درخواست از رییس جمهور برای تماشای تئاتر/ تمرین «ترور» با ماسک روی صورت

به گزارش خبرنگار تئاتر شبستان، نشست خبری نمایش «ترور» با حضور حمیدرضا نعیمی نویسنده و کارگردان، بهزاد فراهانی، فرید قبادی، کاظم هژیرآزاد و محمد ساربان بازیگران و همچنین طراحان این اثر برگزار شد.

حمیدرضا نعیمی در ابتدای این نشست خبری با بیان اینکه خوشحالم جانی هست و هنوز انگیزه ای برای کار تئاتر دارم گفت: جای خوشحالی است که هنوز در این مملکت عاشقان نمرده اند و هنوز هستند کسانی که دلشان برای فرهنگ و تاریخ این آب و خاک می تپد و خدمت به مردم و آنچه که از نیاکان به عنوان میراث باقی مانده را با هیچ چیز دیگر معامله نمی کنند.

نویسنده و مدرس تئاتر با بیان اینکه کسی که در ایران تئاتر کار نمی کند یک درد دارد و کسی که تئاتر کار می کند هزار درد، تاکید کرد: نمایش ترور با هزاران زخمی که برداشت و هزاران دردی که بر جان ما گذاشت از 28 آبان ماه روی صحنه خواهد رفت.

انتقاد از شرایط تمرین و اجرا

وی که کار کردن با بازیگرانی مثل بهزاد فراهانی را افتخار خودش می داند، ادامه داد: ما روزی هشت ساعت در دخمه ای به نام پلاتوی 1 که طبق تعریف کارشناسان با پلاتوهای درجه یک دنیا برابری می کند، تمرین کردیم. پلاتوی درجه یکی که بازیگران ما را وا می داشت 10 روز با ماسک تمرین کنند چرا که از کانال های هوا ریزگرد در حد مناطق جنوب و غرب کشور وارد می شد.

وی نقد به وضعیت تئاتر شهر را ادامه داد و اذعان داشت: در تمرینات مان نور کافی و صدای کافی نداشتیم و چون گروه پرتعدادی بودیم شرایط اکسیژن در پلاتو به قدری حاد بود که ناچار بودیم در هر تمرین 10 بار درب را باز بگذاریم اما تمرین مان را تعطیل نمی کنیم.

نویسنده و کارگردان سقراط سیستم اداری تئاتر شهر را فرسوده و خسته کننده دانست و تاکید کرد: سیستم قدیمی اداری تئاتر شهر گویی برای این طراحی شده که هنرمندان را از این مجموعه فراری دهد اما من فرار نکردم، ایستادم و می گویم این سیستم باید تغییر کند. به نظرم وزیر و مدیران مرکز هنرهای نمایشی هرچه سریع تر باید جلسه ای بگذارند و این سیستم اداری ناکارآمد را تغییر بدهد.

نعیمی افزود: روزهایی را که باید برای تمرکز در اجرای دکور، نور و صدا صرف می کردم به بحث درباره امکانات اولیه اجرا گذشت، من به سختی توانستم مسئولان تئاتر شهر را راضی کنم تا با تعویض 20 لامپ فرسوده کمک کنند نور سالمی برای تماشاگرانم داشته باشم.

وی با اشاره به اینکه برای رسیدن به صدای مطلوب چند ده میلیون تومان هزینه شخصی انجام داده، گفت: اینجا تئاتر شهر است فخر پایتخت، عروس اتفاقات هنری اما اینجا بیغوله ای بیش نیست، فاجعه ای است که همه می خواهند در آن کار کنند ولی هیچکس کاری از دستش برنمی آید.

نعیمی با گلایه از مدیریت تئاتر شهر که برای حل مشکلات نمایش ترور حتی حاضر نشده به دیدار آنها در پلاتوی تمرین برود با تاکید بر اینکه 150 میلیون تومان تا به امروز برای تئاتر هزینه کرده است، گفت: اگر کسی فکر می کند من برای اجرای ترور بودجه چند صد میلیون تومانی گرفته ام خواهش می کنم موضوع را از مرکز هنرهای نمایشی پیگیری کند.

