خبرگزاری شبستان – گرگان: امام سجاد (علیه السلام) پيشوای چهارم شيعيان بعد از حماسه افتخار آفرين و عزت بخش عاشورای حسينی، از لحظه ای که در غروب عاشورا با شهادت پدر بزرگوار و ساير عزيزانش مواجه شد برای ادامه راه آنان، مسئوليت سنگينی را به دوش کشيد.
امامت امت، سرپرستی اطفال و بانوان، رساندن پيام عاشورا به گوش جهانيان، تداوم مبارزه با طاغوت و طاغوتيان و از همه مهمتر پاسداری از اهداف متعالی امام حسين (عليه السلام) که موجب عزت و افتخار عالم اسلام شد، از جمله مسئوليت های آن امام همام به شمار می آيد.
وقتی نام عاشورا به گوش می‌رسد، آتش سوزناكی از غم، دل را در بر می‌گيرد و اشک و آه بر دلها امان نمی گذارد.
امام سجاد(علیه السلام) پس از وقايع دردناک عاشورا تا بعد از ظهر كه هنگامه شهادت امام حسين (عليه السلام) بود جناياتی را به خود ديد و با شهادت امام حسين (علیه السلام) به بعد در سرزمين كربلا شاهد فجايع و جناياتی خاص در مورد اهل بيت پيامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) بود.
عصر روز دهم محرم لشكر يزيد بعد از اين كه امام حسين (علیه السلام)را به شهادت رساند به دستور فرماندهان خود دست به غارت و آتش زدن خيمه‌ها و آزار و اذيت خاندان نبوت زدند.
سپاه دشمن غروب عاشورا، زنان را از خيمه‌ها بيرون ريختند و خيمه‌ها را آتش‌زدند، در اين هنگام زنان و کودکان چون چشمشان به کشتگان خود می افتاد فریاد می زدند.
شب که فرا رسيد، آتش جنگ با فروکش کردن تحرّک ميدان، فرو نشست و لشکر عمر بن سعد از پيروزی ظاهری خوشحال و منتظر دريافت جايزه‌های آنچنانی بودند.
پسر سعد غروب عاشورا سر امام حسين(علیه السلام) را از بدن جدا کرد و به کوفه فرستاد و خود با جمعی از لشکريانش آن شب را در کربلا ماند و روز ديگر نزديک ظهر پس از دفن کشتگان خود، کودکان و خواهران امام حسين(علیه السلام) و زنان بازمانده ديگر را برداشت و به سمت کوفه حرکت کرد.
عصر عاشورا عمر سعد امر کرد برای سوارشدن اسيران، شتران بی جهاز را حاضر کردند، اهل بيت امام حسين (علیه السلام) بعد از يک روز پر سوز و از دست دادن عزيزان و غارت اموال و اسارت و سوختن خيمه‌ها و اهانت‌ها، شب يازدهم محرم را به سختی گذراندند.
عمر سعد ملعون در روز 11 محرم دستور حركت از كربلا به سوی كوفه را می‌دهد و زنان و حرم امام حسين (عليه‌السلام) را بر شتران بی جهاز سوار كرده و اين امانت‌های نبوت را چون اسيران كفّار در سخت‌ترين مصائب و غم و غصه كوچ می‌دهند.
آری پدر بزرگوار امام سجاد، امام حسين(علیه السلام) و ياران او به دست يزيديان به شهادت رسيدند و چون آن حضرت در آن رو بيمار بود و نيز به خاطر حفظ سنگر امامت، بنا به خواست امام حسين(علیه السلام)، در جنگ شركت نكرد و به همراه عمه بزرگوارش حضرت زينب (سلام الله علیه) و ديگر بانوان و طفلان خردسال، در اسارت سپاه يزيد به كوفه منتقل شدند و به مدت يك ماه در زندان بودند و سپس به شام منتقل شدند و بعد از 40 روز اسارت در شام به مدينه منتقل شدند و در اين مدت حضرت زينب(سلام الله علیه) از امام سجاد(علیه السلام) پرستاری كرد تا حضرت بهبود يافت.
امام سجاد (عليه السلام) که در دوران امامت خويش در محدوديت شديدی به سر می برد و حاکمان مستبد اموی سايه شوم خود را بر شهرهای اسلامی گسترده بودند.
امام سجاد(علیه السلام) زمانی که اهل ايمان از ترس مال و جان خود مخفی می شدند، با اتخاذ صحيح ترين تصميمها و موضع گيريهای مناسب و بجا و با استفاده از مؤثرترين شيوه ها توانست از فرهنگ عاشورا و دستا وردهای ارزشمند آن که همان عزت و افتخار ابدی برای اسلام و مسلمانان و بلکه برای جهان بشريت بود به صورت شايسته ای پاسداری کند.
