خبرگزاری شبستان _ فرهنگ و ادب: موسی بیدج، شاعر، مترجم و دبیر همایش بین المللی شاعران ایران و جهان با بیان اینکه شاعری به هیچ سبکی به پایان نرسیده است، به خبرنگار شبستان گفت: هر سبکی طرفداران خاص خودش را دارد، مثلا نیما در شعر نوآوری بزرگی به وجود آورد که همه تارو پورد شعر فارسی تحت تاثیر خود قرار داد.
وی افزود: اگر چه قبل از نیما شاعرانی چون ایرج میرزا و شمس کسمایی با پس و پیش کردن قافیه ها در جستجوی شاهد موفقیت بودند، اما از آنجا که محور حرکتی آنها بر مبنای عملگرایی بود و هیچ گونه تئوری بنیادینی برای این تحول نداشتند، نتیجه ای هم عاید آنها نشد.
به گفته بیدج، نیما همه ذهش را درگیر جریان شعری تازه اش ساخته بود و برای این جریان تازه نظریه های نابی داشت. نظریه او نیز عاریتی نبود بلکه او با تکیه بر پشتوانه فرهنگی و کسب معلومات جدید، چنین طرحی نو را در انداخت و در این راه رنج های بسیاری برد تا اینکه سرانجام شعر نیمایی باب شد .
این شاعر در ادامه با بیان اینکه هر سبک شعری ناظر به نیازهای دوره حیات خود است، تصریح کرد: هر سبکی در دوره های مختلف فراز و فرودی دارد، چنانکه سبک عراقی در یک دوره اوج می گیرد و در یک دوره دیگر جایگاهش تنزل پیدا می کند، البته ممکن است سالها بعد از اوج و فرود بار دیگر متداول شود. امروز نیز نمی توانیم بگوییم دوره نیما گذشته است، بلکه دیگر این طرز شاعری از اوج افتاده، اما به این معنا نیست که به طور کلی استحاله شده و یا از کار افتاده باشد، این سبک همچنان به حیاتش ادامه می دهد، درست مثل درختی کهنسال که اگر چه دیگر طراوت و شادابی گذشته را ندارد، اما هنوز نفس می کشد و زنده است.
بیدج ادامه داد: در روزگار نیما وی با مشکلات متعددی رو به رو بود یک عده مخالف سنتی داشت و یک عده تند رو نیز می خواستند که نیما سریع تر پیش برود و کار دیگری را شروع کند، در واقع آنها می خواستند که ما کل ادبیات گذشته را روی طاقچه بگذاریم و شعر فارسی بدون در نظر گرفتن همه سنت های استخواندارش راه جدیدی را در پیش گیرد و استقلال خود را باز یابد.
دبیر همایش بین المللی شاعران ایران و جهان با بیان اینکه نیما می خواست گذشته را به آینده پیوند بزند، اظهار داشت: او با در نظر گرفتن ادبیات کلاسیک کارش را انجام داد و هیچ گاه از شعر گذشته نبرید، به تعبیری دیگر نیما با شناخت از شیوه شعر قدما، طرح جدیدی را در انداخت و از این همین رو به موفقیت و اعتبار دست یافت، شاعران بعد از نیما نیز همچون شاملو و سهراب سپهری با آنکه طلایه داران شعر بعد نیما بودند و هر کدام شعر سپید زیبا سرودند، نگفتند که شاعری به شیوه نیما به پایان رسیده است.
وی با بیان اینکه شاعری به شیوه حافظ، سعدی و حتی نیما دیگر در اوج نیست اما هنوز به پایان نرسیده و در چرخه زندگی به حیات خود ادامه می دهد و طرفدارانی دارد، اظهار کرد: اگر کسی مدعی باشد که شاعری به سبک نیما به پایان رسیده، در پاسخ به او باید گفت، آیا شما بعد از گذشت سالیان متمادی از سرایش شعر حافظ، آیا با شعر او مشکل دارید و دیگر از خواندن غزلهایش لذت نمی برید. برای ما ایرانی ها هنوز هم شعر سعدی رنگ و بوی امروز را می دهد.
وی تصریح کرد : در روزگاری که تکنولوژی صدای سخن آدمیان را در اوج قرار داده و در یک لحظه از جایی به جایی دیگر می رود، موجود دوست داشتنی شعر نیز باید در آنی از نقطه ای به نقطه ای دیگر برود و اینجاست که ترجمه معنا می یابد، اما شعر سنتی و کلاسیک ترجمه ناپذیر است، چرا که قوانین سفت و سخت شعری همچون قالب و اوزان عروضی دست و پای مترجم را می بندد، در این دوره است که شعر نیما به کمک ما می آید و می توانیم حتی در ترجمه شعر کلاسبک سبک نیما را به کار ببندیم.
به باور این مترجم، از آنجایی که ما قصد داریم با جهان ارتباط برقرار کنیم، از قالب شعری باید چشم پوشی کنیم و از اینجا به بعد قضاوت با تاریخ ادبیات است که آیا می توانیم در این شیوه شاعری، همچون شعر کلاسیک شاعر نام آور و جهانی داشته باشیم یا نه.
وی تصریح کرد: تاریخ خود در حوزه ادبیات و هنر بهترین داور و قاضی است چنانکه که در طول تاریخ ادبیات ما تنها شاهد چندین شاعر طراز اول هستیم، البته شاعران بسیاری ثبت شده اند و شاعران بسیاری هم به دلیل کمبود رسانه هیچ گاه نتوانستد صدای شعر خود را به جامعه و تاریخ و مردمان برسانند، اما دوران ما دوران ترکتازی رسانه است، در این دوره هر کسی که جمله تخیل آمیزی که رگه های شعر در آن وجود دارد، می گوید، به طرفه العینی ثبت می شود. اما این تاریخ ادبیات است که روشن می کند آیا این جمله ارزش ماندگاری دارد یا نه.
پایان پیام/
نظر شما