کسی از ما برای تئاتر کار کردن دعوت نمی کند

نویسنده کالون و قیام کاستلیون ادامه داد: خدا را شکر هنوز تئاتر کار می کنم و هنوز نزد بزرگانی مثل بهزاد فراهانی که روزی شاگردش بوده ام آبرویی دارم که پذیرفتند با من همکاری کنند. خوشحالم وقتی نامطمئن به سعید ذهنی زنگ زدم و از او خواستم پس از شش سال دوری خواسته یا ناخواسته به تئاتر برگردد پیشنهاد مرا پذیرفت و فکر می کنم وقتی موسیقی آهنگین و زیبای او را بشنویم بیشتر از کار نکردن هنرمندان مان حسرت ببریم.

نعیمی به ذکر خاطره ای درباره آخرین سال های حضور بهرام بیضایی در کشور پرداخت و گفت: بهرام بیضایی به تئاتر شهر آمد و سه نمایشنامه را به محمد حیدری رییس وقت تئاتر شهر پیشنهاد داد و گفت این نمایشنامه ها را بخوانید و هر کدام که مورد تایید شورایتان بود در هر سالنی که شما بخواهید و هر تاریخی که شما اعلام کنید آماده اجرا هستند.

وی با ابراز تاسف از شرایط تئاتر کشور گفت: هیچکس برای تئاتر کارکردن از ما دعوت نمی کند ولی من امروز خوشوقتم که یک تئاتر در تئاتر شهر به روی صحنه می برم و برای رسیدن به این موقعیت بسیار تلاش کرده ام و رنج کشیده ام.

کارگردان نمایش فاوست از صحبت درباره داستان نمایش خودداری کرد و درباره ایده های اجرایش گفت: با همه مشکلات از هیچ کدام از ایده هایم مگر یکی و آن هم به دلیل محدودیت زمانی عقب ننشسته ام و هر ایده ای را با همکاری بازیگران و طراحان از میان پیشنهادهای بسیار انتخاب و با سختی به بار رساندم.

نعیمی با بیان اینکه نمی دانم تا کی می شود این وضع را ادامه داد و گله گذاری کرد، ابراز داشت: تئاتر برای من مثل حسی است که کودکان موقع بازی انجام می دهند که بازی شان زندگی است، امیدوارم این شور تا لحظه مرگ با من باشد و آرزو می کنم دوستانم که به دلایلی نمی توانند کار کنند روزی به صحنه برگردند.

وی ادامه داد: هنرمندان منتظر شرایط کارند اما آیا مسئولان از این همه جانی دارد که پیر می شود و می میرد بهره ای می برد، امیدوارم لحظه ای همه به این ماجرای تلخ فکر کنیم که چرا فرهنگ هیچ وقت جزء اولویت های مسئولان نبوده است. جای تاسف است که با 80 میلیون جمعیت تیراژ هر عنوان کتاب 300 و نهایتا 1000 جلد است.

طراحی صحنه، لباس و صدای کاربردی/ توضیح علت جدایی میترا حجار

نویسنده نمایش مکبث با تشکر از طراحان نمایشش قول داد که تماشاگران یکی از زیباترین طراحی های لباس، کاربردی‌ترین طراحی های صحنه و ویژه ترین طراحی و ترکیب صدا را ببینند و یا بشنوند.

وی ضمن تشکر از کسانی که به او کمک کرده اند و به دلایلی نتوانسته اند تا پایان بمانند در پاسخ به یکی از خبرنگاران درباره دلایل جدایی میترا حجار از نمایش ترور عنوان داشت: خانم حجار با انگیزه بسیار وارد شدند و به دلیل اینکه سالها کار تصویر کرده بودند و متاسفانه سینمای ما بازیگر خراب کن است و آنها را تنبل می کند و صدایشان را از بین می برد مشکلاتی در حوزه بیان و بدن داشتند. من از سعید ساحلی خواستم تا با تمرین روزانه 3 ساعت به رفع مشکلات بیانی حجار کمک کند و بعد از 45 روز با پشتکار بی بدیل خودشان به صدا با برد مناسب رسیدند و همزمان زیر نظر محسن گودرزی طراح حرکت نمایش تمرین های مختلف بدن انجام دادند.

