امت پیامبر(ص) نماز می‌خواندند اما نماز را اقامه نمی‌کردند/کربلا برای بقای نماز به‌پا شد

حجت‌الاسلام محمد صادق کفیل، رییس مرکز تخصصی نماز در گفت‌وگو با خبرنگار معارف خبرگزاری شبستان گفت: در روایات داریم که از صلاه عمود الدین، نماز ستون دین است و این ارتباطی به دین اسلام نداشته و ندارد بلکه پایه همه ادیان نماز بوده. اگر نماز لطمه بببیند دین لطمه دهیده و بقای هر دینی به نماز است از همین رو جدی ترین شگرد دشمن برای از بین بردن دین، از بین بردن پایه های دین (نماز) است. برای اینکه دین بقا پیدا کند و هر نبی ای بتواند دین را اقامه کند چرا که دغدغه انبیا اقامه دین بود، از اقامه نماز کمک می گرفتند و برای اقامه نماز حرکت می کردند. 

وی با اشاره به دعای حضرت ابراهیم (ع) در خلال آیات قرآن افزود: شما می بینید که وجود نورانی حضرت ابراهیم (ع) می فرماید رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاةِ یعنی حضرت اصولا اقامه نماز را از خدا درخواست می کند، نمی گوید من را مقیم دین قرار بده بلکه می گوید اقامه کننده نماز قرار بده. وقتی مقیم نماز قرار داد یعنی دین اقامه می شود و برای دین و این اقامه حرکت می کند. حضرت می فرماید رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ... یعنی برای اقامه دین اقامه نماز می کند و برای اقامه نماز زن و فرزند را در بیابان به خدا می سپارد و حرکت می کند؛ حضرت موسی و سایر انبیا نیز همین گونه بوده اند.

حجت الاسلام کفیل تصریح کرد: ما در وصف امام حسین (ع) می گوییم اشهد انک قد اقمت الصلوه یعنی شما نماز را اقامه کردید. وقتی امام حسین (ع) می گوید من قیام کردم برای اینکه امر به معروف و نهی از منکر کنم و قیام کردم برای اصلاح امت جدم این اصلاح با اقامه نماز رخ می دهد. اصولا اصلاح امت پیامبر بر همین است چرا که امت پیامبر چه بسا نماز می خواندند اما آن را اقامه نمی کردند یعنی نماز را به تمامه انجام نمی دادند چرا که نماز به تمامه نماز همراه با ولایت و همراه با امامت است، نماز همراه با اطاعت ولی خداست، نماز اقتدای به امام عالم هستی است، بنابراین سیدالشهدا (ع) نیز اشهد انک اقم الصلوه است یعنی شهادت بر اقامه نماز.

وی در ادامه یادآور شد: حرکت امام (ع) از مدینه آغاز شد اما چه زمانی؟ اول نامه ای که از مردم کوفه به امام حسین (ع) رسید سخن مردم کوفه این بود که ما حاکمی داریم که به او اقتدا نمی کنیم، در نماز او شرکت نمی کنیم و او نماز جمعه را با درباریان می خواند. به عبارت دیگر اصولا بحث اول حرکت امام بحث نماز است، بحث آن است که این مردم حاکم را به عنوان امام جماعت و برای نماز قبول ندارند. نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که حضرت ابا عبدالله (ع) از مدینه تا کربلا سخنرانی های داشته اند که همه سخنان ایشان بعد از نماز بوده است بنابراین می توان نتیجه گرفت که بهترین مدل سخنرانی و عزاداری آن است که متصل به نماز باشد، هیئات باید به این سمت حرکت کنند، باید از امام حسین (ع) در این رابطه الگو بگیرند، تاثیر سخن و تاثیر کلام و پیوند میان مردم بعد از نماز بسیار بیشتر است. هرچه جلسات ما به نماز نزدیک تر باشد اثرگذاری این جلسات نیز افزایش پیدا می کند.

این کارشناس امور دینی خاطرنشان کرد: یکی از آسیب های عزاداری های حسینی آن است که این عزاداری ها هم با مسجد فاصله دارد و هم با نماز، اگر گاهی می بینیم که تاثیر عزاداری کم می شود این کاهش اثرگذاری به علت این است که از دو موقعیت بسیار مهم یعنی فضای مسجد و زمان نماز به خوبی استفاده نمی کنیم اما نکته سومی که نباید از آن غفلت کرد این است که امام هیچگاه از دشمن درخواستی نکرده است، در هیچ جای تاریخ نمی بینیم که امام عالمیان از دشمن یا از کسی طلب امان و فرصت کرده است حتی امیرالمومنین (ع) وقتی وارد مسجد شدند به ابن ملجم چیزی نگفتند. امام هیچگاه و از هیچکس طلب امان و مهلت نمی کند. حضرت امام حسین (ع) در سیر و مسیر کربلا یک یا به تعبیری 2 بار از دشمن فرصت خواستند که یک مورد آن در شب عاشورا و برای نماز است، حضرت فرمود امشب می خواهیم عبادت کنیم، نماز بخوانیم، قرآن بخوانیم، دعا و استغفار داشته باشیم یعنی امام از دشمن خود برای نماز خواندن و برای اقامه نماز فرصت طلب می کند. مورد دیگری که امام طلب فرصت کرد ظهر عاشورا است، جمله حضرت سیدالشهدا (ع) در ظهر عاشورا این است که "فرصتی بدهید تا نماز بخوانیم" و حتی چند نفر از اصحاب امام در این مسیر به شهادت می رسند از جمله حبیب بن مظاهر و سعید بن عبدالله که این دو شهدای نماز عاشورا هستند.

حجت الاسلام کفیل خاطرنشان کرد: امام در کل جنگ عاشورا هرگز نگفتند که لحظه ای صبر کنید حتی در همه اتفاقاتی که رخ داد اما در مورد نماز این درخواست را داشتند. موضوع دیگر در مورد نماز آن است که اثر احیای عاشورا احیای نماز بوده است. فرد عاشورایی اگر اقتدا به امام می کند و اگر می گوید من از امام حسین (ع) تبعیت می کنم، الگو می گیرم و حمایت می کنم باید برای احیای نماز قدم بردارد، عاشورایی یعنی احیاکننده نماز، کربلایی یعنی مبلغ نماز، عاشورایی یعنی کسی که یار نماز باشد و دغدغه تبلیغ نماز داشته باشد. امام حسین (ع) برای اینکه دین باقی بماند کربلایی شد و اگر نماز از بین رفت دین نیز از بین رفته است. اگر نماز کمرنگ شد زحمات نبی اکرم (ص)، قیام عاشورا، حرکت امیرالمومنین (ع) و به نوعی همه زحمات ائمه معصومین تحت الشعاع قرار می گیرد، نماز واجبی است که دین با آن بقا پیدا کرده است. جوانان عاشورایی ما که توفیق پیدا می کنند در ایام و در مجالس امام حسین (ع) سینه زنی کنند دغدغه اول و مهمترین برنامه و رویکردشان دغدغه نماز و احیای نماز باشد تا بتوانند در این مسیر موفق شوند.