به گزارش خبرنگار کتاب شبستان، این کتاب به بررسی نوآوری های مولانا در غزلیات شمس به همراه اسیب شناسی قالب و زبان می پردازد.
با چينش جزءبه‌جزء ويژگي‌غزل‌هاي ديوان شمس، به چنين نتيجه‌ي کلي‌اي مي‌رسيم كه مجموعه‌ي غزل‌هاي اين ديوان، منظره تمام نماي كل شعر و بلكه ادبيات ما مي‌تواند باشد.
خواه در مباحث گوناگون زباني و هنري، خواه در وجوه متعدد نوآوري. به زبان ديگر، غزل‌هاي مولانا نشان‌دهنده‌ي تمام گستر‌ه‌ي ادبيات ماست.
اين حرف به اين معناست كه اگر ما ظرفيت خاصي را در شعر يا نثر كساني چون سعدي، حافظ، بايزيد بسطامي، بيدل دهلوي، عطار، صادق هدايت، احمدرضا احمدي، يدالله رويايي و ...مي‌بينيم،نمونه‌ي کمال‌يافته‌ي آن اتفاق يا ظرفيت را پيش از آن در غزل‌هاي ديوان شمس، مي‌توان نشان داد.
دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر، دیوان مولاناجلال الدین بلخی شامل غزل ها، رباعی ها و ترجیع های اوست. دیوان شمس تبریزی در عُرف خاندان مولانا و سلسلهٔ مولویه در روزگاران پس از مولانا با عنوان دیوان کبیر شناخته می‌شده‌است. گویا آنچه در تداول مولویان جریان داشته‌است همان دیوان یا غزلیات بوده‌است و بعدها عنوان دیوان کبیر را بر آن اطلاق کرده‌اند. همچنین عنوان دیوان شمس تبریزی یا کلیات شمس تبریزی نیز از عنوان‌هایی است که در دوره‌های بعد بدان داده شده‌است، به اعتبار این که بخش اعظم این غزل‌ها را مولانا خطاب به شمس الدین تبریزی سروده‌است.
کتاب کتاب «ماليخولياي غزل »نوشته رضا روزبهاني به نقد و مقوله هاي ادبي در این زمینه می پردازد.
نشر قطره این کتاب را در ۴۱۴ صفحه ، قطع رقعی و با قیمت ۱۹ هزار تومان منتشر کرده است.
نظر شما