به گزارش خبرگزاری شبستان، جواد آرین منش، عضو کمسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: فرهنگ هر قوم و ملتی مجموعه ای از آداب، رسوم، سنت ها، اعتقادات مذهبی، فولکلور، زبان و ادبیات عامیانه، نمایشهای آیینی و سنتی، سرودها، ترانه ها و لالایی ها است که جمع آوری و تلاش در جهت حفظ و پاسداشت آنها به مثابه حفظ فرهنگ بومی و مقابله با تهاجم فرهنگی است.
وی افزود: در شرایطی که استکبار جهانی به دنبال یکپارچه کردن فرهنگ ها و از میان برداشتن فرهنگ های بومی، قومی، محلی و منطقه ای، به منظور ورود فرهنگی و زمینه سازی برای حضور افتصادی و سیاسی خود است، پاسداشت ارزش ها و حفظ آداب و رسوم و سنت هایی همچون نمایشهای سنتی و آیینی ، گام مهمی در جهت مقابله با تهاجم فرهنگی و بازگشت به هویت فرهنگی و هنری کشور تلقی می شود.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس درباره تاثیر برگزاری جشنواره نمایشهای آیینی و سنتی در معرفی فرهنگی ایران به جوامع بین المللی توضیح داد: کشورهایی که فاقد هویت فرهنگی و ریشه های تاریخی هستند، سعی دارند به انواع روشها برای خود شناسنامه فرهنگی و تاریخی ایجاد کنند؛ در حالی که ما از یک تمدن چند هزار ساله و فرهنگی غنی و ریشه دار بهره مندیم؛ اما تاکنون آنگونه که باید و شاید اقدام اساسی در جهت جمع آوری آثار فرهنگی و تمدنی خود انجام نداده ایم.
وی با اشاره به ضرورت جمع آوری نمایشنامه هایی که حاوی موضوعات سنتی آیینی است، اظهار کرد: برای حفظ و پاسداشت این سرمایه کهن باید متون نمایشی و نمایشنامه هایی که حاوی موضوعات سنتی آیینی هستند، تدوین و گردآوری شوند که این امرنیازمند پشتوانه های تحقیقاتی است.
آرین منش تاکید کرد: استخراج متون از میان ادبیات کهن ایران زمین و تبدیل آن به نمایشنامه می تواند موجب حفظ، حراست، نگهداری و ترویج سنن فاخر و ارزشمند ایرانی- اسلامی ما باشد.
حمیدرضا آذرنگ :جشنواره نمایشهای سنتی و آئینی باید سالانه برگزار شود
حمیدرضا آذرنگ، نویسنده و کارگردان تئاتر گفت: موضوع جشنواره نمایشهای آیینی سنتی ریشه در گذشته و تاریخ ما دارد و جامعه به راحتی نمی تواند این نمایشها را فراموش کند و بنابراین لازم است به اندازه جشنواره های مناسبتی دیگر برای آن وقت و هزنیه گذاشته شود تا بتوانیم آیین و سنت خود را زنده نگه داریم و انتقال مفاهیم به نسل نو داشته باشیم.
وی با بیان اینکه اتفاق بد در برگزاری جشنواره نمایشهای آیینی سنتی دو سالانه شدن آن بود، افزود: جشنواره نمایشهای آیینی سنتی، محل بسیار خوبی برای تعاملات نمایشهای سنتی بین ایران و کشورهای دیگر و ویترین نمایشهای ایرانی بود و زمانی که سالیانه برگزار می شد، اعتباری برای خودش کسب کرد و همپای جشنواره فجر شده بود؛ اما متاسفانه به دلیل برخوردهای سلیقه ای، برگزاری جشنواره دوسالانه شد و از اعتباری که داشت سقوط کرد.
آذرنگ با تاکید بر اینکه نگاه مهربانی که باید نسبت به این گونه نمایشی در طول سال وجود داشته باشد، دیده نمی شود، اظهار کرد: باید به اجرای عموم این گونه نمایشی فکر و در سالنهای مرتبط اجرا شود، در حالی که در شرایط کنونی نه بهایی برای این ارتباط و تعامل پرداخته می شود و نه ارزش گذاری برای انتقال مفاهیم به نسل های بعدی صورت گرفته است.
وی درباره اجرای عمومی آثار حاضر در جشنواره توضیح داد: حاصل یک جشنواره می تواند حدود بیست اثر نمایشی تازه با نگاه نو و مضامین آیینی و سنتی باشد که در طول سال در سبد فرهنگی خانواده های کل ایران و در تمام شهرستانها قرار بگیرند.
