سطح معنوی زوج ها بعد از ازدواج رشد نمی کند

خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "اصل ازدواج یک حرف و یک پروژه است اما ادامه این مسیر یعنی ادامه دادن زندگی مشترک  چندین پروژه است. یعنی این طور نیست که مثلا شما بگویید من فرد سالمی هستم و همسرم هم آدم سالمی است، پس زندگی ما در چهل پنجاه سالی که با هم خواهیم بود تضمین شده است. قضیه این طور نیست. شما روز به روز در برابر مسایل و چالش های متنوعی قرار می گیرید  و اگر نتوانید برای آن چالش ها پاسخ های لازم  و مستدلی فراهم کنید آسیب خواهی دید. یعنی بقای ازدواج شما به آگاهی نیاز دارد همچنان که شما اگر بخواهید  فرزندانی شایسته تربیت کنید باید مطالعه و از اندوخته های دیگران استفاده کنید. سیره را مطالعه کنید . اگر شما کوتاه بیایی و نتوانی در برابر شبهاتی که پی در پی در شبکه های اجتماعی مطرح می شود و جوان ها و نوجوان های ما مدام در معرض این شبهات پاسخگو باشی آسیب می خوری، همچنان که امروز متأسفانه این غفلت بعد از ازدواج وجود دارد و سطح علمی و معنوی خانواده ارتقا پیدا نمی کند."

بخش اول گفتگوی خبرنگار سرویس "قرآن و معارف" را با حجت الاسلام و المسلمین محمدجواد مکی،  مشاور خانواده و پاسخگوی سؤالات شرعی زائران آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام می خوانید.

از جمله فضاهایی که بازخوردهای مستند و موثقی از چالش های اعتقادی، فرهنگی و خانوادگی در جامعه را بازنمایی می کند، فضاهایی است که مردم حس خودمانی تری نسبت به کارشناسان از جمله روحانیون دارند. فضاهایی مثل نمایشگاه قرآن که می تواند یخ رابطه را بشکسند و مخاطبان مشکلات اعتقادی و خانوادگی و فرهنگی شان را با شما مطرح کنند. می خواستم بپرسم در طول برگزاری نمایشگاه قرآن، چه موضوعاتی از طرف مخاطبان مطرح شده است؟

به صراحت عرض می کنم بیشترین مراجعات به ما متأثر از تغییرات نامطلوب فرهنگی در خانواده هاست که به واسطه تهاجم فرهنگی اتفاق افتاده و گاهی خانواده ها را مستأصل کرده است. تهاجم فرهنگی دشمن کاملا جدی است و  والدینی که به ما مراجعه می کنند، دغدغه هایشان عمدتا  بچه هایشان هستند.

چرا؟

آن ها نگران باورها، اعتقادات و رفتارهای فرزندان شان هستند اما غافل از اعمال خودشان هستند یعنی اگر  قرار است دختر من پاکدامن باشد، یا پسر من مذهبی  و اهل نماز و مسجد،  اول از همه من به عنوان پدر یا مادر باید این رفتارها را در خودم متجلی کرده باشم. اول از همه باید از خودم شروع کنم. این ایراد به یک معنا در والدین ما هست که می خواهند از فرزندان خود شروع کنند که نتیجه نمی دهد.

خب شما وقتی به راحتی دستگاه ماهواره را وارد خانه ات می کنی و در اختیار فرزندانت قرار می دهی نمی توانی شاکی باشی و گلایه کنی که مثلا چرا فرهنگ آن ها  به گونه ای دیگر رشد کرده است. چرا پوشش آن ها یک پوشش متعارف اسلامی نیست. این که خیلی از والدین اجازه می دهند فرزندان آن ها به عنوان جشن تولد و عروسی در هر مجلسی و جلسه ای حضور داشته باشند اما حواس شان نیست فقدان نظارت جدی تا چه اندازه می تواند حواشی و تبعات رفتاری و تربیتی داشته باشد. بعد که نوجوان به سنی می رسد که دیگر نمی توانند او را کنترل کنند،  همه دغدغه شان این می شود که چطور  بچه هایشان را اصلاح کنند.

