مصائب جدایی پدر و مادر

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، طبق اعلام محزون مدیرکل آمار و اطلاعات جمعیتی و مهاجرت سازمان ثبت احوال کشور  در 6 ماهه نخست سال جاری 83 هزار و 277 طلاق به ثبت رسید واین رقم نسبت به مدت مشابه سال قبل 3 / 9 درصد افزایش داشته است.در همین مدت، بیشترین طلاق ثبت شده مردان در گروه سنی 29 - 25 سال شامل 20 هزار و 148 واقعه گزارش شد.

در 6 ماه نخست سال جاری بیشترین طلاق ثبت شده زنان هم در گروه سنی 29 - 25 ساله شامل 19 هزار و 382 واقعه بوده است.و در همین مدت بیشترین ترکیب طلاق ثبت شده، مربوط به ترکیب سنی مردان 34 - 30 ساله با زنان 29 - 25 ساله شامل هشت هزار و 445 واقعه گزارش شد.

طلاق  در کشور نسبت به سال های گذشته رو به افزایش بوده  است وشاید اگر آماری از  کاهش طلاق را بشنویم، تعجب کنیم اما چرا منفورترین حلال خدا قبحش ریخته است و افراد پیمان مقدس خود را به راحتی می شکنند.

پیمانی که با هزاران آروزو بسته شده است و زیباترین لباس ها و پر هزینه ترین کار ها برای آن انجام گرفته تا افراد از من بودن خود کناره بگیرند و ما شوند در زیر یک سقف با یکدیگر زندگی کنند و تشکیل خانواده دهند.

در 6 ماهه نخست سال جاری 83 هزار و 277 طلاق به ثبت رسید واین رقم نسبت به مدت مشابه سال قبل 3 / 9 درصد افزایش داشته است که نگران کننده است، طلاق هایی که خانواده های مرد و زن نیز درگیر می شوند و اگر پای فرزندی نیز در میان باشد آینده او نیز تحت شعاع قرار می گیرد.

رها دختر جوانی که طمع تلخ جدایی پدر و مادر را چشیده است  به خبرنگار شبستان می گوید: کاش هیچ پدر و مادری از هم طلاق نگیرد، من فرزند طلاق هستم و در زندگی هم موفق بوده ام و موفقیت های تحصیلی زیادی را کسب کردم اما کاش پدر و مادر از هم طلاق عاطفی می گرفتند و در یک ساختمان جدا از هم بودند اما من هر روز آنان را در آن ساختمان می دیم و مجبور نبودم به دیگران بگویم پدر و مادرم از هم جدا زندگی می کنند، طلاق خیلی از آسیب های روحی را برای من به ارمغان آورد از وقتی به مدرسه می رفتم آرزو داشتم که من هم پدرو مادر داشتم که از هم طلاق نگرفته بودند تا نزد دوستانم همیشه خجالت زده نباشم.یا حس کنم پدر همچون کوه دارم که تکیه گاهم است، گاهی افراد متوجه می شدند پدرو مادرم از هم جدا هستند رفتارشان بامن تغییر می کرد این احساس ها خیلی بد بود کاش پدر و مادرم طلاق عاطفی گرفته بودند اما طلاق نمی گرفتند.

همچون رها در کشور زیاد هستند که حسرت می کشند که کاش پدر و مادرشان در کنار هم زندگی می کردند مصائب این فرزندن آنقدر زیاد است که حتی راضی هستند آنان طلاق عاطفی بگیرند اما طلاق نگیرند.شاید خیلی از پدر و مادر ها به آینده فرزندانشان توجه نمی کند که در این راه قدم بر می دارند یا آگاهی ندارند.

 آمار طلاق نشان می دهد که خیلی از زوج ها در اوج جوانی از یکدیگر جدا می شوند اگر فرزندی هم داشته  باشند، کودکی بیش نیست، کودکانی همچون رها که اکنون 26 سال دارد اما غم جدا شدن پدر و مادرش را باگذشت 18 سال نتوانسته فراموش کند و همیشه حسرت در دل دارد که با وجود کسب موفقیت هایی در زندگی همچنان خاطرات تلخ جدایی پدر ومادرش او را رها نمی کند.

در این ارتباط غلامحسین یزدان‌پناه، مشاور خانواده  به خبرنگار شبستان با اشاره به تاثیرات طلاق بر کودکان گفت: طلاق مهمترین عامل از هم گسیختگی ساختار بنیادی ترین بخش جامعه یعنی خانواده است. شواهد نشان می دهد که هر جا فرهنگ غربی رسوخ بیشتری یافته، نرخ طلاق هم فزونی داشته است. در ایران نیز مانند دیگر نقاط جهان طلاق سابقه ای طولانی دارد، می توان گفت سابقه این امر به نخستین روزهای تشکیل و ایجاد جوامع بازمی گردد با اینکه طلاق یک امر مبغوضی است ولی زمانی که کانون خانواده به عللی نتواند به هستی خود ادامه دهد، طلاق پسندیده ترین راه حل می باشد.

وی با اشاره به تاثیر طلاق بر روی فرزندان تصریح کرد: بنا بر مطالعات انجام شده بیشتر پژوهشگران، بچه ها پس از جدایی دچار نگرانی های گوناگون می شوند، در سال اول جدایی احساس خشم، ترس، افسردگی و گناه زیادی در بچه ها ظاهر می شود که در سال دوم رو به کاهش می گذارد.