امام سجاد (علیه السلام) راه حماسه آفرينان کربلا را تداوم بخشید و ياد و نام و خاطره سالار شهيدان حضرت حسين بن علی (عليه السلام) را جاودانه ساخته و بر بلندای تاريخ، ابدی ساخت.
امام سجاد (عليه السلام) برای زنده نگه داشتن خاطره شهيدان کربلا، در مناسبت های گوناگون بر عزيزانش گريه می کرد.
اشکهای حضرت زين العابدين (عليه السلام) که عواطف را برانگيخته و در اذهان مخاطبان، ناخواسته مظلوميت شهدای کربلا را ترسيم می کرد راه نهضت حسین (علیه السلام) را تا ابدیت هموار ساخت.
از بهترين روشهای امام سجاد (عليه السلام) برای پاسداری از فرهنگ عاشورايی اسلام، که حکايت از بينش عميق و زمان شناسی آن حضرت دارد، عرضه نيايشهای عرفانی و روشنگر می باشد.
دعاهای حضرت سيدالساجدين (عليه السلام) که در مجموعه های ارزشمندی همچون صحيفه سجاديه، مناجات خمسة عشر، دعاي ابو حمزه ثمالی، نيايشهای روزانه و مجمعه های دیگری گرد آمده است، دل هر شنونده عارف و انديشمندی را می لرزاند و توجه به معانی بلند و با شکوه آن، تشنگان وادی کمال و معرفت را سيراب می سازد.
حجت الاسلام والمسلمین سیدعلی حسینی، رئیس اداره تبلیغات اسلامی علی آباد کتول، در وصف حضرت سیدالساجدین(علیه السلام) به خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: نام مبارک امام چهارم علی است و مشهورترین القاب آن حضرت زین العابدین و سجّاد می‌باشد و مشهورترین کنیه ایشان ابامحمد و ابوالحسن است.
وی افزود: مدت عمر آن بزرگوار پنجاه و هفت سال است، ایشان پانزدهم جمادی الاول سال سی و هشتم هجری به دنیا آمدند و تولد آن بزرگوار دو سال قبل از شهادت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است و تقریباً بیست و سه سال با پدر بزرگوارش زندگی کرد که مدت امامت آن بزرگوار سی و چهار سال است.
حجت الاسلام حسینی خاطرنشان کرد: اگرچه امام سجاد (علیه السلام) با اهل‌بیت (علیهم السلام) در همه فضایل وجه اشتراک دارند و هیچ فرقی میان آنان از نظر صفات و فضایل انسانی نیست، اما از نظر گفتار و کردار شباهت تامّی به جدشان امیرالمؤمنان علی (علیه السلام) دارد.
رئیس اداره تبلیغات اسلامی علی آباد کتول اذعان داشت: حضرت زین العابدین(علیه السلام) در عبادت، تقوی، سخاوت، فتوت، رافت، زهد، شجاعت و تمام خصایص ناب سرآمد بود.
حجت الاسلام حسینی یادآور شد: در تاریخ آمده است، یکی از کارهای امیرالمؤمنین (علیه السلام) اداره کردن فقرا به طور مخفیانه بوده است، حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) شب‌ها خوراک، پوشاک و هیزم به خانه بینوایان می‌برد، و آن بینوایان حتی نمی‌دانستند که چه کسی آنها را اداره می‌کند، همچنین میان مورخین مشهور است که امام سجاد (علیه السلام) چنین بوده است.
حجت الاسلام حسینی در ادامه گفت: سیاست، حلم و بردباری، عفو و جوانمردی، ابهت و شخصیت، فصاحت و بلاغت در سخن نیز برخی دیگر از ویژه گی های امام سجاد (علیه السلام) است.
رئیس اداره تبلیغات اسلامی علی آباد کتول اذعان داشت: فصاحت به معنی خوب سخن گفتن، مجاز، کنایه، لطایف و مثال‌ها را به کار بردن است و بلاغت، سخن خوب گفتن، بجا سخن گفتن، از طول کلام بی فایده پرهیز داشتن است که فصاحت و بلاغت امیرالمؤمنین (علیه السلام) مورد اقرار همه است و آن چنانکه درباره نهج البلاغه گفته شده:«دون کلام الخالق و فوق کلام المخلوق؛ پایین‌تر از کلام خالق و بالاتر از کلام مخلوق است.»
نظر شما