تحلیل صحیح مقدمه فتح قله عاشورا و مهدویت

خبرگزاری شبستان: "تا جمعه ظهور" یکی از قدیمی‌ترین برنامه های رادیو معارف است که در طول دوره‌های مختلف همواره مورد اقبال شنوندگان رادیو و منتظران حضرت حجت‌بن‌الحسن(عج) قرار گرفته است. این برنامه با هدف گسترش، تعمیق و ترویج فرهنگ مهدوی و افزایش سطح آگاهی مخاطبان رادیو در حوزه معارف مهدوی و ارتقاء بینش عمومی نسبت به اساسی‌ترین وظایف منتظران (قواعد ظهور) و مقابله با باورهای سست و خرافی و برداشت‌های غلط از نشانه‌های ظهور یا معارف مهدوی طراحی شده است.

حجت الاسلام هادی حسین پور، در این برنامه به بررسی پیوند میان عاشورا و مهدویت می پردازد.

اگر می خواهیم پیوند صحیح عاشورا و مهدویت را درک کنیم، باید نسبت به عاشورا و مهدویت تحلیل درست داشته باشیم. این پیوند مانند پلی است که بین دو کوه زده می شود. به طوری که اگر این دو کوه را کوچک و کم ارتفاع ببینیم، این پل را پایین می زنیم، بنابراین اگر از عاشورا درک درستی نداشته باشیم، نمی توانیم نسبت به مهدویت  تحلیل درستی داشته باشیم.

در بین نگاه های اندیشمندان مسلمان که صاحب فکر هستند، چند نگاه به واقعه عاشورا وجود دارد. بعضی در تحلیل عاشورا معتقدند عاشورا واقعه ای بود که محترم است، ولی تمام شد. به طوری که 1300 سال پیش در کنار رود فرات و در منطقه جغرافیایی کربلا جنگی شده و امام اهدافی داشت و شهید شد، حق با امام بوده و دشمن با بی شرمی امام را شهید کرد.

این نگاه تا جایی می رسد که بعضی از اینها اعتراض می کنند که چرا اینقدر هر سال گریه می کنید، می توانید هر سال روز عاشورا یک همایش بزرگداشت امام و یارانش را بگیرید، باید بگوییم که این یک نگاه حداقلی به واقعه عاشورا است.

یک نگاه دیگر داریم که پیشرفته تر از نگاه اول است، این هم حداقلی است. بر این اساس عده ای می گویند که عزاداری و گریه برای امام حسین(ع) داشته باشیم، آنها امام را محور قرار می دهند اما نگاهشان به واقعه عاشورا تراژدی و گریه و زاری است و به همین گریه اکتفا می کنند، این گریه حرکتی برایشان ندارد، فقط یک نگاه اوج مصیبت به امام دارند.

به تعبیری نگاه این عده به عاشورا این است که فقط زخم های تن امام را می شمارند و گریه می کنند، این در حالی است که اهل بیت(ع) تاکید کردند که مصیبت عاشورا یک مصیبت ویژه است و ما هم گربه می کنیم، ولی اینها زخم را می شمارند ولی نگاه نمی کنند از کجا و چرا این زخم ها ایجاد شد، در حالی که گریه لازم است ولی کافی نیست.

شهید مطهری در کتاب "حماسه حسینی" می گوید: نگاه مصیبت و گریه به امام حسین(ع) داشته باشیم اما باید روح حماسی، شجاعت و عزت را در عاشورا ببینیم تا درس بگیریم. دو جمله از مقام معظم رهبری در این رابطه وجود دارد. اول اینکه ایشان در سال 84 فرمودند: عاشورا یک حادثه صرف تاریخی نبود، عاشورا یک جریان مستمر و سرمشق دائمی برای امت اسلام بود و عنصر منطق و عقل، عنصر حماسه و عزت و عنصر عاطفه در این نهضت با هم جمع می شوند و سرمشقی برای ما می شود.

ایشان در جای دیگر در مقدمه کتاب "انسان 250 ساله" می فرمایند: زندگی ائمه را باید به عنوان درس و اسوه قرار داده و فرا بگیریم. نه فقط به عنوان خاطره ای شکوه مند و ارزشمند.

سخن اول ایشان در رد نگاه اول بود. اینکه عاشورا یک جریان مستمر است و فقط یک حادثه تاریخی نیست که تمام شد، در نگاه دوم که معتقدند باید فقط گریه کرد، رهبری می فرمایند عاشورا به عنوان خاطره نیست، بلکه درس و اسوه است.

نگاه سوم به عاشورا ما را به انتظار متصل می کند. اینکه باید عاشورا را تحلیل کنیم، درس ها و عبرت هایش را بررسی کنیم، اهداف و آرمان هایش را ببینیم که چرا جامعه اسلامی بعد از 50 سال از رحلت پیامبر(ص) به این سمت رفت تا اینکه خون امام را ریختد و از آن درس بگیریم.

برخی اندیشمندان مانند شهید مطهری، امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری به این معنی نگاه دارند که وقتی تاریخ اهل بیت را تحلیل می کنیم، نباید به این اشتباه بیفتیم که اینها قطعات بریده بریده از هم است. بلکه زندگی همه امامان و ائمه جریانی مستمر و پیوسته است.

 باید بگوییم در پیوند عاشورا با انتظار نمی خواهیم پیوند ایجاد کنیم، بلکه می خواهیم این پیوند را کشف و تحلیل کنیم.

مقام معظم رهبری در کتاب "انسان 250 ساله" می فرمایند: نگوییم که زندگی امامان تمام شد. این جریان امامت قطعات بریده بریده نیست و مثال می زنند مبنی بر اینکه قطاری در یک مسیر در حرکت است، در طول مسیر یک جا سرعت تند می رود، یک جا سر پیچ است، یک جا ایستگاه است و می ایستد و توقف می کند، اگر اینطور نگاه کنیم، از زندگی اهل بیت(ع) تحلیل درستی خواهیم داشت و داریم.

مقام معظم رهبری فرمودند که زندگی اهل بیت(ع) مانند قطار است و همه با هم پیوند دارند. به طوری که ثمره کارهای امامان در زندگی امامان بعدی دیده می شود. اگر انسان خوب نگاه کند، می فهمد که عاشورا محصول امام حسین(ع) نیست بلکه محصول زحمات پیامبر(ص)، امام علی(ع) و امام حسن(ع) است.

به طور خاص در حرکت اهل بیت(ع) بین فعالیت و سیر امام حسین(ع) و امام زمان(ع) پیوند ویژه وجود دارد. به طوری که در روایات بیش از 100 روایت وجود دارد که این پیوند را نشان می دهد. در روایات آمده که امام زمان(ع) فرزند امام حسین(ع) است، چرا چون پیوند ویژه ای وجود دارد، همچنین تاکید کردند که امام زمان(ع) خونخواه امام حسین(ع) است.

وقتی امام زمان(ع) ظهور می کنند، اول از همه یاد امام حسین(ع) می کنند، شعار یاران امام زمان "یالثارات الحسین" است، همچنین در عاشورا یاد مهدی جلوه می کند، این در حالی است که افضل اعمال شب نیمه شعبان رفتن به زیارت کربلای امام حسین(ع) است.