واکنش بچه های طلاق در سنین پیش از دبستان

یزدان پناه با بیان اینکه واکنش بچه های طلاق در سنین پیش از دبستان (3 تا 5 سالگی) به صورت خشم و افسردگی نمایان می شود، افزود: پسرها معمولا ناآرام تر، خشن تر و شیطان تر می شوند در بعضی موارد به اندازه سابق شوقی به بازی با سایر کودکان نشان نمی دهند و اغلب ترجیح می دهند تنها باشند چنانچه در مهدکودک بسر ببرند به جای همکاری به هنگام بازی دسته جمعی سعی می کنند اختلال و بی نظمی ایجاد کنند.

این مشاور خانواده ادامه داد: بعضی از دخترهای کمتر از هفت سال، عصبی مزاج می شوند اما برخی دیگر رفتار بزرگترها را نشان می دهند این بچه ها کمال طلب بیش از حد مراقب رفتار و پاکیزگی هستند و ضمنا سایر بچه ها را مانند پدر، مادر یا معلم سرزنش می کنند یا پند و اندرز می دهند در این سن بچه ها اغلب غمگین و افسرده به نظر می رسند و زود به گریه می افتند و زیاده طلب می شوند.

بچه های شش تا هشت ساله پس از جدایی پدر و مادر دچار افسردگی شدید می شوند

این مشاور خانواده با بیان اینکه بچه های شش تا هشت ساله پس از جدایی پدر و مادر دچار افسردگی شدید می شوند، خاطرنشان کرد: واکنش پسرها معمولا از دخترها شدیدتر است، پسربچه ها زود به گریه می افتند و سراغ پدر را می گیرند، هرچه سن این بچه ها زیادتر می شود احساس غم و افسردگی جای خود را به خشم و خشونت می دهد.

وی اظهار کرد: بچه های 9 تا 12 ساله به ویژه پس از جدایی والدین واکنش های خشم آلودگی از خود نشان می دهند برای مادرها به نظم درآوردن آنها کار آسانی نیست، پسرها از بازدید و ملاقات با پدر استقبال نمی کنند، کارکرد آنها در مدرسه پایین می آید و بعضی از پسران و دختران با معلمان خود درگیری هایی پیدا می کنند.

وی با اشاره به تاثیر طلاق در جوانان تصریح کرد: جوانان در مقایسه با خردسالان سازش بیشتری نسبت به طلاق نشان می دهند شاید به این دلیل باشد که در این سن نوجوانان استقلال بیشتری پیدا می کنند و ارتباط نزدیکی با والدین ندارند، آشکارا به محبت و راهنمایی کمتری خود را نیازمند می بینند. نوجوانان غالبا در چنین موقعیت هایی خود را از پدر و مادر دور نگاه می دارند و می کوشند زندگی و برنامه های مستقل و جدیدی را دنبال کنند که بسیاری از آنها در ابتدای جدایی احساس فریب خوردگی می کنند و برخی واکنش خشم آلودی از خود نشان می دهند.

 مهمترین کشمکش خردسالان پس از طلاق ترس از دست دادن پدر و مادر است

وی با بیان اینکه مهمترین کشمکش خردسالان پس از طلاق ترس از دست دادن پدر و مادر است، افزود: ترس کودکان از این است که هنگامی که به محبت پدر و مادر نیاز دارند از آن محروم بمانند،‌والدین آنها را ترک کنند یا تنها بگذارند. اگر از دریچه چشم بچه ها به این قضه نگاه کنید می بینید استدلال آنها چندان هم غیرطبیعی نیست.

این مشاور خانواده ادامه داد: براساس تجربه ای است که کودک به دست می آورد بچه هایی که طلاق در خانواده آنها رخ داده اغلب شاهد عزیمت ناگهانی پدر و مادر از خانه بودند و شخص ترک کننده که بیشتر پدر خانواده است از آن پس به طور غیرمنظم یا گاه گاه دیده می شود.

یزدان پناه خاطرنشان کرد: ترس از تنهایی و تشویق های ناشی از جدایی از کودک یکی به علت دید زمانی محدود او و عدم رشد فکری کافی و دیگری به سبب شدت وابستگی روحی و عاطفی وی به پدر و مادر است. تصور کودک از جهان و دنیای بیرون برخلاف بزرگسالان بر اساس نهادهایی است که در معرض فوری دید او قرار دارند و وابسته به زمان حال باشد.

وی بیان کرد: خردسالان به علت نداشتن رشد فکری کافی هنوز یاد نگرفته اند به آینده فکر کنند، مانند افراد بالغ چند روز و حتی چند ساعت آینده را با اطمینان خاطر پیش بینی و مجسم نمایند، قدرت تجسم کودک با این حس تشخیص که پس از دور شدن جسم یا شخص از مقابل دیدگانش بتواند شیی دور شده را در ذهن خود مجسم کند یک پیشرفت زیربنایی قابل ملاحظه است که سنین سه سالگی کودک تا حدی قابلیت آن را پیدا می کند با وجود این به علت فشار و تضاد روحی شدید نظیر آنچه طلاق به وجود می آورد تجسمی که کودک از ادامه پایداری روابط میان افراد باز هم ممکن است شکسته شود ثبات و دوام بزرگسالان را ندارد.