نفس انسانی در اسطوره‌های افلاطون

به گزارش خبرگزاری شبستان، «نفس انسانی در اسطوره‌های افلاطون» با ترجمه فاطمه خوانساری از سوی موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به چاپ رسید.

بنا بر این گزارش، این اثر برگرفته از کتاب the Human Siul In The Myths Of Plato است که  به کوشش هیأت تحریریه معبد حکمت انگلستان  the shrine of wisdom  برای نخستین بار در سال 1936 منتشر شده است.

این گزارش می افزاید: این کتاب از لحاظ بررسی نفس انسانی و جایگاه آن در اسطوره‌های افلاطون که در رساله‌های تیمائوس، جمهوری، فایدروس، مرد سیاسی، فایدون، گرگیاس و مهمانی مطرح شده از اهمیت بسزایی برخوردار است.

در تاریخ فلسفه، درباره نفس تا چهار قرن پیش فقط دو نظریه معروف وجود داشته است؛ افلاطون و عده بسیاری از فلاسفه باستانی آن را حقیقتی مجرد از ماده و مستقل از آن می‌دانستند و می‌ گفتند که نفس یا روح، پیش از بدن موجود بوده و پس از آماده شدن بدن انسان به آن ملحق می‌شود و آن را تا لحظه توانایی همراهی می‌کند و پس از ضعف و مرگ بدن، به جای دیگری باز می‌گردد. در این نظریه نفس در بدن همانند حضور ناخدا در یک کشتی است.

دیدگاه افلاطون درباره ساحات وجودی آدمی را می‌توان نوعی ثنویت‌گرایی افراطی خواند. به اعتقاد او میان نفس و بدن نهایت فاصله برقرار است، به‌گونه‌‌ای که نفس موجودی متعلق به عالم بالا بوده و پیش از بدن موجود است و فقط چند صباحی در این بدن مقام کرده است؛ پس از ترک بدن نیز همچنان به حیات خود، خواه در عالم دیگر و خواه در قالب ابدان دیگر، ادامه می‌دهد.

این اثر به صورت اختصاصی به نظریات و مباحث مختلف افلاطون درباره نفس می‌پردازد و شامل بخش‌‌‌های زیر است: ماهیت نفس، انتخاب و هبوط نفس، داوری نفس، بازگشت نفس و عروج نفس.

گفتنی است، "نفس انسانی در اسطوره‌های افلاطون" در 144 صفحه به تازگی روانه بازار کتاب شده است.