به گزارش خبرگزاری شبستان اروپایی ها پیش از برجام برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران را به عنوان مانع اصلی توافقات انرژی میان تهران و بروکسل می دانستند اما اکنون و با برداشته شدن این سد زمان آن رسیده تا گاز ایرانی به جای سرازیر شدن به سوی مشتریان فقیر در جنوب و جنوب شرق به سوی مشتریان ثروتمند در شمال رهسپار شود.
می توان گفت هنوز چنین رویکردی در میان دولت مردان ایرانی وجود ندارد و بسیاری از آنها طرح های چون خط لوله صلح به سوی پاکستان و هند را در سر می پرورانند اما نباید از نظر دور داشت که حضور در بازارهای اروپایی موقعیت جمهوری اسلامی ایران را ارتقا خواهد بخشید.
در حال حاضر اروپایی ها از سه جهت یعنی کلیدور شرقی (روسیه) ، کلیدور شمالی (نروژ) ، کلیدور جنوبی (الجزایر و لیبی) انرژی خود را تامین می کنند که با چالش های پیش آمده در بحران اوکراین که البته قابل پیش بینی هم بود اکنون به فکر تنوع بیشتر در بازار های انرژی خود هستند.
این انرژی می تواند از طریق LNG یا LPG تامین شود که کشورهای چون قطر با در نظر گرفتن جذب سرمایه های بسیار بزرگ در این صنعت دست برتر را در اختیار دارند. اما اگر اروپایی ها بخواهند از طریق خط لوله انتقال گاز انرژی مورد نیاز خود را از جنوب شرقی دریافت کنند ترکیه مسیر قابل مطالعه ای خواهد بود که می تواند گاز را از ترکمنستان ، جمهوری ذره ای آذربایجان یا ایران به اروپا انتقال دهد.
مادامی که ترکیه به عنوان یکی از حامیان داعش در منطقه خاورمیانه از سیاست های خرابکارانه خود دفاع می کند چنین طرح های اقتصادی با بن بست رو به رو خواهند بود و ایران با جذب سرمایه یا تشکیل کمیته های مطالعاتی مشترک با اتحادیه اروپا می تواند برای یافتن مسیر جدید انتقال انرژی خود به اروپا وارد عمل شود.
انتقال انرژی ازایران به اتحادیه اروپا دارای مزیت های نسبی و البته بعضا مطلقی است که به عنوان مثال دربخش های امنیتی ملی و حتی توسعه دانش در کشور موثر خواهند بود. برای اروپایی ها هم خروج از فشار روسیه و یافتن مسیر های جدید قدرت چانه زنی را به ارمغان می آورد که آنها را در مسیر مقابله یا مهار روسیه توانمند تر می کند. نباید از نظر دور داشت که ایران رقیبی برای روسیه در بازارهای اروپایی در طولانی مدت به شمار نمی رود و روسها با توجه به مرزهای طولانی با چین و بازار رو به رشد این کشور سرمایه گذاری های کلانی را در انتقال انرژی به چین در دستور کار خود قرار داده اند.
در همین حال ایران از فهرست تامین کنندگان انرژی اروپا حذف شده است و اقدامی که دولت مردان و سیاست مدران می توانند در مرحله نخست انجام دهند بازگرداندن نام ایران به لیست تامین کنندگان انرژی اروپای است.
از جمله مواردی که ایران باید در رشد و تقویت آن کوشا باشد فراهم آوردن زیر ساخت های تجارت انرژی است که این مساله در همکاری های بین المللی تهران نقش پر رنگی دارد.
نظر شما