راه خیر و خوبی چطور بسته می شود؟

به گزارش خبرگزاری شبستان، شکر از واژه هایی است که در ادبیات قرآن به آن برخورد می کنیم و در لغت به معنای تصور نعمت در ذهن و اظهار آن در گفتار و كردار است.

شكرگزاری با قلب، زبان و عمل، در روایات اسلامی نیز به همین معنی آمده است و امام صادق (ع) می فرمایند: "هر كس نعمت خدا داده را با دل بشناسد، شكرش را ادا كرده است."

خداوند در آیه 78 سوره مبارکه نحل می فرماید: "و جعل لکم السمع و الابصار و الافئده لعلکم تشکرون؛ به شما چشم و گوش داد، حواس‏ داد باشد که شما سپاسگزاری کنید."

امام صادق (ع) می فرمایند: "در تورات نوشته است: كسی كه به تو نعمت داد، سپاسش گزار و هر كس از تو سپاسگزاری كرد، نعمتش بده. زیرا با سپاسگزاری نعمت ها نابود نگردد و با ناسپاسی پایدار نماند. سپاسگزاری مایه افزایش نعمت و ایمنی از دگرگونی است."

در حدیث می خوانیم که خداوند به موسی (ع) وحی کرد: «حق شکر مرا به جا آور.» موسی گفت: این کار امکان ندارد، زیرا هر کلمه شکر نیز شکری دیگر لازم دارد. وحی آمد: «همین اقرار تو و اینکه می دانی هر چه هست از من است، بهترین شکر من است.»

امام صادق (ع) فرمودند: "شکر نعمت دوری از گناه است" و نیز فرمودند: "شکر آن است که انسان نعمت را از خدا بداند نه از زیرکی و علم و عقل و تلاش خود یا دیگران و به آنچه خدا به او داده راضی باشد و نعمت های الهی را وسیله گناه قرار ندهد، شکر واقعی آن است که انسان نعمت خدا را در مسیر خدا قرار دهد."

امام باقر (ع) نیز می فرمایند: "روزی یكی از همسران پیامبر (ص) به آن حضرت (ص) عرض كرد: خداوند گذشته و آینده تو را مشمول رحمت خویش قرار داده است. چرا اینقدر خود را در زحمت عبادت می افكنی؟ حضرت (ص) پاسخ دادند: "آیا بنده ای بسیار شكر كننده نباشم؟"

باید توجه داشت از عواملي كه باعث ازدياد روزي مي شود شكر نعمت است آنچنان که خداوند در آیه 13 سوره مبارکه لقمان می فرماید: "وَ مَنْ یَشْكُرْ فَإِنَّما یَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ؛ آنكه سپاسگزاری كند سپاسش به نفع خود او است و هر كه كفران ورزد، خداوند بی نیاز و ستوده است."

رسول اکرم (ص) فرمودند: "بنده ای را در قیامت به پیشگاه الهی می آورند و خداوند درباره او فرمان عذاب می دهد عرض می کند، بارالها! درباره ام امر به دوزخ فرمودی با آن که من در دنیا مسلمان و قاری قرآن بودم، خداوند می فرماید: "بنده من! نعمت هایی را به تو دادم و شکر آنها را به جای نیاوردی.» عرض می کند، بارالها! فلان نعمت را دادی تو را شکر کردم، فلان نعمت را دادی، تو را شکر نمودم، یک به یک نعمت ها را می شمرد و از شکرها نام می برد. خداوند می فرماید: "بنده من! راست می گویی، جز آن که کسی را که من به دست او نعمت خود را به تو رساندم شکر نکردی، و من با خود عهد نموده ام شکر نعمت هایی را که به بنده ای داده ام نپذیرم تا شکر کند کسی را که نعمت من توسط او به وی رسیده است."

امام صادق (ع) می فرمایند: "نفرین خدا بر آنان كه راه خیر و خوبی را می بندند"، پرسیدند: چه كسانی چنین اند؟ فرمودند: "كسی كه به او خوبی می كنند و او كفران می ورزند، آنگاه صاحب نعمت به دیگری احسان نمی كند."

منابع:

1. اصول کافی
2. تفسیر نمونه
3. سفینه البحار
4. وسائل الشیعه