گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان: پیش از پاسخ به این سوال ابتدا باید چند نکته را مدنظر داشته باشیم: 1. جامعيت دين اسلام و خاتميت پيامبر گرامي اسلام چنین اقتضا می کند كه برنامه هاي آن براي همه افراد و گروه هاي اجتماعي و در همه زمان ها و مكان ها جاري و ساري باشد. 2. درست است كه تعداد زيادي از آيات قرآن درباره معاد و روز جزا است، اما همه اين آيات درباره جهنم و اهل جهنم نيست، بلكه اكثر آنها مربوط به ضرورت معاد، اثبات معاد، آثار تربيتي ايمان به معاد، سرانجام صالحان و وصف بهشت و بهشتيان است و3. پاداش صالحان و مجازات كافران نه تنها خلاف حكمت نيست، بلكه حكمت و عدالت خداوند مستوجب اين امر است.
خداوند در قران کریم مي فرمايد: « أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ؛[1] آيا گمان كرده ايد كه ما شما را بيهوده آفريده ايم، و به سوي ما بازگشت نخواهيد كرد.»
يعني اگر قيامتي در كار نبود و زندگي شما خلاصه در اين چند روز دنيا مي شد، حيات شما پوچ و بيهوده و بي معني بود. اين حيات جاويدان است كه به زندگي شما در اين جهان مفهوم مي بخشد و آن را از عبث بودن در آورده، با حكمت خدا هماهنگ مي كند.
أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ؛[2] آيا كساني كه ايمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند، همچون مفسدان در زمين قرار مي دهيم، يا پرهيزگاران را همچون فاجران؟
در اين آيه «مفسدان» در برابر «مؤمنان صالح» قرار گرفته اند و «فاجران» در برابر «متّقين». اين مقابله، اشاره لطيفي به اين حقيقت است كه اگر انسان ايمان و عمل صالح نداشته باشد، خواه ناخواه در صف مفسدان قرار مي گيرد و اگر تقوي يعني نيروي بازدارنده از گناه نداشته باشد، در صف فُجّار خواهد بود.[3]
آيات ديگري از قرآن كريم هم پاداش صالحان و مجازات فاسقان را بيانگر عدالت و حكمت خداوند مي دانند كه براي رعايت اختصار ذكر نشدند.[4]
اين ادعای كافران که در قرآن مدام از جهنم و عذاب صحبت شده و دائم ازعذاب و عقوبت و درد و رنج بحث مي كند، پنداري بيش نيست. زيرا ناديده گرفتن عفو و بخشش خداوند از يك سو و وعده پاداش نيكو به صالحان از سوي ديگر، نشانگر يك جانبه نگري درباره محتويات اين كتاب الهي است. كاربرد فراوان كلماتي مانند «غفور»، «رحيم»، «توّاب» و «رحمن» و مانند آن در قرآن بيان گر اين واقعيت است.
طبق آيات قرآن راهيان دوزخ كساني هستند، كه هر كدام به گونه اي حق ديگران را ضايع و خون مظلومان را به ناحق ريخته، یا مستضعفان را به مسلخ كشيده و آنان را در فقر و محروميت نگه داشته اند. گروه هايي از قبيل:
الف) كافران و منافقان.[5]
ب) طغيانگران، مستكبران و جبّاران.[6]
ج) ظالمان و بيدادگران.[7]
د) خونريزان (ريختن خون بي گناهان).[8]
هـ) مفسدان اقتصادي (رباخواران).[9]
پس گرفتار شدن آنان به جهنم كه كانون قهر و غضب الهي است، نتيجه عملكرد زشت آنان در دنياست.
علاوه بر این بهشت كه كانون انواع مواهب و نعمت هاي الهي است، از آن انسانهاي والا و شايسته اي است كه در جهت سعادت خود و جامعه از هيچ كوششي دريغ نكرده اند، نعمت هاي جسماني و لذات روحاني و هم نشيني با پيامبران الهي و مقربان بارگاه ربوي گوارايشان باد. برخي از گروه هاي بهشتي عبارتند از:
الف) صالحان و مؤمنان.[10]
ب) تقوي پيشگان.[11]
ج) نيكوكاران.[12]
د) مجاهدان و شهيدان.[13]
هـ) صابران.[14] [15]
در نتيجه قرآن در كنار سخن از عذاب دوزخيان، از بهشت و بهشتيان و از عفو و مغفرت الهي نیز سخن فراوان گفته است. ذكر اين نكته مهم هم ضروري است كه بيان عذاب و شكنجه دوزخيان، داراي آثار تربيتي فراواني است كه عبرت گيري از سرنوشت تبهكاران و بازگشت از مسير باطل و تشويق شايستگان و تسلي مظلومان و ستمديدگان پاره اي از آنها است.
پي نوشت ها:
[1] . مومنون/ 115.
[2] . ص/ 28.
[3] . ر.ك: مكارم شيرازي، ناصر، پيام قرآن، قم، ناشر: مدرسة الامام علي بن ابيطالب، چاپ چهارم، سال 1374، جلد پنجم، ص251.
[4] . حجر/ 85، قيامت/ 36 تا 40، قلم/ 35-36، جاثيه/ 21 و 22.
[5] . نساء/14، توبه/ 49، نساء/ 145.
[6] . زمر/ 60، اعراف/ 36، ابراهيم/ 15 و 16.
[7] . كهف/ 29 و جن/ 15.
[8] .: مائده/ 32، و نساء/ 93.
[9] . بقره/ 275، و آل عمران/ 130 و 131.
[10] . بقره/ 82، آل عمران/ 136، نساء/ 124 و آيات ديگر.
[11] . مريم/ 63، حجرات/ 13، آل عمران/ 15 و 133 و آيات ديگر.
[12] . مائده/ 85 و زمر/ 34 و مرسلات/ 44.
[13] . توبه/ 11 و 20 و 21 و 88 و 89 وصف/ 12 و آل عمران/ 142.
[14] . دهر/ 12، رعد/ 21 تا 24 و فرقان/ 75.
[15] . مكارم شيرازي، ناصر، پيام قرآن، تهران، دارالکتب الاسلاميه، ج6، ص 197.
منبع:اندیشه قم
نظر شما