به گزارش خبرگزاری شبستان، در آموزه های قرآن و عترت (ع)، تقوا به عنوان عصاره فضایل انسانی، مجموعه ای از صفات فردی و اجتماعی را در بر می گیرد که زندگی فردی و اجتماعی انسان ها را متحول می کند. خداوند مجموعه ای از مهم ترین ویژگی های انسان های باتقوا را بر شمرده است یعنی ایمان به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب های آسمانی و پیامبران، احساس مسوولیت به افراد ضعیف در جامعه، اظهار عبودیت در برابر خداوند، پرداخت زکات، وفای به عهد، بردباری در سختی ها و صداقت. اگر جامعه ای این ویژگی ها را نداشته باشد، نمی توان آن جامعه را انسانی نامید. تقوا از مشترکات ادیان آسمانی است و قرآن کریم در آیه 50 سوره آل عمران از زبان عیسی (ع) دستور به تقوا را نقل می کند.
یکی از یاران امیرمومنان (ع) به نام همّام که مردی عابد بود، به حضرت (ع) عرض کرد: ای امیرمومنان! پرهیزگاران را چنان برایم وصف کن که گویی آنان را می بینم ... امام (ع) فرمودند: «گفتارشان با راستی توام است و پوشاکشان با میانه روی و راه رفتنشان با تواضع. از چیزهایی که خداوند بر آنان حرام کرده است چشم پوشیده اند و گوش های خود را وقف دانشی کرده اند که برایشان سودمند است. در بلا و گرفتاری همان گونه اند که در خوشی باشند. اگر نبود اجلی که خداوند برایشان رقم زده، از شوق پاداش و ترس از کیفر لحظه ای جان هایشان در پیکرهایشان قرار نمی گرفت. خدا در جان های آنها بزرگ است از این رو هر چه جز اوست، در چشم هایشان حقیر می باشد. بهشت را چنان باور دارند که گویی آن را می بینند و اکنون از نعمت هایش برخوردارند و دوزخ را چنان باور دارند که انگار آن را مشاهده می کنند و هم اینک در آن معذبند. دل هایشان اندوهگین است و شرشان به کسی نمی رسد. پیکرهایشان نحیف است و نیازهایشان اندک و جان هایشان پاک. چند روز کوتاه دنیا را با شکیبایی به سر می برند و به دنبال آن آسایش جاودانی می یابند و این تجارت سودمندی است که خدایشان برای آنان فراهم ساخته است. دنیا آنان را خواست اما آنان دنیا را نخواستند و دنیا آنان را اسیر کرد اما جان خود را از او گرفتند و آزاد کردند. شبانگاه برمی خیزند و آیات قرآن را شمرده و با تامل تلاوت می کنند و به وسیله آن جان هایشان را اندوهناک می سازند و داروی درد خود را در آن می جویند.» (نهج البالغه، خطبه 193)
امام زین العابدین (ع) نیز فرموده اند: «... به یقین بدانید که خداوند نه انسان دروغگو را تایید می کند و نه فرد راستگو را تکذیب، نه عذر بجایی را رد می کند و نه بهانه بیجایی را می پذیرد بلکه خداوند توسط پیامبران و جانشینان آنها بر آفریدگانش اتمام حجت کرده است. بنابراین باید تقوای الهی داشته باشید و به اصلاح نفس خویشتن و اطاعت از خدا و اطاعت از آنان که ولایتشان را پذیرفته اید، مشغول باشید. این امید وجود دارد که آن فردی که از کوتاهی های گذشته اش در راه خدا و تضییع حقوق الهی پشیمان شده، در جوار رحمت الهی قرار بگیرد؛ از خداوند آمرزش بطلبید و به سوی او توبه کنید چرا که او توبه می پذیرد و از بدی ها در می گذرد و می داند واقعا شما چه می کنید. از صحبت و هم نشینی با اهل معصیت، یاری کردن ستمگران و شباهت پیدا کردن به تبهکاران پرهیز کنید. از فتنه ایشان برحذر باشید و از آستان ایشان دور شوید. (امالی مفید، ص 203)
برگرفته از شرح موضوعی قرآن کریم- محمد علی دولت
پایان پیام/
نظر شما