به گزارش خبرگزاری شبستان، شایسته سالاری از مهم ترین ارزش های اجتماعی قرآن و عترت (ع) و تاثیر آن در بالندگی جامعه کاملا روشن است؛ البته ملاک شایستگی در همه کارها یکی نیست. قرآن کریم در داستان فرماندهی طالوت بر لشکر بنی اسراییل نقل کرده است: «پیامبر الهی خطاب به مردم اعلام کرد که خداوند طالوت را برای فرماندهی برانگیخته است؛ این انتخاب موجب اعتراض گروهی از ثروتمندان شد و گفتند: ممکن نیست او بر ما فرماندهی کند چون او ثروت زیادی ندارد ما از او شایسته تریم. پیامبر در پاسخ آنها گفت: ملاک شایستگی دو ویژگی است: علم و قدرت جسمانی. خداوند این ویژگی ها را به هر کس بخواهد می دهد و این ویژگی ها را به طالوت داده است. » در سیره اهل بیت علیهم السلام نیز مشاهده می شود که همواره شایسته ترین افراد را برای تصدی امور برمی گزیده اند، هر چند از فقرا بوده باشند.
امام علی (ع) در نامه ای به یکی از فرمانداران خود نوشتند: «پس از یاد خدا و درود؛ تو از جمله کسانی هستی که در یاری دین از آنها کمک می گیرم و به وسیله او سرکشی و غرور گناهکاران را در هم می کوبم و مرزهای کشور اسلامی را که در تهدید دشمن قرار دارند، حفظ می کنم؛ در مشکلات از خدا یاری بجوی و سختگیری را با اندکی نرمی در هم بیامیز. در آنجا که مدارا کردن بهتر است، مدارا کن و در جایی که جز با سختگیری کار انجام نمی گیرد، سخت یری کن؛ پر و بالت را در برابر عموم مردم بگستران، با مردم گشاده روی و فروتن باشد و حتی در نگاه، اشاره چشم، سلام کردن و اشاره کردن با همگان یکسان باش تا مبادا زورمندان طمع کنند که اهل ستم باشی و ناتوانان از عدالت تو مایوس گردند، با درود.» (نهج البلاغه، نامه 46)
امام علی (ع) در نامه ای به کمیل بن زیاد نخعی، فرماندار یکی از شهرهای مرزی عراق و شام، او را به دلیل عدم مقابله با لشکریان مهاجم شام که برای غارت مسلمانان حمله کرده بودند، مذمت کردند و نوشتند: «پس از یاد خدا؛ سستی کردن انسان در انجام کارهایی که بر عهده اش است، و پافشاری در کارهای خارج از مسوولیت او نشانه ناتوانی آشکار و اندیشه ویرانگر است. اقدام نکردن تو در هنگام تاراج مردم یکی از مناطق و عدم پاسداری از مرزهایی که تو را بر آن گمارده بودیم و مامور دیگری هم نیست تا آنجا را حفظ کند و دشمن را از آن مرزها دور سازد، اندیشه ای باطل است. تو در آنجا پلی شده ای که دشمنان تو از آن بگذرند و بر دوستانت تهاجم آورند نه قدرتی داری که با تو نبرد کنند نه هیبتی داری که از تو بترسند و بگریزند؛ نه می توانی مرزی را حفظ کنی، نه شوکت دشمن را می توانی در هم بشکنی، نه نیازهای مردم دیارت را می توانی کفایت می کنی و نه می توانی امام خود را راضی نگه می داری.» (نهج البلاغه، نامه 61)
*برگرفته از شرح موضوعی قرآن کریم با رویکرد روایی
پایان پیام/
نظر شما