مجاهدت؛ تفسیر خالصانه یک زندگی

خبرگزاری شبستان_ خراسان شمالی؛ «خانواده‏هاي شهدا، تا هميشۀ تاريخ، اين مشعلداران راه اوليا، افتخار روشنايي طرق الي اللّه‏ را بر عهده گرفته‏اند»، «شما (خانواده‌هاي شهدا) چشم و چراغ اين ملتيد»، «من هر وقت چشمم به اين جمالهاى نورانى مى‏افتد و اين جنود رحمانى، مسرور مى‏شوم»، «شما و شهيدان اين ملت و بستگان شما و بازماندگان شهدا در محضر خدا با يك سند ثبت شده وارد مي‌شويد»، «كدام تحولي بالاتر از اين كه پدران و مادران و همسران شهيدان ما از فراق عزيزان خود شكوه نمي‌كنند، ولي غبطه و حسرت دوري از قافله‌ شهدا را بر زبان دارند»؛ این سخنان، گزیده ای از بیانیات رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران در خصوص جایگاه خانواده معظم شهدا است،  مرور صحيفه امام (ره) نشان مي دهد كه يكي از پررنگ ترين موارد احساس قلبي ايشان نسب به يادگاران دفاع مقدس و خانواده هاي معظم شهدا، جانبازان و آزادگان اختصاص دارد. توصيه هاي موكد امام در مورد خانواده شهدا هم نشان از ميزان توجه و اهتمام آن رهبر فرزانه درباره پيشكسوتان جهاد و شهادت است.

پدران و مادران شهدا، بدون هیچ چشم داشتی، در گوشه و کنار این شهر زندگی می کنند و از اینکه فرزند دلبندشان در کنارشان نیست نه تنها حسرت نمی خورند، بلکه خوشحالند چون راه شهدا را صراط مستقیم می دانند و از خداوند متعال می خواهند که به راه راستی که آنها رفته اند، هدایت شوند.

«حاج محمدعلی مهنانی» پدر شهید «ناخدا دوم حسین مهنانی» و جانباز «قنبرعلی مهنانی» است. این پدر بزرگوار در کنار همسرش «ملکه مهنانی» به امور باغداری در روستای مهنان مشغول است و به گفته خود تمام روز و شب خود را در باغ سپری می کند و از اینکه باغبان درختان و میوه های باغ است، بسیار اظهار رضایت دارد.

این پدر بزرگوار، چنان گشاده رو و مهربان است که در بدو ورود، با اشعاری زیبا و دلکش به استقبالمان می آید و با خوشرویی و مهربانی، ما را به درون باغ راهنمایی می کند، هرچند باغ سرزنده و سرسبزیست با درختان گردو، سیب، انگور، پسته، انار و ... اما پیرمرد قصه ما با اینکه یک تنه به امور باغ رسیدگی می کند، گویا انتظاری فراتر از این دارد و می خواهد باغی شکوفاتر و سرسبزتر داشته باشد.

حاج محمدعلی در خصوص سن و سالش و اینکه چندساعت در روز کار می کند، می گوید: سن شناسنامه ای، من را  81 ساله نشان می دهد اما خودم را 30 ساله می بینم و تمام شبانه روزم را در باغ سپری می کنم و درختان این باغ را همچون فرزندانم دوست دارم.

وی می گوید: من در سال های گذشته به عنوان باغدار نمونه استانی معرفی شده ام ولی متاسفانه الان برخی از مسئولان نسبت به ما و اشتغال ما بی اهمیت شده اند و گویا ما را فراموش کرده اند.

راست می گفت؛ نحوه کار کردن، پویایی و فعالیت شبانه روزی همه نشان از سرزندگی و دلزندگی او داشت که همچون جوانی مهیا، خود را برای همه چیز آماده کرده است، البته با کوله باری از تجربه و پختگی که تمام درس های زندگی را می شد از لابه لای سخنانش آموخت.

حاج محمدعلی می گوید: 12 فرزند دختر و پسر داشته که دو فرزندش در دوران کودکی از دنیا رفته اند و یکی از فرزندانش به درجه رفیع شهادت نائل شده و فرزند جانبازش که به شغل معلمی مشغول بوده در مسیر بازگشت از مدرسه در حادثه رانندگی در نهم شهریور سال 84  از دنیا می رود و در حال حاضر هشت فرزند دختر و پسر دارد.

وی اظهار می کند: شهید «ناخدا دوم حسین مهنانی» در پانزدهم آذرماه سال 84 در سقوط هواپیمای C130 که حامل ارتشیان و خبرنگاران برای پوشش خبری رزمایش عاشقان ولایت در  چابهار بود، به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

پیرمرد قصه ما با آنکه هنگام سخن گفتن از فرزندان شهیدش، بغض در گلو دارد و من می دانم که از دست دادن دو فرزند به فاصله سه ماه چقدر می تواند برای خانواده سخت و سنگین باشد، اما چهره حاج محمدعلی چیز دیگری می گوید و تبسم معنادار او بیانگر رضایت خاطری است که او را در مسیر حق و رضایت درگاه احدیت قرار داده است.

پدر شهید حسین مهنانی، در پاسخ به این سوال که چگونه تنهایی این همه میوه را جمع آوری کرده و به فروش می رساند، می گوید: از آنجایی که همه فرزندان من در شهر ساکن بوده و اشتغال به کار دارند و نمی توانم تنهایی میوه های درختان زمین دوهکتاری را جمع کنم، میوه ها را سردرختی می فروشم و همان مقداری که از فروش سردرختی حاصل می شود، برای زندگی دونفره ما کافی است.

حاج محمدعلی به گفته خودش تمام سال به جز سه روز عید قربان و فطر و عاشورا را روزه است و می گوید: طبیعت من با روزه گرفتن سرشته شده و زمانی که روزه هستم حالم بهتر است و با معنویت بیشتری کارم را انجام می دهم.

این پدر مهربان حتی برای دورهمی خانواده نیز به فکر بوده و با آونگ کردن انگور، آماده میزبانی از فرزندانشان در شب یلدا و اعیاد پیش رو است و با گذاشتن خیارشور، خود را برای استقبال از شب های بلند زمستان آماده می کند و با یک بیت شعر به ما پند حکیمانه می دهد و می گوید: «بهره ور کن خلق را از میوه نخل وجود/ ورنه حاصل را چه سود از عمر طولانی تو را».

«ملکه مهنانی» همسر حاج محمدعلی که به دلیل کسالت جسمی به شهر بجنورد رفته تا به پزشک مراجعه کند و مداوا شود، در آخر سفر ما، به جمعمان اضافه می شود و حاج محمدعلی به استقبال او می رود و  سبد خرید مایحتاج زندگی را از همسرش می گیرد و با او خوش و بش می کند.

زندگی مشترک این زوج با آنکه بیش از نیم قرن از آن میگذرد، اما آنچنان پرشور و پرحرارت است که گویی تازه با هم آشنا شده اند. سادگی، مهربانی، محبت، کار و تلاش، صبر و ایثار، عشق و عاطفه ارزش هایی است که در این خانواده به وضوح مشاهده می شود و در عین حال پدر و مادر قصه ما، همه جوانان را به داشتن این ویژگی ها در زندگی توصیه می کنند. 

پس از آنکه گشت و گذاری در باغ می زنیم، همه با هم بر سر مزار فرزندان حاج محمدعلی در روستای مهنان می رویم، تا با نثار فاتحه ای، ادای دِینی هرچند ناقابل در مقابل ایثارگری شهدا کرده باشیم.

گزارش از سمیرا نیستانی

عکاس: علی رازی