به گزارش خبرنگار کتاب شبستان، کتاب «مصباح‌الهدایه» یکی از کتب مهم عرفانی است که مشتمل بر ده باب است و هر بابی ده فصل دارد که درمجموع یکصد فصل دارد. ابواب دهگانهٔ کتاب عبارت‌اند از:
«اعتقادات»،« علوم»،« معارف»،« اصطلاحات صوفیان»،«مُستَحسَنات متصوّفه»،« آداب»،«اعمال»، «اخلاق»،« مقامات»،« احوال».
مؤلف در این کتاب از نخستین پایهٔ دین، که اعتقاد به وجود صانع و توحید است، تا آخرین مقام و منزل سالکان، که مرتبهٔ فناء فی الله و بقاء بالله و حالِ اتصال است، تمام مراحل را به‌همراه مسائل اعتقادی و اصول و فروع دین و آداب و رسوم شرح داده که در نوع خود در میان کتب فارسی قدیم، کم‌نظیر است.
این کتاب، در سال ۱۳۲۵ش، توسط جلال‌الدین همایی تصحیح شده‌است
گفتنی است:ولادت استاد علامه جلال‌الدین همایی غُرّۀ رمضان سال 1317 ﻫ ق برابر با 13 دی‌ماه 1278 ﻫ ش در اصفهان اتفاق افتاد. از چهار پنج سالگی نزد پدر و مادر به درس و مشق نشست. هم‌زمان به مکتب نبات‌بیگم و سپس به مکتب میرزا عبدالغفار پاقعه‌یی، و در سال 1317 ﻫ ق به مدرسۀ قدسیه در محلۀ درب امام رفت. در اواخر سال 1338 ﻫ ق، پدر او را روزانه به مدرسۀ نیم‌آورد فرستاد. پس از فوت پدر از سال 1331 ﻫ ق تا سال 1348 ﻫ ق یک جا و به طور مهاجرت حجره‌نشین مدرسۀ نیم‌آورد شد و سال‌ها از محضر استادان عالم و شهیر مدرسه فیض‌ها برد.
در سال 1300 ﻫ ش برای تدریس به مدرسۀ صارمیّه رفت و در سال 1307 ﻫ ش با لباس طلبگی وارد خدمت رسمی معارف شد و به تبریز رفت. در سال 1310 ﻫ ش از تبریز به تهران منتقل و در مدرسۀ دارالفنون به تدریس پرداخت. در دبیرستان نظام و دانشکدۀ افسری نیز چندی تدریس کرد. کم‌کم از دبیرستان به دانشکدۀ ادبیات منتقل، و در سال 1345 ﻫ ش، پس از طرح خدمت تمام وقت اجباری استادان دانشگاه، با تقاضای خود بازنشسته شد و تمام وقت تا آخرین ساعات حیات به کار تحقیق و تألیف و تصنیف پرداخت.
استاد همایی در تیرماه 1359 ﻫ ش و سال 1990 میلادی پس از یک بیماری کوتاه، در تهران جهان فانی را وداع گفت. پیکرش به زادگاه او اصفهان منتقل، و در تکیۀ لسان‌الارض (تکیۀ شهدا) به خاک سپرده شد.
انشارات سخن اثر حاضر را در 450 صفحه و شمارگان یک هزار و 100 نسخه منتشر کرده است.
نظر شما