم روی آنها سرمایه گذاری نمی کنیم. اول خوب ها را جذب کنیم، کسانی که مطمئن هستیم درس، اخلاق و خانواده شان با ما هماهنگ هستند. در کنار آنها هم بچه هایی که علاقمندند.
نویسنده: عباس محمودی مربی و کارشناس پرورشی آموزش و پرورش
نظر شما