و وقتی به شما مراجعه می کنند؟

وقتی به ما مراجعه می کنند من به آن ها می گویم اگر قرار است فرزندان ما راه صلاح و فلاح را طی کنند اول از همه باید از خودمان شروع کنیم،  نمی شود که شما خودت ماهواره را خانه ات بیاوری و بعد انتظار داشته باشی تربیت فرزندانت با  الگوهای بومی باشد. این موضوع متأسفانه مورد غفلت قرار گرفته است و به نظرم در این زمینه خیلی باید کار شود تا خدای نکرده  فرزندان ما به ویژه نوجوان ها که در دوره حساس سنّی قرار دارند از دست نروند.

من حقیقتا کودکانی را که می بینم در این فضاها حضور دارند خیلی برایم لذت بخش است. این که کودکان ما از همان طفولیت با قرآن مأنوس باشند و آیات الهی را بخوانند و حفظ کنند، خیلی مهم است اما این نکته را نباید فراموش کنیم که همین بچه ها وقتی به سن بالاتر و نوجوانی می رسند مسیرشان تغییر می کند.

چرا؟

چون والدین متوجه نیستند الان زمانی است که باید به آن ها خوراک فکری بدهند.

والدین چطور این خوراک را به دست فرزند نوجوان خودشان برسانند؟

بهترین خوراک، عمل خودشان است. این جا دیگر سنی نیست که پدر و مادر بخواهند برای نوجوان خودشان نمایش اجرا کنند. یعنی خودشان ملتزم به یک خصلت اخلاقی نباشند و انتظار داشته باشند نوجوان شان آن عمل را طابق النعل بالنعل اجرا کند .

بیشترین مراجعات به شما درباره این مسایل است؟

60 درصد مراجعات به ما دغدغه و نگرانی والدین درباره فرزنان شان است.

وقتی کار به این جا می رسد، معمولا ما راحت ترین و سهل الوصول ترین گزینه را که متهم کردن جوان ها و نوجوان ها -  نسل چهارم - به بی دینی و گریز از دین است انتخاب می کنیم.  غافل از این که حتی اگر ابن نسل دچار ضعف و سستی در باورها و اعتقادات مذهبی شان هستند، این سستی و ضعف بیشتر از آن که به این جوان ها و نوجوان ها برگردد به نسل پدران و مادران آن ها برمی گردد که نتوانسته اند آن ها  را منطبق بر اسلوب یک تربیت مطلوب دینی است تربیت کنند. پرسش من این است که چرا این تربیت دینی از طرف والدین نتوانسته نهادینه شود؟

ما همیشه در بحث های "مشاوره ازدواج" که پیش می آید، می گوییم اصل ازدواج یک حرف و یک پروژه است اما ادامه این مسیر یعنی ادامه دادن زندگی مشترک  چندین پروژه است. یعنی این طور نیست که مثلا شما بگویید من فرد سالمی هستم و همسرم هم آدم سالمی است، پس زندگی ما در چهل پنجاه سالی که با هم خواهیم بود تضمین شده است. قضیه این طور نیست. شما روز به روز در برابر مسایل و چالش های متنوعی قرار می گیرید  و اگر نتوانید برای آن چالش ها پاسخ های لازم  و مستدلی فراهم کنی آسیب خواهی دید. یعنی بقای ازدواج شما به آگاهی نیاز دارد همچنان که شما اگر بخواهید  فرزندانی شایسته تربیت کنید باید مطالعه و از اندوخته های دیگران استفاده کنید. سیره را مطالعه کنید . اگر شما کوتاه بیایی و نتوانی در برابر شبهاتی که پی در پی در شبکه های اجتماعی مطرح می شود و جوان ها و نوجوان های ما مدام در معرض این شبهات پاسخگو باشی آسیب می خوری، همچنان که امروز متأسفانه این غفلت بعد از ازدواج وجود دارد و سطح علمی و معنوی خانواده ارتقا پیدا نمی کند.

پایان پیام /