عدم همراهی مردم، دلیل صلح امام حسن مجتبی علیه السلام بود

به گزارش خبرگزاری شبستان از بجنورد و به نقل از روابط عمومی اداره کل تبلیغات اسلامی خراسان شمالی؛ حجت‌ الاسلام علی خادمی به مناسبت سالروز شهادت دومین امام و پیشوای آسمان ولایت امام حسن مجتبی علیه السلام با بیان اینکه صلح امام حسن علل زیاد دارد، اظهارداشت: دوران حیات امام حسن مجتبی و مقایسه زندگی آن حضرت با سایر ائمه اطهار علیهم السلام تفاوت‌هایی داشت که یکی از آنها موضوع غربت عجیب ایشان و صلح با معاویه است؛ صلحی که قهرمانانه‌ترین نرمش تاریخ است که با توجه به شرایط زمانی و مکانی آن عصر به وجود آمد.

وی افزود: اصلی‌ ترین اثر صلح بقای نظام امامت برای حفظ اسلام بود و صلح  امام حسن مجتبی علیه السلام هر چند در ظاهر عقب‌نشینی بود؛ اما به واقع عامل عزت شیعیان و شکست‌ناپذیری ابدی آنان شد.

مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان شمالی بیان کرد: دلیل عمده پیشنهاد صلح از سوی معاویه «وصول کم هزینه به حکومت» بود و عامل عمده در پذیرش صلح از سوی امام عدم همراهی و فداکاری مردم به ‌ویژه خواص بود که ناشی از دنیاگرایی و راحت طلبی آنان می‌شد و به بروز رفتارهایی چون پیمان‌شکنی  و خیانت انجامید.

حجت‌الاسلام خادمی بیان داشت: آن حضرت در شرایطی به امامت رسیدند که تاب امامت امام علی علیه السلام را نداشت و در نتیجه دستان نفاق موجود در آن، دست به دست هم دادند و امیرالمومنین را به شهادت رساندند و حال این امام حسن  بود که در آن اوضاع باید امت اسلامی را در شرایط  حساس داخلی و خارجی امت اسلامی هدایت می‌کردند؛ شرایطی که بسیاری از شیعیان را نیز دچار تزلزل و شبهه می‌کرد.

وی اظهارداشت: یکی دیگر از علل مهم صلح امام حسن را می‏‌توان «حفظ دین» و مصلحت امت پیامبر صلوات الله علیه بیان کرد، زیرا وضعیت جامعه اسلامی در شرایطی قرار داشت که ممکن بود جنگ با معاویه، اصل دین را از بین ببرد که در ادامه به علت نقض پیمان معاویه زمینه  قیام کربلا و نهضت امام حسین علیه السلام فراهم شد.

حجت الاسلام خادمی خاطر نشان کرد: امام حسن (ع) به اجبار و به دلیل عدم همراهی مردم صلح کردند، اما در مفاد صلح به نفع مسلمانان  و مخالفان معاویه تاکید کردند، امام حسن علیه السلام هرگز معاویه را به رسمیت نشناخت  و هرگز نگفتند حکومت حق معاویه است و می فرمودند اگر مردم همراهی می کردند تا آخرین لحظه با معاویه می جنگیدم.

گفتنی است؛ امام حسن مجتبی علیه السلام ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری، در سن حدود ۴۷ سالگی به دستور معاویه، توسط جعده، در مدینه  مسموم شدند و به شهادت رسیدند.