این نویسنده و کارگردان تئاتر ادامه داد: متاسفانه ما تنها به سالنها، بودجه و بضاعت تهران توجه کردیم و به شهرستانها توجهی نداشتیم و به همین دلیل است که در یک نقطه می مانیم و قدم های روبه جلو را بسیار سخت برمی داریم و اگر هم پیشرفتی باشد، اتفاقات گذرایی است که مداومت ندارد.
وی با بیان اینکه برگزاری جشنواره سنتی و آیینی بسیار لازم و واجب است؛ آن هم هر سال و نه دوسال یک بار ، اضافه کرد: هر اتفاقی که در ارتباط با تئاتر می افتد و چشم انداز و هدف آن یک قدم به جلو رفتن این هنر مهجور در ایران است، اتفاق خجسته ای است و باید به آن احترام گذاشت اما باید دید در تداوم این حرکتها چقدر اندیشه جریان دارد و نتیجه اش در طول سال، چه نتیجه فرهنگی برای عوام و جامعه هنری به دنبال خواهد داشت.
اردشیر صالح پور: سفره نمایشهای آئینی سنتی باید در طول سال گسترده باشد
اردشیر صالح پور، نویسنده و کارگردان تئاتر گفت: یکی از اهداف برگزاری جشنواره نمایش های آیینی سنتی، معرفی و شناسایی این گونه نمایشی به مخاطب امروزی است؛ اما معرفی به تنهایی کافی نیست و ما باید از نگاه آرشیوی، گلخانه ای و موزه ای نسبت به آیین ها و سنت ها دوری کنیم.
وی افزود: اگر سنت ها استمرار پیدا کند و تزاید و تداوم داشته باشد؛ میتوان گفت کشوری صاحب فرهنگ و هویت است و هنر آن به صورت زنده و پویا جریان دارد و بنابراین صرف اینکه هر دو سال یک بار به صرافت برگزاری جشنواره نمایشهای آیینی و سنتی بیفتیم، ما را به جایی نخواهد رساند.
صالح پور با بیان اینکه تئاتر سنتی، تئاتر ملی و تئاتر ایرانی باید در سرلوحه استراتژی و چشم انداز تئاتر کشور قرار بگیرد، اظهار کرد: نمایش ایرانی با تئاتر غربی منافاتی ندارد؛ بلکه مکمل هم هستند اما متاسفانه روز به روز رویکردی به فرهنگ، سنت ها، ارزشها و آیینهای خود نداریم.
وی درباره ضرورت اجرای عمومی برای آثار حاضر در جشنواره گفت: من معتقدم صرف شرکت در یک جشنواره نمی تواند دلیلی برای قطعی بودن اجرای عمومی آن باشد؛ ضمن آنکه باید زمینه ای برای اجرای عمومی همه کارهایی که در جشواره شرکت می کنند، فراهم شود و در این مورد باید به میزان توجه به مخاطب شناسی در آثار نمایشی توجه کرد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر ادامه داد: از یک سو مسوولین باید امکانات را برای اجرای عمومی آثار فراهم کنند و از سوی دیگر گروه هنری نیز باید در تولید کار مخاطب شناسی داشته باشد و اثرش واجد ارزشهای یک تئاتر مردمی و کامل باشد تا اگر به اجرای عمومی رفت، بتواند مخاطب جمع کند و بنابراین هردو این موارد باید با هم در نظر گرفته شود.
صالح پور با بیان اینکه جشنواره نمایش های آیینی سنتی از ستاد اجرایی و شورایی بسیار قوی و متخصص برخوردار است، اضافه کرد: نباید همه چیز به چند روز برگزاری جشنواره اکتفا و خلاصه شود؛ بلکه این سفره باید در طول سال گسترده باشد تا جامعه بتواند از آن ارتزاق کند و ذائقه ایرانی در آن رعایت شود.
مسئول بخش نمایشهای ایرانی جشنواره تاکید کرد: جشنواره باید برنامه ای را برای ادامه حیات تئاتر ایرانی و اجرای مستمر آن در طول سال داشته باشد و روند آن به تداوم و تزاید تئاتر سنتی و آیینی، به عنوان یکی از شاهراه های اصلی برای رسیدن به تئاتر ملی و نیز تولید مستمر و روشنایی چراغ صحنه بیانجامد.
پایان پیام/
نظر شما