حجت‌الاسلام سیدمهدی واعظ موسوی از خطبای برجسته کشوری با تبیین جایگاه مسجد و منبر در عصر حماسه عاشورا به خبرنگار حوزه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان گفت: در بخش مسجد با دو مقوله سخت‌افزار و نرم‌افزار مواجه هستیم. روح حاکم بر مسجد(معنویت، جهت‌دهی و وجود امام در مسجد) بخش نرم‌افزاری و ظاهر و بنای مسجد بخش سخت افزاری مسجد است.
وی بیان کرد: در زمان حکومت معاویه و یزید بخش سخت‌افزاری مساجد فعال بود به گونه ای که مساجد معظم و همچون مسجد اموی در دمشق ساخته شده بود و در کنار مجلل بودن مساجد بخش نرم افزاری مسجد در آن دوران بی محتوا و خشک بود به گونه ای که در این مساجد مسلمانان زیادی حضور می‌یافتند و نمازهای جماعت باشکوهی نیز برپا می شد، ولی عبادت های آنها تنها به یک نماز خشک، بی روح و بدون جهت خلاصه می شد به گونه ای که به نمازگزار و عابد سمت و سو نمی‌داد.
وی ادامه داد: چنین نمازهای جماعتی رنجش خاطر و زحمت و درد سری را برای دستگاه خلیفه فراهم نمی‌کرد بلکه خود خلیفه نیز امام این جماعت بود و مردم پشت سر او نماز می‌خوانند. علاوه بر این در این عصر مسجد نه تنها کارکردی سیاسی نداشت بلکه امام مساجد خود نیز فردی تملق گو و چاپلوس برای دستگاه حکومت بود، مسجد برای دستگاه حکومت آزاری نداشت و حکومت هم آزاری برای مسجد نداشت آن چنانکه حکومت در بنا و سخت‌افزار نیز می‌کوشید و قالب مسجد را پر طمطراق می‌کرد.
وی افزود: وقتی روح مسجد به مسجد بازمی‌گردد و کارکرد مسجد سیاسی و اجتماعی می‌شود، در این صورت است که مسجد محرک می‌شود نه مخرب. اما در قرائتی از اسلام، مسجد مخرب و تخریب‌کننده است به گونه‌ای که عده‌ای را مشغول عبادت و سرگرم می‌کند و قدرتمندان و صاحبان زر و زور و تزویر نیز کار خودشان را می‌کنند. در عصر معاویه و یزید مسجد و منبر چنین وضعی داشت.
حجت الاسلام واعظ موسوی اظهار کرد: قیام عاشورا در چنین شرایطی که تنها ظاهر دین حفظ می شد و مساجد تنها مکانی برای عبادت صرف بود و در حالی که مردم را رخوت و سستی فرا گرفته بود و به تعبیر امام حسین (ع) از اسلام جز اسمی باقی نمانده و مردم و دستگاهیان اهل تملق و چاپلوسی شده بودند، شکل گرفت و از اینرو امام حسین (ع) در چنین شرایط قیام کردند تا بلکه تلنگری به جامعه اسلامی بزنند.
وی خاطر نشان کرد: در حال حاضر نیز در برخی از کشورهای اسلامی مساجد کمتر از کاخ‌ها نیستند و به قدری زیبا با بناهای مستحکم و محکم ساخته شده و حکومت‌ها نیز در ساخت آنها فعال هستند ولی این مساجد محتوا ندارند و موجب تحریک جامعه اسلامی نشده و آنها را در خود فرو نمی برد. افرادی که در این مساجد حضور می یابند در فضای انتزاعی در حال عبادت هستند به طوری که عبادت‌شان در محیط بیرون و عینیت جامعه تأثیر ندارد و تعیین‌کننده قدرت‌ها و اینکه ثروت‌ها در دست چه کسانی باشد، نیست در واقع این مساجد همچون مساجد زمان معاویه و یزید هستند.
وی با بیان اینکه حضرت زینب(س) هم با بهره گیری از جایگاه منبر حقایق عاشورا را تبیین کردند، ادامه داد: حضرت زینب (س) نیز سخنرانی شدیداللحنی را در جمع مردم کوفه و شام ایراد می فرمایند و در مورد مسلمانان آیه «فَلْیَضحَکُوا قَلیلا وَ لْیَبکُوا کَثیراً»،«باید کم بخندند و زیاد گریه کنند» را قرائت می کنند. این آیه در شرح حال کافران آمده است ولی حضرت زینب (س) آن را برای مسلمانان می‌خوانند و گویا دین آنان با کفر خیلی فرق ندارد زیرا کارکرد و آثار ندارد».
حجت الاسلام واعظ موسوی با اشاره به اینکه، پس از واقعه عاشورا با قرائت خطبه های آتشین و حماسی امام سجاد (ع) از منبر مسجد اموی دمشق، روح مسجد به مسجد باز‌گشت، تصریح کرد: قرائت خطبه آتشین آن حضرت در مسجد شام تلنگری به اهالی مسجد می زند که به تعبیری دیوارهای مسجد به لرزه می افتد.
این استاد حوزه و دانشگاه خاطر نشان کرد: امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) در چنین شرایطی که از اسلام چیزی باقی نمانده بود به وسیله منبر و تریبون درصدد بیدارکردن مردم برآمدند و به گونه ای این منبر تاثیر در مردم آن زمان گذاشت که موجب زنده ماندن حماسه عاشورا و روشنگری حقایق این حادثه و عمق جنایات است.
نظر شما