نعیمی اضافه کرد: در حالی که همه چیز برای اجرا آماده شده بود و میترا حجار به نقش رسیده بود یک روز خیلی اتفاقی آمدند و به من گفتند که با 200 کارشناس صحبت کرده ام و آنها معتقدند تئاتر شهر پس از فروریزی پیشانی تالار اصلی دیگر امنیت ندارد و توصیه می کنم شما هم اینجا اجرا نروید. من برایشان توضیح دادم که کارشناسان فنی تئاتر شهر به من اطمینان صددرصد داده اند که مشکل امنیتی وجود ندارد اما وقتی گفتند که می روند یک لحظه هم نخواستم بمانم، نه ایشان که هر لحظه بازیگری از من بخواهد که جدا بشود با او خداحافظی می کنم.

این بازیگر و کارگردان افزود: حتی مدیران مرکز به من زنگ زدند و خواستند در این زمینه ورود کنم و به میترا حجار بابت امنیت تئاتر شهر اطمینان بدهند که من گفتم به هیچ وجه این کار را نکنید چون بازیگری که از نمایش من بیرون رفته است دیگر نمی تواند برگردد.

نعیمی با تشکر از یکتا ناصر که در فرصتی کوتاه توانست خودش را با گروه هماهنگ کند و به اجرا برسد اعلام کرد بعد از اجرای این نمایش تئاتر ایران صاحب یک ستاره می شود، ستاره ای که با چهره ای خوب، صدایی رسا و قدرت بازیگری می تواند به رأس فهرست بازیگران سینما و تئاتر تبدیل شود. فرید قبادی که با ایفای نقش عبدالرحمن بن ملجم آن قدر خوب است که همتای دیگری برای بازیش ندارد.

وی همچنین از زحمات مدیر فنی تئاتر شهر قدردانی کرد و گفت: سپاسگزار ایشانم که خارج از وظیفه و ساعت کار از صبح تا شب کنار ما بود و کمک کرد تا بتوانیم موانع را از سر راه برداریم.

امام علی (ع) امروز هم زندگی می کرد، ترور می شد

حمیدرضا نعیمی در پاسخ به سوال خبرنگار شبستان درباره اینکه چه تمهیدی در نمایشنامه نویسی و کارگردانی اندیشیده تا تماشاگر را روی صندلی نگه دارد، گفت: نوشتن نمایشنامه دینی تازگی ندارد به یونان باستان نگاه کنید مگر اودیپ شهریار و یا آنتیگونه تئاتر دینی نیست، به نظرم موضوع یک نمایش اهمیت ندارد که پرداخت آن مهم است.

وی با ذکر جمله ای از برتولت برشت که مهمترین وظیفه تئاتر را تفریح و سرگرمی می داند، ادامه داد: تماشاگر من در درجه اول اهمیت قرار دارد و من همه تلاشم را می کنم تا در اجرای اثرم از آنها عقب نیفتم. من تماشاگران را دوست خودم فرض نمی کنم و آنها را دشمنانی می دانم که در تاریکی روی صندلی نشسته اند و هیچ چیز را بر من نمی بخشند.

نعیمی درباره نگاهش به تاریخ هم تاکید کرد: چه در نوشتن ترور و چه در نمایشنامه های قبلی ام همواره تاریخ را روی میز اکنون می گذارم. اتفاق ترور برای من یک نمایش تاریخی نیست چرا که معتقدم حضرت علی (ع) اگر در عصر حاضر هم حضور داشت بی شک ترور می شد.

نعیمی در پایان صحبت هایش به انتقاد از مسئولان فرهنگی پرداخت و گفت: امسال سال تئاتر است اما حمایت از تئاتر کجاست؟ در سالی که به نام تئاتر نامگذاری شده حتی 20 درصد از بودجه تئاتر، به تئاتر اختصاص داده نشده است.

درخواست از رییس جمهور برای تماشای ترور

وی با درخواست از رییس جمهور برای تماشای نمایش ترور تاکید کرد: لطفا بیایید تئاتر ببینید. بدون محافظ هم بیایید. هیچ کس از تئاتر به شما گزند نمی‌رساند. بگذارید ما نیز در کمال امنیت برای شما تئاتر اجرا کنیم چرا که مملکتی که تئاتر، سینما و موسیقی ندارد فرهنگش دچار اشکال می شود. اینکه در خیابان نزاع دو جوان را می بینیم یا فحاشی، ادبیات زننده برخی و مسایل دیگر که ما را عصبی می کند دلیلش خشونت جامعه ای است که اگر توجه درست به تئاتر، سینما و موسیقی در آن وجود داشت به این مسیر نمی افتاد.