به گزارش خبرنگار فرهگی شبستان؛ بیست و یکمین نمایشگاه بین المللی مطبوعات روزهای 16 تا 22 آبان در مصلی امام خمینی برپا شد، این نمایشگاه امسال با شعار «نقد منصفانه و پاسخگویی مسئولانه» میزبان اهالی رسانه و مسئولان بود ارزیابی این شعار و عملکرد مطبوعات و رسانه ها و پایبندی به اهداف و رسالت آنها موضوع گفتگوی خبرگزاری شبستان با دکتر ناهید کردی، استاد حقوق مطبوعات دانشگاه علوم و تحقیقات و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد است:
ارزیابی تان از شعار بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات«نقد منصفانه و پاسخگویی مسئولانه» چیست؟
نگاهم به این شعار خوشبینانه است، این شعار امیدوارکننده است، مطبوعات اگر نقدی نداشته باشند و اگر نقدشان منصفانه نباشد نتوانسته اند کارشان را به درستی انجام دهند و در عین حال اگر مسئولان پاسخگو نباشند؛ اتفاقی نمی افتد؛ اگر شما مرتب نقد کنید و مسئولان پاسخی ندهند و هیچ مسئولیتی از سوی مسئولان در قبال این نقد احساس نشود هیچ اصلاحاتی اتفاق نمی افتد؛ منظورم از این سخن این نیست که با این صحبت بخواهیم به سمت اصلاح طلبان برویم، ولی به هر حال رفرم یا اصلاحات به معنی ایجاد تغییرات برای بهبود جامعه ضرورت دارد. این شعار انتخاب هر تیم یا گروهی بوده است؛ شعار بسیار خوبی بوده است. من برای اولین بار است که در سال های اخیر چنین شعاری را از طرف مطبوعات در نمایشگاه بین المللی می بینم.
آیا نگاهتان به این شعار خوشبینانه است؟
خیلی زیاد این نشان می دهد که خبرنگاران تغییر کردند.
از چه لحاظ خبرنگاران تغییر کرده اند؟
گاهی شما چیزی را می دانید ولی مگتوم است، ولی این نشان می دهد این خودسانسوری کنار می رود و برطرف می شود؛ صحبت از انتقاد در مطبوعات به این صراحت برای اولین بار به عنوان لگو و شعار یک نمایشگاه مطرح می شود؛ این جای خوشبینانه بودن دارد، تا الان چنین چیزی نبوده است، شاید تیم معاونت مطبوعاتی تیمی هستند که حرف های جدیدی دارند و به مسایل امنیتی خبرنگاران اهمیت می دهند مسایل سیاسی و اقتصادی که دغدغه مردم است و این مسایل به امنیت مردم و سلامتی آنها ارتباط دارد، این نقد منصفانه است، تمام مسایلی که به سلامتی مردم ارتباط دارد؛ اگر روزنامه نگار این را پنهان کند و پنهان کاری کند و مسئولان پاسخگو نباشند این یعنی عملا هیچ اتفاقی نفتاده و روزنامه ها مسئولیت شان را به درستی انجام نداده است.
سنگ اندازی های پیش روی رسانه ها و مطبوعات را چگونه می بینید؟
هر تحول و تغییری نیاز به قربانی و هزینه دارد، باید بپذیریم همه تغییرات توام با پرداخت یک سری هزینه ها بوده است؛ طبیعت این کار این است، اگر غیر از این باشد بی معنی است، کار روزنامه نگار بی معنی است، فلسفه وجودی کار روزنامه نگار این است که به نفع مردم بنویسد و این نوشته ها قطعا خیلی از جاها مغایر با منافع شخصی خیلی از مسئولان باشد این طبیعی است که باید منتظر عواقب آن بود؛ یا مردم یا مسئولان کسی که با مردم است با یک سکه و ماشین خرید و فروش نمی شود ولی آماده است که هزار تا اتفاق بیفتد ولی چون نگران آینده است چون نگران است که برای آینده طرحی نو دراندازد.
هر رسانه وابسته به یک سازمان و نهاد است آیا رسانه های ما رسالت اصلی خود را به عنوان یک رسانه انجام داده اند یا هر کدام تریبون سازمان، حزب یا نهاد مطبوع خود هستند؟
همه روزنامه ها در همه کشورها مجبورند برای تامین معاش و یا بیزنشان به گروهی وابسته شوند به خاطر اینکه از قرن نوزده رسانه ها به سمت تجاری شدند رفتند و این خیلی وقت است اتفاق افتاده است و چیز جدیدی نیست؛ روزنامه نگاران ما متاسفانه قبل از اینکه جامعه مدنی که در غرب تحقق پیدا کرده را در کشور تجربه کنند بلافاصله به مسئله تجاری شدن ورود پیدا کردند؛ مطبوعات یعنی یک ترکیب نامتوازنی از پیشرفت و عقب ماندگی هر دو را با هم تجزیه می کنند که چیز قشنگی نیست؛ اما چیزی که باعث می شود من خوشبین باشم و احساس می کنم مطبوعات در روند کارشان وابستگی به هر حزبی که دارند و مجبورند خودشان را با ساختار جدید هماهنگ کنند و بیفتد؛ در خط دفاع از حقوق مردم فضای مجازی است یعنی رسانه های نوین و تکنولوژی جدید که به مردم اجازه می دهد که واقعیت ها را فارغ از اینکه روزنامه نگار در وابستگی به یک گروه خاصی اینها را بنویسد را یا ننویسد مردم آنها را مطرح بکنند حتی به شکل دروغ، کاریکاتور، تصویر، این آزادی حتی بدون اینکه به طور رسمی از طرف حکومت به مطبوعات برسد به طور غیر رسمی در مردم جریان پیدا کرده و خود روزنامه ها گاها از طریق شبکه های مجازی، فیس بوک از طریق و غیره اطلاعات را از طریق تلگرام یا خوراک فکری شان را از مردم می گیرند و مجبورند هر جا اطلاعاتی را به نفع حزب خاصی سانسور بکنند، خیلی نمی توانند حقایق را تغییر بدهند، دنیای امروز دنیای صرف مطبوعات رسمی نیست، دنیایی نیست که خبرها از طریق رسانه های رسمی منتشر شود؛ خبرها قبل از اینکه به خبرگزاری ها برسد توسط مردم در فضای مجازی منتشر می شود و گاها خود خبرگزاری ها و مطبوعات مجبورند خودشان را آداپته کنند به همین خاطر عصنر سومی آمده است که قبلا نبوده است.
ادامه دارد...
نظر شما