خبرگزاری شبستان: ماه رمضان امسال نیز به پایان رسید و برکت بی پایانش را برای مومنان برجای گذاشت برکتی که حاصل حضور و عبادتی خالصانه بود که به لطف این ماه عزیز در بسیاری از اماکن مذهبی، بقاع متبرکه و به ویژه در مساجد نمود داشت.
مردم دسته دسته در ساعات پایانی روز و نزدیک به ساعات افطار به سمت مساجد روانه می شدند تا بتوانند نماز اول وقت خود را در مسجد اقامه کنند و پس از آن در جمع روزه داران حاضر در این فضای مقدس روزه خود را باز کنند. حتی اگر کسی یکبار در طول ماه مبارک در مساجد حضور یافته باشد و تجربه افطار ساده را در مسجد داشته باشد همواره خاطره این اتفاق در ذهن او خواهد ماند، به هر صورت حضور در جمع مردمی که حاضر شدند اول نماز خود را اقامه کنند و بعد از یک روز، روزه داری در مسجد با حضور سایر مردم افطار کنند لطف دیگری دارد.
فارغ از آنچه که یاد شد ماه رمضان معروف است به «بهار قرآن»، به یک تعبیر در طول ماه مبارک همین جزء خوانی های مکرر در طول روز و یا نذرهای دوباره و چندباره برای ختم قرآن در این ماه برای بهره برداری هرچه بیشتر از ثواب قرائت کلام الله مجید سبب می شود تا مسجد علاوه بر اینکه محیای اقامه نماز جماعت می شود، در طول روز میزبان جمع مردان و زنانی شود که برای ختم قرآن در این مکان مقدس حضور پیدا می کنند و به نوای روح بخش آیات قرآن گوش فرا می دهند.
اما چند روزی است از آن لحظه ها می گذرد، روزهایی که مساجد به نسبت هر زمان دیگر در طول سال رونق داشتند. سوال آن است که چه کار باید بکنیم تا بعد از ماه رمضان این عادت حسنه در ما نهادینه شود و همواره خود را ملزم بدانیم که برای دقایقی در مسجد حضور یابیم و نماز خود را به جماعت اقامه کنیم. به راستی چگونه باید پس از ماه رمضان همچنان منش سابق خود را حفظ کنیم و حتی از روی عادت در مساجد حضور یابیم.
به نظر می رسد در این میان توجه به چند نکته ضروری باشد، اول آنکه شرایط ماه مبارک رمضان به خودی خود سبب پویایی مضاعف مساجد است، فعالیت های مسجد در این ایام چندبرابر می شود و بُعد متفاوتی از ارایه احکام دین در طول مدت رمضان در سطح مساجد طرح می شود به این مفهوم که در طول روز بسیاری از مباحث مرتبط با احکام و فقه بیان می شود و از سوی دیگر از روی صبر و حوصله نیز پاسخ داده می شود، ائمه جماعات با لحاظ فضای معنوی این ماه وقت بیشتری را برای پاسخ به سوالات و مباحث دینی مردم می گذارند و این امر خود سبب می شود تا مراجعه به مساجد بیشتر شود.
مساله دیگر اینکه تلاوت های مکرر در مسجد به شکلی منظم و روزانه انجام می شود، همچنین حجم تلاوت ها به اندازه تلاوت روزانه یک جزء افزایش پیدا می کند.
طبیعی است که با چنین برنامه ریزی که دستاورد و حاصل ماه مبارک رمضان است مردم اقبال مضاعفی به استفاده از برنامه های روزانه مساجد دارند. حال اگر همین رویه را در طول سال ادامه دهیم قاعدتا شاهد همان اقبال در مساجد خواهیم بود اما این امر مستلزم آن است که مساجد حمایت های لازم را دریافت کنند. این حمایت ها به ویژه در دو حیطه محتوایی و البته مادی خودنمایی بیشتری دارد.
ارایه سرفصل هایی از مباحث روز جامعه، دغدغه ها، افکار قشر جوان و آنچه که برای این گروه سوال است می تواند اولین قدم و البته مهمترین قدمی باشد که مراکز و متولیان امور مساجد می توانند نسبت به ارایه آنها به ائمه جماعات اقدام کنند.
به نظر می رسد با تحقق حتی ابتدایی این اقدامات، بتوان فضای مساجد را همچون ایام ماه مبارک رمضان پر رونق کرد. البته در نظر داشته باشیم که بسیاری از مساجد چه در ایام ماه مبارک و چه در خارج از این ایام حقیقتا فعالیت های مستمری دارند اما ارایه محتوای مورد نیاز مردم و احتصاص زمان کافی برای پرسش و پاسخ به مثابه آنچه که در ماه رمضان در مساجد رایج بود، می تواند کلید اصلی در ادامه این مسیر باشد.
پایان پیام/
نظر شما