حجت الاسلام محمد تقی سبحانی نیا، عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث قم در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان در پاسخ به این سوال که چرا طاعات یک ماهه ماه مبارک رمضان با پرداخت زکات فطریه کامل می شود و ارتباط میان این دو موضوع چیست؟، گفت: ما در حقیقت تابع دستورات و احکام شرعی هستیم؛ خدای متعال است که تعیین می کند ما چگونه به وظایف شرعی خود عمل کنیم.
وی ادامه داد: در این راستا با مراجعه به متون قرآنی و حدیثی مجموعه ای از دستورالعمل هایی را مشاهد می کنیم که برخی مسحتب و بعضی واجب هستند که برای پایان ماه مبارک رمضان وارد شده است؛ از جمله انجام غسل به عنوان عملی مستحب پیش از به جای آوردن نماز عید فطر و پرداخت زکات فطره به عنوان عملی واجب.
حجت الاسلام سبحانی نیا با اشاره به فلسفه پرداخت زکات فطریه تصریح کرد: اما پرداخت زکات فطره برگرفته از قرآن است که فقهای عظام بر اساس آنچه در قرآن و روایات وارد شده آن را شرط قبولی اعمال می دانند؛ همان گونه که در روایات بیان شده حکمت روزه آن است که مردم به فکر فقرا و در اندیشه رسیدگی به مستمندان باشند به واسطه روزه آخر ماه مبارک رمضان نیز یک عمل جدی در دستگیری از فقرا و مستمندان اتفاق می افتد یعنی کسانی که روزه گرفته اند و در طول ماه مبارک در مهمانی خدا شرکت کرده اند و در ضمن این علم نورانی گرانسنگ به یاد مستمندان افتاده اند، پایان ضیافت خود را با دستگیری از مستندان و فقرا به سرانجام می رسانند.
مولف کتاب «رفتار اخلاقی انسان با خود» عنوان کرد: در حدیثی از امام صادق (ع) (من لا یحضره الفقیه، جلد دوم، ص 183، ح 2085) نقل شده است: «از نشانه کمال روزه، پرداخت زکات فطره است.» و در ادامه حدیث بیان شده است «همان گونه که قرائت صلوات بر محمد و آل محمد (ص) در تشهد نماز، شریط قبولی نماز است، هر که روزه بدارد اما زکات نپردازد و عمدان آن را ترک کند روزه او صحیح نیست»؛ لذا بر اساس این روایت و روایات دیگر پرداخت زکات فطره به عنوان آخرین اقدامی است که برای تکمیل روزه، واجب و ضروری است هر چند نباید فراموش کرد که این عمل بر فقرا واجب نیست.
معاون فرهنگی موسسه دارالحدیث همچنین در پاسخ به این سوال که چگونه می توان حالت معنوی کسب شده در ماه مبارک رمضان را در طول یکسال و پس از پایان یافتن این ماه همچنان حفظ کرد و بر آن باقی ماند به شبستان گفت: ما در ماه رمضان تلاش می کنیم با اطاعت امر خدا خود را پاک کنیم؛ اقداماتی که در این ماه صورت می گیرد از جمله نخوردن، نیاشامیدن و ... ، این سختی های راه را برای انسان به منظور اطاعت امر الهی هموار می کند.
مولف کتاب «سرّ دلبری» اضافه کرد: به طور مثال انسان سعی می کند در سحر بیدار شود، با تناول غذا و عبادت خود را بیدار نگاه دارد و این ساعت، ساعت خاصی است که می توان ارتباط خاص با خدا داشت. در حقیقت این گرسنگی و نخوردن و نیاشامیدن مانع غفلت از یاد خدا می شود لذا در این ماه توجه بیشتر، عبادت بهتر، تقرب و معنویت بیشتر و کاهش جرم و جنایت و ناهنجاری ها از جمله اتفاقاتی است که زمینه نزدیک شدن به خدا را رقم می زند و عمل به چنین اعمالی نشان از آن است که ماه مبارک رمضان در پیشبرد انسان به سمت معنویت تاثیر چشمگیری دارد.
حجت الاسلام سبحانی نیا تاکید کرد: انسانی که در این ماه به ویژه لیالی قدر تلاش می کند گناهان یک سال خود را پاک کند، اگر این کار را ادامه دهد، اعمال او ارزش خاصی پیدا می کند اما اگر پرونده ماه که بسته شد، انسان نیز مراقبات خود را فراموش کند، این نشان از آن دارد که توبه ما از عمق زیادی در این ماه برخوردار نبوده و روز از نو روزی از نو!
وی بیان کرد: اما اگر این ماه تاثیر واقعی خود را بر انسان گذاشته و توبه و انابه واقعی صورت گرفته باشد، به طور طبیعی انسان تلاش می کند این حالت معنوی را در خود احیا کرده و زنده نگاه دارد تا در سال آینده یک گام به پیش رفته باشد نه این که عقب گرد کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث قم در پایان یادآور شد: به ویژه که انسان نمی داند آیا ماه مبارک رمضان سال آینده را درک خواهد کرد یا خیر و آیا فرصت توبه و انابه دوباره به او دست خواهد دارد یا نه لذا نتیجه دستاورد و گنجینه این ماه، تلاش بر حفظ حالات معنوی آن است.
پایان پیام/
نظر شما