خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "بهتر است نماز عید بر روی زمین غیر مفروش به جا آورده شود تا تواضع در آن بیشتر باشد. علمای بزرگ ما از کتاب فضل دعا روایت کرده اند که نماز عید قربان دوازده تکبیر دارد هفت تکبیر در رکعت اول و هفت تکبیر در رکعت دوم و ظاهر کلام آنان این است که این نماز پس از سر برداشتن از سجده و رکوع تکبیر ندارد و مستحب است بعد از نماز دعایی که روایت شده و در اقبال آمده است خوانده شود که یکی از آن ها دعای ندبه است. دعایی که به ما می گوید چگونه در این روز به یاد امام و حاکم زمان خود بوده و چه کسی سزاوارتر از ما به ماست و این که چگونه برای از دست دادن امام خود گریان و اندوهناک باشیم. مطلب دیگری که لازم به ذکر است این است که اگر بتوانی باید سعی کنی در تمام این روز به یاد مولایت بوده و نگذاری مراسم عید، تو را از این مهم باز دارد و اگر به خاطر این که در جمع مردم هستی نتوانی این مهم را به خوبی انجام دهی تا آنجا که می توانی این مطلب را در این زمان مبارک و میمون رعایت نموده در باطن با پروردگار مأنوس بوده و حتی ارتباط و دل مشغولی تو با مردم نیز با اجازه و رضایت او باشد. "
آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، عارف بزرگ در کتاب "المراقبات" توجه قابل تأملی به مراقبات از آنات و لحظات شب و روز عید قربان داشته اند و تحذیرها و بشارت های ایشان می تواند در بهره برداری از این مناسبت بزرگ به یاری مؤمنان بیاید.
با شروع عید موظب باش تمام کارهایی که باعث رضایت و جلب عطوفت پروردگار است انجام دهی و مانند کسی باش که برای مولایش چاپلوسی نموده و می خواهد خدمتی برای او انجام دهد. حال آن که آن مولا حق زیادی بر بنده اش نداشته ولی خدای متعال مالک وجود، دنیا، آخرت، زندگی و مرگ توست و نباید از پروردگار و بزرگی چنین عطوفت و مهربان غافل شد زیرا ممکن است باعث محرومیت از عطایای او گردد.
شرم کن که خدا به تو روی آورد و تو رو برگردانی
فقر و ذلت خود و عزت و بی نیازی او را نگریسته و شرم کن از این که در مقابل روی آوردن او از او روی گردانده و بر سر سفره میهمانی و در حالی که خود او نیز حضور دارد به جای توجه به او در یاد دشمنش بوده و سرشار از دوستی کسی باشی که تو را از دوستی و پناه او دور می سازد، در حالی که برای دعوت به این مهمانی سرور آفریدگارانش را فرستاده است. چه نادانی بزرگ، چه عقل بیماری و چه عذاب دردناکی که در پی آن وجود دارد و اگر این لطف را درک می کردی جان خود را فدای مقدم دعوت کننده بزرگ و رسول بزرگوار می نمودی، همان کسی که خداوند درباره او فرموده است: "دیدن تنگناهای شما بر او سخت، برای نجات شما حریص و با مؤمنین رئوف و مهربان است."
معانی واژه های دعا را در وجودت ظاهر کن
در ابتدای روز به نیت پاک نمودن قلب از اشتغال به غیر خدا غسل کن. آن گاه الله اکبری واقعی گفته و با این تکبیر تمام موجودات جز شکوه و بزرگی او را کوچک شمار و به نیت پوشش و آرایش با لباس تقوی و اخلاص نیکو تمیزترین لباس های خود را پوشیده و در این هنگام بگو: بسم الله الرحمن الرحیم ... تا آخر دعایی که در اقبال روایت شده است. آن گاه به طرف مصلا حرکت کرده و در راه بگو: بسم الله و بالله الله اکبر ... و وقتی که به مصلا رسیده و در جای نمازت نشستی بگو: الله اکبر ... همان گونه که در کتاب اقبال آمده است.
سعی کن معانی چیزهایی را که در این دعا ادعا می کنی در خود به وجود آوری که ایجاد آن کار آسانی نبوده و با راحت طلبی نمی توان به آن رسید. در این دعا ادعا می کنی که به حال عالی و صفات برجسته و نیکویی رسیده ای از قبیل ترس، پناه جستن، حیای زیاد، یاری طلبیدن، فقر، اعتراف، فرار به سوی خدا و بریدن از غیر او. تمامی این صفات حالت های نفسانی راسخ در نفس است که باید حال انسان نمایانگر آن باشد و الّا خطر دروغ و دورویی پیش می آید که از این مطلب باید به خدا پناه برد.
