خبرگزاری شبستان- مازندران؛ آداب و رسوم و میراث های کهنی از گذشتگان به ما رسیده که می بایست آنها را صیانت کرده و به آیندگان، منتقل ساخت.
ایرانیان به ویژه مردم دیار علویان از پشتوانه غنی تاریخی بهره مند هستند که این امر نشانگر قدمت بسیار و باشکوه مردم این دیار است.
سنت هایی که در مناسبت های مختلف ملی و مذهبی، مازنی ها اجرا می کنند همه و همه باید به خوبی حفظ شود و به آنها احترام گذاشت که یکی از این آداب و رسوم، سحرخوانی است.
سحرخوانی در ماه مبارک رمضان در مازندران به اینگونه اجرا می شد که به دلیل فقدان امکانات صدا و سیما و ساعت های دیجیتال، سحرخوانان در کوچه و خیابان ها با چراغی می گشتند و با صدای بلند، مردم را به نزدیک بودن سحر و گرفتن روزه، نوید می دادند.
این سنت بعد از مدتی با امکانات رادیو و تلویریونی، کم کم رو به افول گذاشت و در حال حاضر در اندک روستاهای، اجرا می شود.
همچنین همسایگان نیز یکدیگر را در وقت سحر و نزدیک شدن اذان، با صدا زدن از پنجره از آمدن سحر و نزدیک شدن اذان صبح مطلع می کردند.
با به صدا درآمدن زنگ موبایل ها و ساعت های دیجیتال، دیگر سحرخوانی جای خود را به این امکانات روز داده است و متاسفانه از سنت های قدیمی مانند سحرخوانی، غافل شدیم.
هر چند که پیشرفت، آسایش و آرامش را به مردم ارمغان می دهد اما این موهبت با از دست دادن موهبتی بالاتر نظیر صله رحم و مشاهده چهره به چهره یکدیگر همراه است که به جرات می توان گفت، آرامش طبیعی که انسان های غرق در تکنولوژی به آن نیاز دارند، رو به كمرنگ شدن حتي از بين رفتن گذاشته است.
حجت الاسلام محمد مهدوي، امام جمعه شيرگاه و يكي از مدرسين حوزه علميه، به خبرنگار خبرگزاري شبستان در ساري گفت: راديو و تلويزيون در گذشته وجود نداشت و كار اطلاع رساني نظير وقت سحر را سحرخوانان، انجام مي دادند.
وي اظهار كرد: آيين ها و آداب و رسوم كهن كه با دين، مطابقت دارد بايد به نسل هاي آينده، منتقل شود و به عنوان يك حركت شايسته ادامه يابد و آنجا كه نياز به بازسازي دارد به بازسازي آن بپردازيم.
حجت الاسلام مهدوي بيان كرد: سحرخواني نيز در عين اينكه كار نيك و شايسته است در بعضي مواقع، ايجاد مزاحمت نيز مي كند بنابراين بين حفظ آثار گذشتگان و نياكان و آزار نرساندن به ديگران، تامل لازم است.
وي ابراز كرد: سحرخواني در گذشته در مازندران رواج داشت اما در حال حاضر در روستاي زيبا و خوش آب و هواي كارمزد سوادكوه يكي از روستانشينان با بلندگو به سحرخواني و مطلع كردن وقت سحر، مي پردازد.
سعدي قاسم نژاد، پژوهشگر تاريخ و فرهنگ عامه، به خبرنگار خبرگزاري شبستان در ساري گفت: سحرخواني در مناطق مختلف مازندران به اشكال متنوع اجرا مي شد و اين آيين ديرينه در همه جا، مرسوم بود كه با مناجات، مردم را براي سحر بيدار مي كردند و جنگل نشينان با صداي حيوانات نظير خروس براي سحر بيدار مي شدند كه در حال حاضر نيز در بعضي نقاط، رواج دارد و در محلات كوچكتر، يك نفر معمولا مُلاي محل بر ايوان خانه يا مكان بلندي مي ايستاد و با صداي بلند، خلوت نشينان خانه دوست را براي سحري خوردن و گرفتن روزه، آماده مي كرد.
وي افزود: با آمدن تكنولوژي، سنت ها تغيير كرد اما از بين نرفت يعني به جاي سحرخوانيِ سحرخوانان براي وقت سحر از رسانه هاي گروهي، موبايل و ساعت استفاده مي شود.
قاسم نژاد اظهار كرد: براي حفظ آداب و رسوم نياكان خود مي توان از وسايل نوشتاري يعني به جا گذاشتن آثار مانند كتاب و ضبط كردن يعني بهره گيري از صدا و تصوير، استفاده كرد.
وي بيان كرد: در حال حاضر متاسفانه به دليل ورود زندگي شهري، از آيين نياكان خود فاصله گرفته ايم و صدا و سيما مي تواند در اين راستا بسيار كمك كند.
كاظم ذاكري، يكي از سحرخوانان مازني به خبرنگار خبرگزاري شبستان در ساري گفت: سحرخواني نسل به نسل به من رسيده كه پدربزرگ، پدر و نياكان ما به اين كار ديرين، اقدام مي كردند.
وي افزود: خانواده ام از گذشته ذاكر اهل بيت(عليهم السلام) به ويژه سيدالشهدا(عليه السلام) بودند و در سحرخواني از ذكر زندگي حضرت رقيه (سلام الله عليها) و حضرت سكينه (سلام الله عليها) استفاده مي كردند و مي كنند.
ذاكري اظهار كرد: در حال حاضر در بعضي از مناطق، سحرخواني را از طريق بلندگو، انجام مي دهند اما متاسفانه بعضي اين كار را مزاحم خواب مي دانند و از پخش زنده سحرخواني، ممانعت به عمل مي آورند.
وي با اشاره به اينكه در ابتدا چند بيتي را براي سحرخواني، مي خواند و سپس درباره در وصف زندگي حضرت رقيه (سلام الله عليها) و حضرت سكينه (سلام الله عليها)، اشعاري را بيان مي كند كه اينچنين است «سحرخواني كه خروسان هر سحر خوانند...».
ذاكري تصريح كرد: در حال حاضر در منطقه ييلاقي شش رودبار سوادكوه به سحرخواني، مشغول و به خاطر اين صداي نيكو از خداي متعال، شكر گذار است و اين را موهبتي الهي مي داند.
پایان پیام/
گزارش: معصومه علیزاده
نظر شما