متولیان فرهنگی، برنامه ای برای مناسبت های شادی طراحی کنند

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، گفت: متولیان فرهنگی نباید بگذارند اوقات مناسبت های شادی تنها با تماشای فیلم کمدی تمام شود و باید برنامه هایی تدوین کنند که از نظر دینی اعتبار داشته باشد.

خبرگزاری شبستان/ قم

اشاره:

بیشتر ایام سرور و میلاد ائمه اطهار(ع) و یا مناسبت های ملی در تقویم شمسی جمهوری اسلامی ایران، تعطیل رسمی اعلام شده است، قریب به اتفاق مردم نیز در این ایام در کنار خانواده حاضر شده و این روز را بدون برنامه خاصی به شب می رسانند و شاید با یک برنامه تفریحی، اوقات این مناسبت را پر می کنند.

صدا و سیما نیز در چنین مواردی بسیار ضعیف عمل می کند و در دقایقی کوتاه، صحنه های مولودی خوانی را نمایش می دهد و به لطف آرشیو غنی موجود در صدا و سیما فیلم های هنرمندان مرحوم با فیلم های سیاه و سفید که شاید صدها بار در سینماها و تلویزیون به نمایش درآمده اند نسل ها را پشت سر می گذارند، لورل و هاردی، چارلی چاپلین و صدها کمدین مرحوم هنوز هم در آیین های جشن و سرور ملی و مذهبی، برنامه های تلویزیون ما را پر می کنند تا ساعت های کنداکتور تلویزیون، خالی و بدون برنامه نمانند؛

رسانه ملی می تواند برنامه های شاد معنوی را جایگزین این فیلم های تکراری کند که حتی پدران ما و فرزندان ما نیز سوژه های تکراری آن را حفظ هستند.


در گفتگوی ما با آیت الله رجبی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم این مساله موردتاکید قرار گرفته است:


آقای رجبی، شادی در اسلام، آیات و روایات چه جایگاهی دارد؟ شادی یک نیاز روحی است و اسلام هم با نیازهایی که در وجود انسان است هیچ گاه برخورد کامل نکرده حتی تشویق به نعمت های بهشتی کرده و این نشان می دهد که انسان ذاتا چنین کششی دارد.
چهره مومن همیشه خندان و متبسم است، در روایات داریم که حضرت علی(ع) وقتی همام از او تقاضا می کند که متقین را برای او مجسم کند، می فرماید: مومن یک فرد زیرک و باهوش است که خنده رویی و شادابی و سرورش در ظاهرش نمودار است و اگر غم و غصه ای دارد آن را در قلبش نگه می دارد و در روایت دیگری داریم که ایمان مومن، کامل نمی شود تا اینکه 103 خصلت داشته باشد که یکی از این خصلت ها این است که مومن، بشاش و خنده روست.

حضرت علی(ع)، بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) در پایان سخنان و منبرهای خود می فرمود: من بعد از پیامبر همواره مظلوم بودم اما همیشه نشاط و خنده رویی و شادابی اش دائمی بود و همواره لبخند بر لبانش بود و امیرمومنان، چنان در این ویژگی برجسته بود که مخالفان حضرت برای بهانه جویی که زیر بار ولایت حق آن حضرت نروند، این تهمت را به حضرت می زدند که ایشان شوخ طبع است.


چگونه باید شادی را به جامعه تزریق کرد، اصولا شادی اجتماعی در دین معنا دارد؟ یک جامعه اسلامی باید دارای سرور باشد و افراد با دیدن هم موجب گرفتاری و کسالت و خمودی نباشند، آنچه دین بر آن تاکید دارد این است که این شادی ها نباید افراطی شود و به سرمستی سوق داده شود و به فراموشی از خدا و غفلت از برنامه های اساسی زندگی منتهی شود.
حضرت علی(ع) در توصیف اصل شادی، می فرماید: خداوند نظر لطف خود را به زمین و ما را انتخاب و برای ما شیعیان ما را انتخاب کرد و بعد در توصیف شیعیان می فرمایند: شیعیان در شادی های ما شاد و در غم های ما اندوهگین هستند.
دین، افق شادی و سرور را توسعه می دهد و یک معنای وسیع تری ارائه می کند که در فرهنگ و مکتب های بشری از آن غافل هستند و فکر می کنند شادی در ظاهر و سوری است، در روایات داریم از کارهای ارزشمند این است که انسانی را خشنود کنی، اینکه در جهت حل مشکلات مردم تلاش کنی، یک سرور آفرینی است.


آقای رجبی در ایام سرور و میلاد ائمه اطهار(ع) که معمولا تعطیل رسمی در کشور اعلام شده، صدا و سیما با پخش تکراری کمدی های خارجی سعی در پر کردن اوقات خالی مردم دارد، چرا ما در ایام حزن و اندوه ائمه برنامه های بسیاری خوبی برگزار می کنیم اما در این ایام هیچ برنامه نداریم، چه باید کرد؟ به مساله شادی ها در مجموعه دستگاه های فرهنگی ما اعم از صدا و سیما و ... یک کار کارشناسی جدی و استراتژیک نگاه نشده است، آن را به یک اوقات فراغت تبدیل کردند که باید به گونه ای پر شود و با شادی های مقطعی آن را پر می کنند.
به شادی و سرور به عنوان مساله اساسی در فرهنگ دینی و اجتماعی ما نگاه نشده و اگر به عنوان یک مساله جدی که مورد توصیه دین هم هست نگاه شود، باعث شادی پایدار شده و فضای اجتماعی ما با یک نشاط پایداری روبه رو می شود و باعث شادی عمیق در افراد جامعه نیز می شود.
 

به هر حال به نظر می رسد این مهم، وظیفه متولیان و مسئولان فرهنگی است، ولی چه باید کرد راهکار عملی برای رسیدن به این جایگاه چیست؟ متولیان فرهنگ عمومی جامعه وظیفه دارند نگذارند که این اوقات این مناسبت ها تنها با تماشای یک فیلم کمدی تمام شود و طراحی ها و برنامه هایی تدوین کنند که از نظر دینی اعتبار داشته باشد و احساسی و مقطعی نباشد.

نگاه باید در بین مسئولان و برنامه های فرهنگی عوض شود و نگرش تغییر کند و سرمایه گذاری ویژه ای شود، با ورود کسانی دغدغه فیلم های مذهبی دارند این مساله در مقایسه با 10 سال گذشته بهتر شده است که اگر در مقوله شادی نیز چنین نگاهی داشته باشیم به نتایج خوبی می رسیم.


پایان پیام/

کد خبر 49086

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha