به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از حوزه هنری، محمد كریمی، عضو دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری درباره تاثیرگرفتن ادبیات از اوضاع جهان بیان كرد: اساسا بشر هنگامی كه ادبیات را خلق كرد، منبعث از زندگی و حوادث روزمره اش بود. بر همین اساس است كه دوره های ادبی را تعریف می كنیم چون آن مقطع تاریخی بر فرهنگ، هنر، ادبیات و ... تاثیرگذار بوده است.
وی با بیان اینكه نسبت بین ادبیات و تاریخ همواره وجود داشته است، گفت: این تاثیرگذاری در گونه های مختلف ادبی نمود داشته كه در ایران بیش از همه در قالب شعر متبلور شده است. رودكی، فردوسی، شاعران عصر قاجار و ... همه نشان دهنده تحولات زمان خودشان در قالب شعر بوده اند.
مسئول سایت تاریخ شفاهی ایران همچنین افزود: در ادبیات مشروطه نیز این موضوع را می توان پیدا كرد؛ به طوری كه مسائل ملی در اشعار بهار و سایر شاعران آن دوره دیده می شود كه بسیاری از آن ها امروز هم به كار می رود.
كریمی با اشاره به این كه این موضوع در جهان مصداق دارد، گفت: تحولات تاریخی هر كشور را می توان در ادبیات آن كشور پیدا كرد. تاثیر انقلاب فرانسه در «بینوایان» ویكتور هوگو، تحولات آمریكای لاتین در آثار گارسیا ماركز و بسیاری از حوادث دیگر در آثار ادبی دوران خودشان ماندگار شده اند.
وی اظهار داشت: با این حساب، تاریخ و ادبیات دو روی یك سكه اند و با هم نسبتی جدانشدنی دارند. ادبیاتی زنده است كه حوادث پیرامونش را منعكس كند و بتواند بر دنیای اطرافش تاثیر داشته باشد. از این طریق است كه می تواند با طیف گسترده تری از افراد ارتباط برقرار كند و حرف هایی كه می زند را به گوش تعداد بیشتری از مخاطبان برساند.
پایان پیام/
نظر شما