به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد،با نزدیک شدن به سالروز شهادت عالم آل محمد حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) سیل انسانهای پیاده که حب اهل بیت در دل دارند به سمت مشهد مقدس رونق می گیرد.
هر ساله تعداد بسیاری از دلدادگان و عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت با فرا رسیدن سالروز شهادت امام هشتم از جای جای نقاط ایران اسلامی به هر شیوه و به هر طریقی تلاش می کنند خود را به بارگاه منور شمس الشموس برسانند.
راهپیمایی در مسیر عشق جوان و پیر،بزرگ و کوچک و مردو زن نمی شناسد،همه برای یک هدف و آن رسیدن به وصال کسی است که فرموده هر کس مرا یک بار زیارت کند من هفت بار به دیدار او خواهم رفت.
این روزها مسیرهای ورودی مشهد مقدس را که می نگریم انسانهایی را می بینیم با انواع لهجه های شیرین از اقصی نقاط کشور که رنج سفر و دوری از شهر و خانواده را تحمل می کنند و در سرمای خشک پاییزی با وجود خطرات بسیار اما به شوق زیارت یار به سمت حرم آقا رهسپارند.
انسانهایی را می بینیم که به گفته خودشان اولین بار است این سعادت را داشتن که آقا آنها را طلبیده تا با پای پیاده به زیارت مرقد نورانیش مشرف بشوند.
مرد جوانی را می بینم که فرزندش را به پشت خود بسته و با پرچمی که منقوش است به نام امام حسین (ع) طی طریق می کند و در جوابم وقتی پرسیدم چرا فرزندت را سختی میدهی گفت:<<باید یاد بگیره که هیچی بالاتر از عشق به ائمه نیست،اهل بیت هستن که شفیع ما در روز قیامت می شن،این سختی در مقایسه با سختی ای که طفل سه ساله امام حسین(ع) کشید هیچی نیست،امسال قسمت نشد بریم کربلا اما می خوایم با پیاده رفتن به پابوسی امام رضا(ع) بگیم که تا عمر داریم نوکری خاندان اهل بیت رو می کنیم.>>
کمی عقب تر خانوم بارداری را مشاهده می کنم که با وجود اوضاع جسمانی اش با پای برهنه در حال پیاده روی است،از اون می پرسم چرا شما پیاده می آیی،چرا با یک وسیله نقیله به زیارت نمی روی،که در جوابم می گوید: <<ده سال پیش ازدواج کردم ولی هیچ فرزندی خدا به من نداد اما سال گذشته اومدم پابوسی آقا و نذر کردم اگه خدا به من فرزندی عنایت کرد پیاده بیام زیارت،که با لطف امام رضا(ع) الان باردارم و دارم نذرم و اداء میکنم و اسم فرزند به دنیا نیومدم و رضا گذاشتم.>>
بچه ها هم دنیای عجیبی دارند،بیش از ۷ بچه که سن هر کدوم ۹ یا ۱۰ سال است را می بینم که با وجود اینکه حسابی لباس پوشیده اند اما باز هم لرزه به اندامشان افتاده ولی مطمئنن آنها هم با وجود قلب کوچکشان نیت های بزرگی دارند و معنی عشق به ائمه را درک می کنند
به راستی می توان گفت که عشق احساسی است که هر گاه در وجود انسان رخنه کرد با تک تک سلولها عجین می شود و قلب فرمان قدم گذاردن در مسیر عشق را صادر می کند.
نظر شما