بعد از نماز عید، دعای ندبه را بخوان
بهتر است نماز عید بر روی زمین غیر مفروش به جا آورده شود تا تواضع در آن بیشتر باشد. علمای بزرگ ما از کتاب فضل دعا روایت کرده اند که نماز عید قربان دوازده تکبیر دارد هفت تکبیر در رکعت اول و هفت تکبیر در رکعت دوم و ظاهر کلام آنان این است که این نماز پس از سر برداشتن از سجده و رکوع تکبیر ندارد و مستحب است بعد از نماز دعایی که روایت شده و در اقبال آمده است خوانده شود که یکی از آن ها دعای ندبه است. دعایی که به ما می گوید چگونه در این روز به یاد امام و حاکم زمان خود بوده و چه کسی سزاوارتر از ما به ماست و این که چگونه برای از دست دادن امام خود گریان و اندوهناک باشیم.
مطلب دیگری که لازم به ذکر است این است که اگر بتوانی باید سعی کنی در تمام این روز به یاد مولایت بوده و نگذاری مراسم عید، تو را از این مهم باز دارد و اگر به خاطر این که در جمع مردم هستی نتوانی این مهم را به خوبی انجام دهی تا آنجا که می توانی این مطلب را در این زمان مبارک و میمون رعایت نموده در باطن با پروردگار مأنوس بوده و حتی ارتباط و دل مشغولی تو با مردم نیز با اجازه و رضایت او باشد.
مهم است قربانی تو پذیرفته شود یا نه
از کارهای مهم در این روز قربانی است. این عمل همان گونه که در روایات آمده واجب است گرچه مراد از وجوب در این جا استحبابی است که بر آن تأکید شده است. بنده باید در این کار ادب بندگی را رعایت نموده و از عمل فرزندان حضرت آدم علیه السلام پند بگیرد. آنجا که هر دو قربانی کردند ولی از یکی پذیرفته و از دیگری قبول نشد.
درباره پذیرفته نشدن قربانی قابیل روایت شده است که او متاع پست خود را برای قربانی انتخاب کرد و در پی آن به هلاکت همیشگی و خواری جاوید گرفتار شده و به علت این که هابیل بهترین متاع خود را برای قربانی انتخاب کرد پذیرفته شده و در پی آن به سعادت شهادت در راه خدا و کرامت جاوید رسید تا جایی که خداوند او را در کتاب خویش ستایش نمود. خودداری از بذل مال در چنین موردی و در جهت خدمت به مولا و مالک دین، دنیا و آخرت و آفریننده انسان و اموال و نعمت های بی پایان و کسی که در آینده برای برآوردن تمام نیازهای خود به او محتاج باشد از پستی نفس سرچشمه می گیرد.
قربانی ات را همچون امیرالمؤمنین (ع) ذبح کن
هنگام ذبح آنچه را امیرالمؤمنین علیه السلام می گفت بگو: "بسم الله وجهت وجی للذی فطر السموات والارض حنیفا مسلما و ما انا من المشرکین ان صلوتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین اللهم منک و لک" و از این نکته نباید غافل شد که این گفتار کسی است که در وجود جز خدا کس دیگری را مؤثر ندانسته خود را فراموش کرده و با یاد او زندگی می کند و اگر انسان دیگری را برای ذبح انتخاب کرده است می تواند هنگام ذبح، دستش را بر دست ذبح کننده گذاشته دعا را خوانده و خودش هم بسم الله بگوید.
باید اولین چیزی که در روز عید می خورد از گوشت قربانی نموده و گوشت آن را سه قسمت کند: یک قسمت برای همسایه ها، قسمت دیگری برای کسانی که درخواست کرده و قسمت سوم را برای خانواده خود نگه دارد. پوست آن را صدقه داده و به قصاب از گوشت قربانی ندهد. در پایان روز باید به بررسی حالات خود در طور روز پرداخته کوتاهی خود در خدمت مولایش را دیده و آن گاه به سراغ نگهبان و میهمان دار خود که از معصومین (ع) است رفته و با توسل به آن ها و شفاعت آنان به درگاه خداوند برای تبدیل گناهان به چند برابر اعمال نیک، کوتاهی خود را جبران کند زیرا آنان درخواست او را قبول نموده و خداوند نیز شفاعت آنان را برای پذیرش او و اعمالش می پذیرد.
پایان پیام /
نظر شما