به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از "خبرگراری عراق"؛ نمی دانیم، آیا اظهارات «عادل الجبیر» -وزیر امور خارجه عربستان- در مورد مسائل منطقه ای و بین المللی زاییده افکار خود اوست یا این مرد آنچه برایش دیکته می شود نقل می کند؟! اگر آنچه بر زبان می آورد، زاییده افکار خود او باشد که این خود یک مصیبت است و اگر آنچه را که بر او دیکته می شود اظهار می کند، مصیبت دو چندان است. در حالت نخست مقابل مردی احمق و در حالت دوم مقابل یک دلقک نادان قرار داریم.
آنچه که حماقت و دلقک بودن «جبیر» را مشخص می کند چیزی جز کینه ای که از ایران به دل دارد نیست؛ او در هر نطق و سخنرانی و یا اظهارنظر، جلسه و دیداری که باشد، صرف نظر از موضوعات آن، سریعا به ایران می پردازد؛ برای او مهم این است که به ایران حمله ور شود و گمان می کند با این کار، مأموریت خود درمنزوی کردن ایران را که از سوی ولی نعمتانش بر او محول شده، انجام می دهد.
آخرین فعالیت مارپیچی دیپلماتیک عربستان، مربوط به اظهارات «جبیر» در حاشیه نشست وزرای خارجه کشورهای عربی و کشورهای آمریکای لاتین، کمی پیش از برگزاری اجلاس چهارم سران كشورهاي عربي و كشورهاي آمريكای لاتین که در ریاض برگزار شد، می باشد.
او در این نشست بیانیه ای را که از اجلاس چهارم قرار بود صادر شود بیانیه ای تاریخی، همه جانبه و مثبت توصیف کرد؛ اما او به ناگاه و بی مقدمه از ایران سخن به میان آورد و افزود: «نزدیکی کشورهای عربی و آمریکای لاتین موجب انزوای بیشتر ایران در جهان خواهد شد».
وقتی سخنران، خود جبیر باشد، برای خواننده سؤالی در مورد ارتباط ایران با اجلاس کشورهای عربی و سایر کشورهای آمریکای لاتین مطرح نمی شود. چراکه خواننده از وجود رابطه سریالی بین ایران و تمام موضوعات مورد بحث جبیر خبر دارد؛ بنابراین از پرداخته شدن به ایران در این نشست غافلگیر نمی شود.
خوشحالی «جبیر» از انزوای ایران تمامی ندارد. همچنین، در حاشیه همین نشست«خالد بن احمد آل خلیفه » -وزیر امور خارجه بحرین- از بروز نقاط اختلاف بین کشورهای عربی و کشورهای آمریکای لاتین خبر داد؛ از جمله آنکه کشورهای آمریکای لاتین درقبال موضوع جزایر سه گانه ایران موضع احتیاط در پیش گرفته و پیشنهاد امارات در خصوص ادعای حاکمیت بر این جزایر سه گانه را رد کرده اند.
«جبیر» در صورتی می توانست در این زمینه موفق باشد که رابطه عربستان سعودی با کشورهای آمریکای لاتین فقط به اقتصاد منحصر می شد؛ اما وقتی ابعاد این ارتباط به حوزه های فرهنگی و اجتماعی و مسائل مربوط به مبارزه با تروریسم و انزوای ایران گشترش می یابد، از دایره حقیقت خارج شده و رؤیاپردازی می شود. معروف است که کشورهای آمریکای لاتین گرایشات چپ گرایانه و سوسیالیستی دارند و هرگز نمی پذیرند که حیاط خلوتی برای آمریکا باشند و تسلیم قطعنامه های سازمان کشورهای امریکایی که به عنوان نگهبان مستعمرات آمریکای شمالی به شمار می آیند، نمی شوند.
«جبیر» در سخنرانی خود در نشست مقدماتی اجلاس سران از مواضع رهبران کشورهای آمریکای لاتین در قبال مسئله فلسطین تشکر کرد؛ اما اگر «جبیر» ذره ای درک و شعور داشت، تنها به این نقطه خاص نگاه نمی کرد. کاملا مشخص است که رهبران کشورهای آمریکای لاتین در صف مقدم رهبران جهان در محکوم کردن تجاوز رژیم صهیونیستی به «غزه» بوده اند. همان گونه که در جنگ «ژوئیه» کنار لبنان ایستادند و برخی از آنان سفرای صهیونیستی را نپذیرفتند. همه ما سخنرانی رئیس جمهور آرژانتین در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را دوسال پیش به یاد داریم که در دفاع از فلسطین و حماس و حزب الله و سوریه حمله تندی به رژیم صهیونیستی و هم پیمان او، آمریکا کرد؛ این در حالی است که نظامهای عربی و در صدر آنان «عادل جبیر»، از پشت به مقاومت فلسطین و لبنان خنجر می زنند و مبارزین مقاومت را خیانت کننده توصیف می کنند؛ روحانیون وهابیت نیز حکم به حرام بودن دعا برای حزب الله دادند. تبانی عربستان با رژیم صهیونیستی علیه فلسطینی ها و لبنانی ها کاملا آشکار و روشن است.
امروز، کشورهای آمریکای لاتین مفهوم وهابیت را به خوبی می دانند و اهداف عربستان را ازپس فعالیت های منطقه ای و بین المللی آن می شناسند؛ فعالیت هایی که مطابق با خواست و ارداه آمریکا صورت می پذیرد.
رهبران این کشورها امروز شاگردان مکتب «سیمون بولیوار»، قهرمان جنگ استقلال در آمریکای لاتین هستند؛ از این رو بیش از دیگران از سیاستهای آمریکا و وابستگان آن دوری می کنند و به همین دلیل است که تصمیم به برقراری بهترین روابط با جمهوری اسلامی ایران گرفتند، چرا که ایران در مواضع بسیاری به ویژه مقابله با هیمنه عمومی آمریکا، حمایت از مسائل مربوط به ملت ها، به ویژه مسئله فلسطین و مسائل مربوط به آزادی در جهان با آنان هم رأی هستند.
اگر «جبیر» به خود و آل سعود احترام نمی گذارد، پس شأن و شایستگی او همین است. ولی او باید به مخاطبان خود احترام بگذارد. داستان ائتلاف کشورهای چپ گرای آمریکای لاتین با وهابیت برای منزوی کردن ایران موضوعی است که حتی از موضع سریالی «جبیر» در ارتباط با ایران فراتر می رود و تردید بسیاری را نسبت به توانایی های عقلی این مرد بر می انگیزد.
نظر شما