خبرگزاری شبستان – گروه سیاسی: لغو تحریم ها باعث شده است بسیاری از صنایع ایران رنگ و بوی تازه ای به خود بگیرد و به سمت سامان و نوسازی برود از جمله آنها ناوگان هوایی و حمل و نقل ریلی و در کنار آن صنعت خودروسازی است. قراردادهای زیادی در حوزه خودروسازی در حال بسته شدن است. از جمله کشورهایی که در این مسیر بدنبال تعامل با ایران است؛ کشور آلمان است. وزارت صنعت، معدن و تجارت چندی پیش در خصوص دیدار محمد رضا نعمت زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت با گرهارد شرودر، صدراعظم سابق آلمان نوشته بود که: "ایران برنامه هایی را برای شرایط جدید بر مبنای همکاری های بلند مدت، راهبردی و سرمایه گذاری های مشترک در نظر گرفته است. هنگامی که ایران بازارهای خود را در اختیار آلمان قرار می دهد، انتظار دارد تا بازار این کشور نیز در اختیار ایران قرار گیرد تا زمینه رونق و توسعه صادرات فراهم شود. آلمان می تواند بسیاری از محصولات خود را در ایران تولید و صادر کند و صنایعی مثل پتروشیمی، نفت و گاز، فولاد، آلومنیوم، قطعه سازی و صنایع پیشرفته و الکترونیکی از حوزه هایی است که آلمان می تواند در آن حاضر شود."
بنابراین گزارش، در همین رابطه مهر به نقل از محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت،معدن و تجارت در حاشیه جلسه شورای گفتگوی دولت و بخش خصوصی نوشته است: "در حوزه خودروسازی همکاری هایی در حوزه ساخت خودرو و ارتقای تکنولوژی ها با کشورهای خارجی پیگیری شده است که امیدواریم بتوانیم آنها را در شرایط جدید اقتصاد ایران به نتیجه برسانیم. با شرکتهای آلمانی مذاکراتی را انجام شد که بر اساس آن، سه مشارکت را توافق کردیم البته شاید ظرف دو تا سه ماه برای تبدیل شدن به قرارداد زمان نیاز داشته باشد اما چارچوبهای آن مشخص شد. بر اساس این توافقات، آورده سرمایه گذاری خارجی در یک قرارداد ۳۰ درصد، در قرارداد دیگر ۴۹ درصد و در یک قرارداد ۵۱ درصد خواهد بود، ضمن اینکه قرار بر این شده که در زمینه تولید خودروهای تجاری با آلمانی ها همکاری کنیم. تاکید بر این است که نوع موتور و مشخصات فنی خودرویی که در ایران ساخته خواهد شدشد، موتور پایه گازسوز یا دیزلی بر مبنای یورو ۵ باشد. همچنین برای اعلام خبر امضای قرارداد با شرکت پژم فرانسه باید یک هفته صبر کرد اما در مجموع قراردادهای جدیدی که در حوزه خودروسازی امضا خواهند شد، کاملا مورد تایید دولت و مطابق با سیاستهای جدیدی است که وزارت صنعت، معدن و تجارت تدوین کرده و بر اجرای آنها نظارت می کند. چندین اصل در این قراردادها دیده شده که مهمترین آنها مشارکت و سرمایه گذاری مستقیم متقاضیان حضور در صنعت خودروسازی ایران است به نحوی که حداقل آورده بخش خارجی ۵۰ درصد و سهم طرف ایرانی نیز ۵۰ درصد باشد البته در برخی موارد سهم خارجی ها در آورده سرمایه بیش از ۵۰ درصد خواهد بود، ضمن اینکه حداقل یک سوم تولیدات باید به خارج کشور صادر شود. بر این اساس کیفیت و استانداردهای تولید خودرو باید در سطحی باشد که بازارهای خارجی آن را بپذیرند، ضمن اینکه موضوع آلایندگی باید در تولید خودروها مطابق با آخرین استانداردهای خارجی باشد و همکاری های لازم در طراحی و مهندسی برای طراحی خودروهای جدید میان شرکتهای ایرانی و خارجی صورت گیرد."
این گزارش می افزاید: باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه اینترنتی نشریه «اوتوموتیو نیوز نوشته است: "شرکت آلمانی «آئودی» در حال بررسی حضور در بازار خودروسازی ایران است. در صورت تحقق این امر، نخستین بار خواهد بود که این شرکت در بازار خودروسازی ایران حضور می‌یابد. مسئولان این شرکت معتقدند خودروهای لوکس در ایران طرفداران زیادی دارد و به همین جهت قصد دارند در این بخش سرمایه‌گذاری کنند. سخنگوی آئودی در این باره گفته است که در ایران خودروهای لوکس طرفداران بسیاری دارد و به همین جهت ظرفیت فروش آنها بالا است. دایملر، شرکت خودروسازیِ رقیب فولکس‌واگن نیز با شرکت ایران خودرو و گروه صنعتی «ماموت» تفاهم‌نامه مشترکی را به منظور آغاز همکاری در زمینه ساخت کامیون امضا کردند. سخنگوی بخش خودروهای لوکس «بی‌ام‌دبلیو» نیز اعلام کرده است تحولات سیاسی و اقتصادی آینده ایران، تکلیف حضور غول خودروسازی آلمانی در این کشور را مشخص خواهد کرد. هم‌اکنون نمایندگان شرکت آلمانی «فولکس‌واگن» نیز برای گفتگو با تجار ایرانی به منظور عقد قرارداد واردات این خودرو، در تهران به سر می‌برند."
یادآور می شود: روابط ایران و آلمان به مجموعه روابط سیاسی، اقتصادی، اقتصادی و فرهنگی گفته می‌شود که به طور رسمی از سال ۱۸۷۳ میلادی و در پی سفر اول ناصرالدین‌شاه به آلمان در خلال سفر اولش به اروپا شروع شد. در بین سالهای ۱۸۷۰ تا ۱۹۱۷ که موجودیت ملی ایران از سوی انگلیس و روسیه به مخاطره افتاده بود، از نظر سیاستمداران ایرانی، آلمان کشوری بود که می‌توانست به عنوان حکومتی که دیدگاهی استعماری نسبت به ایران نداشت، با ورود به صحنه ایران به عنوان قدرت ثالثی خود را مطرح کند و از از ایران در برابر روسیه تزاری و بریتانیا حمایت نماید. از این‌رو در غیاب حضور پر قدرت دولت‌ها دیگر (فرانسه،آمریکا و اتریش) آلمانی‌ها تنها امید مردم و حاکمان ایران بودند و اشتیاق برای برقراری روابط سیاسی و اقتصادی با آن کشور زیاد بود. آلمانی‌ها نیز بر این باور بودند که اجرای یک سیاست فعالانه در خاورمیانه، منافع آنان را بخصوص در بخش اقتصادی تامین می‌کند. از این‌رو با درخواست ایران همراهی کردند. دهه ۱۹۱۰ میلادی بود که ایرانیان متوجه شدند بیش از آنکه می‌بایست روی آلمان حساب باز کرده بودند و آلمان بنابر مصالح خودش گاه با دشمنان ایران از جمله روسیه توافقات مهمی انجام می‌دهد.
روابط جمهوری اسلامی ایران با آلمان بعد از انقلاب اسلامی ایران دارای نوسان‌های شدیدی بوده و به طور کلی می‌توان گفت در وضعیت بدی قرار داشته است. تفاوت در دیدگاه‌های سیاسی طرفین عمده دلایل این تیرگی روابط بوده است. مسئله روند صلح خاورمیانه و بحث انرژی هسته‌ای ایران از مباحث تنش‌زا به حساب می‌آید. البته موضوعاتی همچون ترور میکونوس، کتاب آیات شیطانی و کمک‌های آلمان به عراق در جنگ ایران و عراق نیز از موضوعاتی است که همچنان مورد نزاع طرفین است. مناسبات در این دوره هیچگاه خوب نبوده اما دوطرف بنا به دلایل خود تمایل داشتند مناسبات هیچگاه به طور کامل قطع نشود. به عبارت دیگر، آلمان حکومت جمهوری اسلامی ایران را نمی‌پسندد. ولی بازار مصرف و موقعیت ژئوپولتیک ایران مانع از افزایش دشمنی آلمان از ایران شده است. قابل ذکر است که بعد از انقلاب دو کشور در مواقعی تصمیم به نزدیکی روابط دوجانبه گرفتند که هیچگدام راه به جایی نبرد. هم‌اکنون در حدود ۳۰ درصد از از توان صنعتی ایران بر پایه فناوری آلمان بنیان گرفته است.
نظر شما