خبرگزاری شبستان: کسانی که او را می شناختند و یا خاطراتی با ایشان داشتند یک نکته را خوب به خاطر سپرده بودند که حاج آقا همیشه صریح و قاطع است و هر چه می گوید خود به آن عمل می کند. فرزندشان حاج حسین، تعریف کرده اند که پدرم مطالب زیادی می گفتند اما آن نکته ای را که در ذهن من مانده است این است؛ ایشان سفارش می کردند:
“شما مسجد می روید و برای مردم موعظه می کنید، آن چیزی که خودتان به آن عمل می کنید به مردم بگویید تا عمل کنند”.یکی از شاگردان ایشان تعریف می کند یک وقتی حاج آقا به من فرودند: فلانی، من وقتی از جلسه به خانه برمی گردم، در اتاق بیرونی می نشینم، سرم را می گذارم روی زانویم و با خودم فکر می کنم که مجتبی! این حرف راکه می زنی عمل هم می کنی؟
ایده هایی از حاج آقا مجتبی تهرانی:
مسجد داری برای خدا
حاج آقا خودشان روایت کردند یک روز که برای دیدار یکی از علما به مسجد جامع بازار تهران رفته بودند، به آقایی لوتی برخوردند. او بدون مقدمه و بدون اینکه با ما ارتباطی داشته باشد جلوی من را گرفت و گفت:
آشیخ حاضری کی کار برای خدا بکنی؟! حاج آقا فرمودند: او اسم من را نمی توانست درست تلفظ کند و می گفت مژدبا! گفتم: چه کاری؟ گفت این مسجد و خانه خدا آشغال دانی شده است. زیرزمین مسجد انباری شده برای مواددارها که می آیند موادهاشان را آنجا می گذارند. این را با همان حالت لوتی و مشتی خودش گفت که اگر حاضری برای خدا کار کنی بیا، بیا اینجا را احیا کن.
یک لحظه دیدم اگر بخواهم برای خدا کاری بکنم، جایش همین جاست که همه چیز را کنار بگذارم و بیایم این مسجد را احیا کنم. آن شب خیلی در فکر بودم که آن عهد پانزده ساله و دعاهایی را که خودم کردم که خدایا من را گرفتار مسجدداری و این ها نکن، چه کار کنم؟ دیدم این مسجدداری برای نفس نیست. بلکه برای خداست. ولی خیلی خود شکستن می خواهد که من در این خرابه بیایم. لذا قبول کردم.
گدایی در مسجد جایز نیست
حاج آقا به من گفته بودند: “هیچ رقم مستحقی در مسجد نیاید. جایز نیست. مستحق نباید داخل مسجد بیاید”. گفتم چشم. یک روز کسی بلند شد که گدایی کند و گفت: “من گدایم به من کمک کنید”. من به او گفتم بنشین. مردم معترض شدند و گفتند چرا این کار را کردی؟ گفتم حاج آقا به من گفته اند. گفتند: حاج آقا همچین حرفی نمی زند. گفتم بیایید برویم پیش حاج آقا. رفتیم پیش حاج آقا و ایشان گفت: “بله من گفتم گدایی در مسجد جایز نیست”.
مسجد مسئول دارد
حاج آقا به شدت قائل به نظم و انضباط بودند و اینکه کارها از مجاری خودش انجام شود. بعضی وقت ها که برخی سوال می کردند: “حاج آقا! مسجد فلان کار را کرده”. می گفتند: “مسجد مسئول دارد و این کارها به من ارتباطی ندارد. به مسئولش بگویید”. یک روز کسی نسبت به صدای مسجد اعتراض کرد و گفت: “آقا صدا کم است و ما نمی شنویم”. حاج آقا فرمود ” اگر نمی شنوی، اولا بیا جلو. ثانیا بلندگو مسئول دارد و به مسئولش بگو! هر کاری مسئولی دارد”.
ورود به حرم از مسجد مستحب است
هر بار که مشهد مشرف می شدند دقت می کردم، همیشه از مسجد گوهرشاد وارد می شدند. یک بار گفتم حاج آقا چرا این کار را می کنید؟ می گفتند که “ورود به حرم از مسجد خودش مستحب است”. حرم آقا در زیاد دارد. اما تنها جایی که مسجد بود و راه ورود به حرم مطهر داشت، مسجد گوهرشاد بود. ایشان به این قضیه مقید بودند؛ خب این ها نکات دقیق و ظریفی بود که حاج آقا از آن ها غافل نمی شدند.
مقدمات را همیشه از امام جماعت یاد بگیر
ایشان داشتند در خیابان راه می رفتند؛ شخصی به دنبال استاد اخلاق می گشت که به آقا مراجعه کند. آقا نگاه می کنند و می گویند: به امام جماعت این مسجد مراجعه کن؛ مقدمات را همیشه از امام جماعت یاد بگیر. هر روحانی ای یک مقدماتی می داند. شما حداقل برو شروع کن، وقتی یاد گرفتی مابقی را خدا کمک می کند”.
همه چیز را گره زدم به نام سیدالشهداء
حاج آقا در دهه اول محرم سال ۹۱ ار روز سوم و چهارم در بیمارستان بودند. حاج آقای چینی را که در روز تاسوعا به بیمارستان آوردم و گفتم که حاج آقا در روز تاسوعا و عاشورا از ذکر مصیت سیدالشهداء محروم نباشند. حاج آقای چینی آمد و حاج آقا قبل از آنکه ذکر مصیبت را بخواند به ایشان گفتند:
“حاج آحمد آقا! یادت هست که من وقتی آمدم ایران همه چیزم را با امام حسین شروع کردم؟ گفت بله. حاج آقا یادم است اولین روزی که مسجد رفتم”. حاج آقا گفتند: “اولین برای که برای نماز رفتم مسجد جامع روز سوم شعبان بود. اولین شبی که جلسه ام را شروع کردم شب سوم شعبان بود. همه چیزم را گره زدم با نام سیدالشهداء”.
منبع:
کتاب حاج آقا مجتبی، گذری برزندگی عالم ربانی فقیه و مرجع عالیقدر حاج آقا مجتبی تهرانی
نظر شما