به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، جشن سینمای مستند در هفدهمین جشن خانه سینما شب گذشته ۱۴ شهریورماه به میزبانی انجمن مستندسازان و تهیه کنندگان فیلم مستند با حضور سینماگران و تهیه کنندگان فعال عرصه سینمای مستند در تالار ایوان شمس برگزار شد.
اجرای مراسم این شب بر عهده «اکبر عالمی» مدرس و کارگردان پیشکسوت سینمای مستند و تجربی بود. در این مراسم با پخش فیلم و کلیپ، از درگذشتگان سینمای مستند ایران طی سال های ۹۳ و ۹۴ از جمله محمدرضا مقدسیان، زاون قوکاسیان، حامد خسروی و مرتضی ندایی یاد شد.
اسعدیان: مسئولان دست از تنگ‌نظری بردارند
«همایون اسعدیان» دبیر هفدهمین جشن خانه سینما در ابتدای این مراسم در سخنانی با اشاره به سختی‌های فیلمسازی مستند، گفت: وقتی ۱۴ سالم بود اولین بار فیلم مستند «ترمینوس» را دیدم که به گواه بسیاری از کارشناسان حوزه سینما این فیلم در زمان خود یکی از درخشان ترین آثار سینمای مستند دنیا بوده است. بعد از آن بود که فیلم مستند دیگری با عنوان «نامی از شمال» مشاهده کردم که این فیلم مستند نیز برای من بسیار جذاب بود. به هر ترتیب تنها چیزی که طی آن دوران در حوزه مستندسازی متوجه شدم این بود که کارگردانان هر دو فیلم برای ساخت این دو اثر روزهای زیادی را تحمل و صبوری کردند تا آنچه که می خواهند به تصویر کشیده شود. اصولا سینمای مستند تحمل و صبوری می خواهد و من چون این تحمل و صبوری را نداشتم به سراغ سینمای داستانی رفتم.
وی خاطرنشان کرد: کارگردانان و هنرمندان فعال عرصه سینمای مستند برای ثبت کاری که می خواهند انجام دهند صبوری های زیادی را تحمل می کنند. آنها با کاری که انجام می دهند به ما و مسئولان می گویند باید شاهد چه چیزهایی باشیم و اعلام می کنند اینها مستنداتی هستند که به ما چگونه زیستن در این دنیا را می آموزند.
اسعدیان افزود: مسئولان نیز باید قدری سعه صدر داشته باشند و دست از تنگ نظری های خود بردارند تا فیلمسازان این عرصه به راحتی کار خود را انجام دهند.
وی به سیاه نمایی در سینمای مستند اشاره کرد و گفت: به اعتقاد من و بسیاری از اهالی سینما استفاده از واژه هایی چون سیاه نمایی و امثال آن در حوزه سینمای مستند کار درستی نیست و من امیدوارم تا مسئولان دست از تنگ نظری بردارند و بدانند که این فیلم های مستند برای تاریخ ما و تاریخ جهان ارزش های فراوانی دارد.
در ادامه، «مجید خالقی سروش» دبیر اجرایی جشن سینمای مستند، با ارائه گزارشی ار روند ارسال آثار، انتخاب و نحوه داوری کارهای رسیده به سه بخش مستند کوتاه، نیمه بلند و بلند، در سخنانی کوتاه گفت: جشن سینمای مستند همواره بر اساس آیین نامه کار خود را انجام می دهد و ما موظفیم هر کاری را که آیین نامه جشن برای ما تعیین کرده است، انجام دهیم ولی بعضی از مسائل طبق آیین نامه به من مربوط نیست که من در این مدت یاد گرفته ام از آن خارج نشوم. به من مربوط نیست اگر بگویم سینمای مستند امکاناتی برای کار ندارد، به من مربوط نیست که در جامعه ذائقه سینمای مستند تقویت نشده است و همه سریال بین شده اند، به من مربوط نیست و خارج از آیین نامه است که بگویم مستند ما جایی برای عرضه ندارد. اما من می گویم اینها به کسانی مربوط است که شاید اینجا و شاید کمی دورتر حضور دارند.
در بخش اهدای جوایز نیز «حسن زاهدی» و «مهدی حجت» اعضای هیات انتخاب این دوره جشن مستند سخنانی درباره این مراسم ایراد کردند.
اشاره مدیرعامل خانه سینما به موضوع فیلم «زمناکو» و قربانیان حملات شیمیایی
«رضا میرکریمی» مدیرعامل خانه سینما که برای اهدای جوایز بخش بهترین تهیه کنندگی به روی صحنه آمده بود، نیز در سخنانی گفت: به فیلمسازان مستند متعهد که در مسیری بدون شهرت گام بر می دارند، آفرین می گویم. این فیلمسازان هستند که وظیفه و رسالت واقعی خود را انجام می دهند تا درد دیگران کاهش پیدا کند. به هر حال شما عزیزان بخش زیادی از سینمایی حرفه ای کشور را به دوش می کشید و امیدوارم روز به روز توانمندتر از گذشته به کار خود در عرصه سینمای مستند ادامه دهید.
وی در ادامه به موضوع فیلم «زمناکو» که درباره قربانیان حملات شیمیایی است و جایزه بهترین تهیه کنندگی را دریافت کرد، اشاره کرد و توضیح داد: افتخار داشتم که ماه گذشته به همراه تعدادی از جانبازان شیمیایی که به تنهایی در موزه صلح تهران مشغول راهنمایی مراجعان هستند به کشور ژاپن و شهر هیروشیما سفری داشته باشیم. در این سفر بود که با یک جانباز شیمیایی همراه بودیم که فقط ۲۵ درصد توانایی تنفس داشت. همین جانباز عزیز و تعدادی دیگر از دوستان هم‌رزمش در این سفر توضیح دادند که در جریان ۸ سال دفاع مقدس و بر اثر حملات شیمایی دشمن چه آسیب هایی به ما وارد شده است و ژاپنی ها را می دیدیم که متعجب بودند از اینکه چنین اقداماتی علیه ما انجام شده است.
مدیرعامل خانه سینما اضافه کرد: ما در این مراسم سندهای زنده ای داشتیم که تک تک آنها از جنایت دشمن سخن می گفتند و آنهایی که صحبت های این عزیزان را می شنیدند اصلا اطلاع نداشتند که در جنگ تحمیلی برای ما چه اتفاقی افتاده است؟ یادم می آمد وقتی از مراسم به بیرون آمدیم به دیدار همان جانباز رفتم و گفتم «خسته شدی؟» و او فقط به ذکر همین چند جمله اکتفا کرد که "در هیروشیما فقط چند عکس از فاجعه بمباران شیمیایی این منطقه گذاشته شده و همه از روی این عکس ها درباره آن فاجعه توضیح می دهند اما ما در همین تهران خودمان زنده ایم و می توانیم حقایق جنایات شیمیایی دشمن را برای مردم در موزه صلح عنوان کنیم. ای کاش روزی برسد که مردم ما هم به این موزه سری بزنند".
نظر شما