به گزارش خبرگزاری شبستان: جلسه درس شرح نهج البلاغه با سخنرانی دکتر محسن اسماعیلی در مسجد هفتاد و دوتن، یادمان شهدای هفتم تیر (سرچشمه) برگزار شد.
بر پایه این گزارش، دکتر محسن اسماعیلی در جلسه پنجاه و هفتم، به بررسی نامه شصت و نهم نهج البلاغه پرداخت و آن را نامه‌ای بسیار مهم دانست که حضرت امیرالمومنین امام علی(ع) برای یکی از شیعیان برگزیده خود به نام حارث حمدانی نوشته بودند.
اما در ادامه این جلسه توصیه‌های حضرت امیرالمومنین(ع) راجع به چگونگی رفتار ما با نعمتهای خداوند مورد بررسی قرار گرفت؛ دکتر اسماعیلی درباره این نامه گفت: حضرت در نامه شصت و نهم، ۳دستورالعمل معرفی و فرموده اند:« وَاسْتَصْلِحْ کُلَّ نِعْمَة أَنْعَمَهَا اللهُ عَلَيْکَ، وَلاَ تُضَيِّعَنَّ نِعْمَةً مِنْ نِعَمِ اللهِ عِنْدَکَ، وَلْيُرَ عَلَيْکَ أَثَرُ مَا أَنْعَمَ اللهُ بِهِ عَلَيْکَ» به این مفهوم که هر نعمتی که خداوند به تو عنایت فرموده به درستی استفاده کن و هیچ نعمتی از نعمتهای خدا را ضایع نکن و باید اثر و نشانه‌های نعمت‌هایی که خداوند به تو عنایت فرموده در تو دیده شود.
وی ادامه داد: نعمتهای خداوند بر ما بی اندازه و غیر قابل شمارش است و هم ابتدایی و از روی لطف است بدون اینکه ما مستحق و شایسته این لطف باشیم. امام سجاد(ع) هم در دعای دوازدهم صحیفه سجادیه اشاره می‌فرماید که به رغم همه گناهان و خطاها باز هم به خدا رو می آورم و آمرزش می‌طلبم به این دلیل که هر لطفی که خداوند می‌کند تفضلی است و هر نعمتی که عنایت می‌فرماید ابتدایی و بدون سابقه است.
اسماعیلی گفت: خداوند به همه مردم اعم از مومن و کافر نعمت می‌دهد، هرچند که به اهل ایمان نعمتهای ویژه هم عنایت می‌فرماید اما کسی را به دلیل کفر و بدعملی از نعمتهای خود محروم نمی‌کند. پس خداوند در دادن نعمت سختگیری نمی‌کند اما در محاسبه نعمت سختگیری کرده و مراقب است که ما با نعمت های او چه می‌کنیم. وقتی انسان قدر نعمتی را نداند، عین آن نعمت بر جای خود باقی می‌ماند اما وصف آن از بین رفته و به نقمت تبدیل می‌شود. و بنابراین یکی از واجبات انسان مومن این است که نعمت را بشناسد و بداند چگونه باید با آن رفتار کند. چراکه حجم زیادی از آیات و روایات درباره معرفی نعمت و نحوه رفتار با آن است. برای دانستن قدر نعمت باید در وهله اول، آن را بشناسیم. نعمت در لغت به معنای آسایش، خوشی، رفاه و لذت است. البته نعمت مال نیست، بلکه حالت خوشی است که انسان از داشتن مال و دارایی پیدا می‌کند. برخی از لغت‌شناسان مانند راغب اصفهانی باور دارند که نعمت، همان حال خوش و احساس رضایت از داشتن چیزی است.
این پژوهشگر افزود: نقطه مقابل نعمت، نقمت است و هرچه که انسان را به رنج و تعب انداخته و باعث ناراحتی او شود، نقمت محسوب می‌شود. همان طور که انتقام خداوند در قبال انکار نعمت‌ها نیز نقمت است. داد حق را قابلیت شرط نیست، اما اگر نعمتهای خدا را انکار کرده و در راه رضای او به کار نبرده و طوری استفاده کردیم که خدا را به خشم آوردیم، باید بدانیم که خداوند اهل انتقام است. باید دانست که هر کسی خوشی و ناخوشی را به گونه‌ای تعریف می‌کند و بنابراین یک چیز ممکن است برای فردی نعمت باشد اما برای دیگری نقمت باشد. به عنوان مثال ثروت، جاه و مقام در شرایطی نعمت بوده و در شرایط دیگری نقمت محسوب شود.
وی تصریح کرد: خوشی و ناخوشی انسان مومن و پیرو حضرت امیرالمومنین(ع) با آخرت و رضایت خداوند معنا می‌شود. به این ترتیب که هر چه او را به بهشت نزدیک کند برای او نعمت است و هر چه او را به خشم خدا و جهنم نزدیک کند، نقمت محسوب می‌شود. پس اگر مقام و ثروت او را به بهشت نزدیک کند، نعمت اوست. در خطبه 109 نهج البلاغه پس از حمد خداوند تاکید شده است که: «و ما اسبغ نعمک فی الدنیا» به این معنا که چقدر نعمتهای تو در دنیا کامل بوده و هیچ چیز کم نگذاشته است. در واقع خداوند برای یک یک ما سنگ تمام گذاشته است. و در ادامه می‌فرماید که: « و ما أصغرها فی نعم الآخرة» به این معنا که نعمتهای دنیا در برابر نعمتهای آخرت بسیار کم است. در حکمت 387 تاکید شده است که: « مَا خَيْرٌ بِخَيْر بَعْدَهُ النَّارُ، وَ مَا شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الْجَنَّةُ، وَ كُلُّ نَعِيم دُونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقُورٌ، وَ كُلُّ؛ خیری که در پی آن آتش باشد خیر نخواهد بود و درد و شری که در پی آن بهشت است شر نخواهد بود و هر نعمتی در مقابل بهشت ناچیز است و هر گرفتاری و بلایی بدون جهنم عافیت است» پس هر نعمتی در مقابل بهشت را باید ناچیز شمرد و انسان باید بداند بیش از این است که از غیر بهشت لذت ببرد.
اسماعیلی ادامه داد: بزرگترین نعمت خدا برای انسان مومن، چیزی است که مسقیما و تضمین شده ما را وارد بهشت کند و آن، همان ولایت حضرت امیرالمومنین امام علی(علیه السلام) است. چرا که پیروی از آن حضرت عین نعمت است ولی انسان هر بهره‌ای از دنیا داشته باشد، بدون ولایت پذیری از آن حضرت، برای او نقمت محسوب می‌شود. امام باقر(ع) فرموده است: «پایه اسلام پنج چیز است: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت» و در ادامه فرمود: «ولایت افضل از همه است و هیچ کدام از این موارد در نزد خداوند به اندازه ولایت اهمیت ندارد.» چون ولایت کلید پایه‌های دیگر بوده و روزه و نماز و حج بدون ولایت هیچ مفهومی ندارد.
گفتنی است سلسله جلسات شرح نهج البلاغه چهارشنبه هر هفته بعد از نماز مغرب و عشاء در مسجد هفتاد و دو تن یادمان شهدای هفتم تیر«سرچشمه» برگزار می‌شود و حضور برای علاقه‌مندان آزاد است.
نظر شما