زیارت اربعین یک علامت از پنج علامت شیعه

خبرگزاری شبستان – سرویس قرآن و معارف: "بر مرد مراقبت واجب است روز اربعین را روز اندوه خود دانسته و تلاش نماید حتی برای یک بار در عمر کنار مزارش سیدالشهدا (ع) را زیارت نماید. زیرا روایت شده است: شیعه یا مؤمن پنج علامت دارد: پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه روز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست نمودن، پیشانی را در سجده بر خاک گذاشتن و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم. و اگر آمدن به کنار قبر شریف امکان نداشت از هر مکانی که باشد می‏تواند او را زیارت نماید. بعد از دیدن این روایت باید خود را مقید به عمل به آن نموده و عمل به آن را برای خود چیزی بیش از مستحب بداند."

ماه صفر برای شیعیان، ماه اندوهباری است. ماهی که در آن اربعین سید جوانان اهل بهشت قرا دارد و دوباره داغ عاشورا را بر قلب های شیعیان تازه می کند، ماهی که رحلت عزیزترین مخلوق خداوند یعنی حضرت ختمی مرتبت رسول مکرم خداوند (ص) در آن قرار دارد. ماهی که شهادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) در آن واقع شده است.

اما مطابق با سنت شیعیان هر سال به استقبال این مناسبت های بزرگ می روند و یاد نبی مکرم و معصومان و مظلومان بزرگ شیعه را گرامی می دارند. مطابق با همین سنت، علمای بزرگ نیز برای بهره برداری بهتر از این ایام توصیه هایی دارند. آنچه در ادامه می آید توصیه های عالم و عارف بزرگ آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در کتاب "المراقبات" است که در ادامه می آید.

بر مرد مراقبت واجب است روز اربعین را روز اندوه خود دانسته و تلاش نماید حتی برای یک بار در عمر کنار مزارش سیدالشهدا (ع) را زیارت نماید. زیرا روایت شده است: شیعه یا مؤمن پنج علامت دارد: پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه روز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست نمودن، پیشانی را در سجده بر خاک گذاشتن و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم. و اگر آمدن به کنار قبر شریف امکان نداشت از هر مکانی که باشد می‏تواند او را زیارت نماید. بعد از دیدن این روایت باید خود را مقید به عمل به آن نموده و عمل به آن را برای خود چیزی بیش از مستحب بداند به گونه‏ای که تا جایی که لازم نیست هیچ گاه انگشتر به دست چپ نکند و به حرف کسانی که می‏گویند: اگر در دست راست انگشتر داشتی می‏توانی در دست چپ نیز انگشتر داشته باشی، نباید اعتنا کند گرچه از علما باشد. زیرا روایاتی داریم – به خصوص روایاتی که در مستدرک الوسائل فاضل نوری (قدس سره) آمده - که از آنها بر می‏آید، روایاتی که انگشتر نمودن در دست چپ را جایز می‏داند، در مقام تقیه بوده است، گرچه این روایات از اشخاص معتبر به دست ما رسیده باشد.
در پایان روز اربعین نیز مانند سایر روزهای مهم از خداوند بخواهد حال و عمل او را اصلاح نموده و به حامی آن روز که از معصومین علیهم السلام می‏باشد توسل جوید.

ای رسول خدا (ص) به وقت آن مصیبت چه می کشیدی؟

باید در روز وفات رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به گونه‏ای اندوهگین بوده و عزاداری نماید که شایسته اتفاق بزرگ این روز و ناگواریهای بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رخ داده، باشد - زیرا حوادث تلخ بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ناشی از وفات او بوده است و او را با زیارت هایی که وارد شده یا با زیارتی که خود با یاری خداوند می‏سازد، او را زیارت نماید. بهتر است در زیارتنامه‏ای که خود می‏سازد این سخن آن حضرت را نیز بیاورد که: زندگی و مرگ او هر دو برای پیروان او نیکوست و خجالت خود را از خبرهای بدی که از گناهان او به آن حضرت صلی الله علیه و آله و سلم می‏رسد، اظهار نماید. سپس به مهمترین مصیبتهایی که بر دختر عزیز و پاره جگر و بر خود او، جانشین، خانواده، فرزندان و دودمانش وارد آمده، اشاره نماید و بگوید: ای رسول خدا چه حالی به تو دست می‏داد اگر می‏دیدی سرور تمام زنان جهان را که گریه کرده، تو را خوانده، وا ابتاه می‏گفت و یاری می‏خواست و برای اسلام و برای خود که به عزای پسرش نشسته حیران و سرگردان بود، یاری می‏طلبید. چه حالی پیدا می‏کردی اگر او را بین در و دیوار می‏دیدی. چه حالی پیدا می‏کردی اگر در حالی که پهلویش سیاه و دنده‏اش شکسته بود او را می‏دیدی. چه حالی پیدا می‏کردی اگر می‏شنیدی که می‏گفت: جان من در زندان آه اندوهبار من است. کاش با آه ‏ها جانم بیرون می‏آمد! بعد از تو خیری در زندگی نیست و گریه‏ام فقط از ترس این است که زندگی ام طولانی شود! وای از داغ تو، پدرم! وای از مرگ پسر محبوب تو، ابی الحسن مورد اعتماد و پدر نوه‏هایت حسن و حسین. ای بهترین مردمان! اکنون او را در اسارت می‏کشند؛ همانگونه که شتر را می‏کشند. و چه حالی پیدا می‏کردی، اگر می‏شنیدی که ناله می‏کرد، از اندوه و مصیبتهای خود شکایت می‏نمود، تو را صدا می‏زد و یاری می‏طلبید. و معتقدم که شکایت دخترت را می‏شنیدی و می‏دیدی که چه رفتاری با نزدیکان و دودمان تو می‏شود و می‏توانم تصور کنم چه حالی از دیدن و شنیدن آن به تو دست می‏داد. خداوند به خاطر این مصیبتهای بزرگ و وقایع دردناک، بهترین پاداشی را که خداوند به پیامبری بخاطر امتش می‏دهد به تو عنایت فرماید. و چگونه خداوند چنین پاداشی به تو ندهد که اگر صبر تو در راه خدا و به کمک او نبود و امتت را بخاطر این ظلمتها نفرین می‏نمودی، تمام جهانیان از این جرائم نابود می‏شدند.
آنگاه امام ابی محمد حسن مجتبی علیه السلام را زیارت نماید که شهادت او نیز در همین روز است و مظلومیت او که دل را پاره پاره می‏کند و اندوهها را بر می‏انگیزاند، بیاد آورد. بر او درود فرستاده و کشنده او معاویه پسر ابی سفیان - لعنت خدا بر او - را لعنت نماید.