خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: روایات مى گوید: کسى به خدا خوش گمان نبوده، مگر این که خداوند با همان گمان با او رفتار کرده است، ولى خیلى ها فریب خورده و بى مبالاتى در دین را با خوش گمانى به خدا اشتباه گرفته اند و اگر شیطان براى انسان چنین وانمود کند که گناه او ناشى از خوش گمانى او به خداست باید از او دلیل خواسته و بگوید: اگر واقعا چنین است، پس چرا در مورد رزق خود خوش گمان نیستم - رزقى که خداوند آن را تضمین نموده و با سوگند بر آن تاکید کرده است و اگر به عنایت و لطف و کرم او خوش گمانى ، این صفات ، فقط مربوط به امور اخروى نیست و اگر در امور دنیایت نیز به کرم او معتقد هستى چرا وقتى اسباب رزق را از دست مى دهى مضطرب شده و به کرم او تکیه نمى کنى ؟
به گزارش سرویس "قرآن و معارف"، یکی از نقاطی که ممکن است شبهه انگیز باشد روایتی از معصوم علیه السلام است که می فرماید به خداوند باید خوش گمان بود که خداوند مطابق با گمان هرکس با او رفتار می کند. اما ممکن است از این روایت، برداشت های ناصوابی صورت گیرد، آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در کتاب المراقبات به این ابهام پاسخ داده است.
روایات مى گوید: کسى به خدا خوش گمان نبوده، مگر این که خداوند با همان گمان با او رفتار کرده است، ولى خیلى ها فریب خورده و بى مبالاتى در دین را با خوش گمانى به خدا اشتباه گرفته اند و اگر شیطان براى انسان چنین وانمود کند که گناه او ناشى از خوش گمانى او به خداست باید از او دلیل خواسته و بگوید: اگر واقعا چنین است، پس چرا در مورد رزق خود خوش گمان نیستم - رزقى که خداوند آن را تضمین نموده و با سوگند بر آن تاکید کرده است و اگر به عنایت و لطف و کرم او خوش گمانى ، این صفات ، فقط مربوط به امور اخروى نیست و اگر در امور دنیایت نیز به کرم او معتقد هستى چرا وقتى اسباب رزق را از دست مى دهى مضطرب شده و به کرم او تکیه نمى کنى ؟ و چرا به خاطر حاجتهاى دنیوى این همه غصه خورده و اندوهگین مى شوى؟ و اگر پدر پولدار و با محبتى که روزى تو را تضمین کرده بود، داشتى به سخن او اعتماد و ضمانت او را قبول نمى کردى ؟ آیا عنایت خدا را کمتر از لطف پدرت مى دانى؟ یا مى ترسى ناتوان باشد. یا احتمال مى دهى از تو دریغ کند! یا باور ندارى که او "ارحم الراحمین" ، تواناترین قدرتمندان و بخشنده ترین بخشندگان است .
روایتی عجیب از رحمت و بخشش خداوند
روایت شده است : "هنگامى که خدا از حساب خلق فارغ شد، مردى باقى مى ماند که گناهان او بیش از کارهاى نیکش مى باشد، فرشتگان او را به طرف آتش مى برند ولى او سرش را بر مى گرداند. خداوند دستور مى دهد که او را برگردانید، آنگاه به او مى گوید: چرا سرت را برگرداندى - در حالى که خداوند خود مى داند .- مى گوید : پروردگارا ! چنین گمانى به تو نداشتم ، خداوند متعال مى فرماید : فرشتگانم! قسم به عزت و جلالم او یک روز هم به من خوش گمان نبوده ولى چون ادعا مى کند خوش گمان بودم ، او را به بهشت ببرید.
خداوند به دعای حرام لقمه نگاه نمی کند
پرهیز از گناه به ویژه ستم مالى و آبرویى به مردم عامل مهمی در گشایش قلبی است. در حدیث قدسى آمده است: "دعا از تو" اجابت از من زیرا دعايى از من پوشیده نمى ماند مگر دعوت حرام لقمه." نیز از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم روایت شده است : "کسى که دوست دارد دعایش مستجاب شود، باید کسب و خوراکش را حلال نماید." از جمله نصیحتهایى که خداوند به حضرت عیسى على نبینا و آله و علیه السلام نمود، این بود: "به ستمگران بنى اسرائیل بگو: در حالى که مال حرام زیر پایتان و بتها در خانه هایتان است به درگاه من دعا نکنید، زیرا سوگند یاد کرده ام که دعاى هر کسى را که مرا بخواند اجابت نمایم . و اجابت اینان تا موقعى که پراکنده گردند جز لعنت چیزى نیست."
دعای بدون عمل، تیر بدون چله است
از پیامبر روایت شده است که: "خداوند به من وحى کرد: برادر منذرین ! برادر رسولان ! قوم خود را بر حذر بدار از این که وارد یکى از خانه هاى من شوند، در حالى که مظلمه اى از یکى از بندگان نزد آنان باشد، زیرا تا زمانى که ایستاده و مشغول نماز هستند، آنان را لعنت مى کنم مگر این که مظلمه را رد کنند که در این صورت گوش آنان هستم که با آن مى شنوند، چشم آنان هستم که با آن مى بینند، و از اولیا و برگزیدگانم خواهند بود و به همراه پیامبران و راستگویان و شهیدان در بهشت همسایه من مى باشند." درباره رد دعاى یکى از بنى اسرائیل روایت شده است : "با زبانى که ناسزا مى گفت و دل ستمکار و ناپاك و نیتى غیر صادقانه دعا مى کرد." از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم روایت شده است: "کسى که بدون عمل دعا مى کند، مانند کسى است که بدون چله کمان تیراندازى مى کند." از امام صادق علیه السلام روایت شده است: خداوند دعاى کسى را که بدون حضور قلب دعا مى کند، مستجاب نمى کند، بنابراین هنگام دعا دلت را متوجه کن، آنگاه یقین به اجابت داشته باش." و از او علیه السلام روایت شده است: "خداوند دعایى را که از قلبى سخت برخاسته باشد، اجابت نمى کند."
دعای این چهار نفر مستجاب نمی شود
و روایت شده است: "دعاى چهار نفر مستجاب نمى گردد. مردى که در خانه اش بنشیند و بگوید: خدا به من روزى بده و مردى که زنش را نفرین کند و مردى که خداوند مالى به او بدهد ولى آن را از بین ببرد و مردى که به مرد دیگرى قرض بدهد و شاهد نگیرد، آنگاه او آن را انکار کند." و در بعضى از روایات نفرین بر همسایه و درخواست حرام و قطع رحم نیز به موارد فوق اضافه شده است و از امیرالمومنین علیه السلام روایت شده است : "اى صاحب دعا ! چیزى را که غیر ممکن بوده و حلال نیست، درخواست مکن. "
خداوند گفت بندگان ارزش گریه را نمی دانند
گریستن عامل دیگری در رقت قلبی و توجه به خداست. روایت شده است: "بین بهشت و جهنم، گردنه اى است که کسى از آن عبور نمى کند، مگر کسانى که از ترس خدا، خیلى گریه کرده باشند." از پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم نیز روایت شده است که خداوند به من فرمود: "قسم به عزت و جلالم! عبادت کنندگان اصلا ارزش گریه را نزد من نمى دانند، من براى آنان قصرى در "رفیق اعلى" بنا مى کنم که کسى با آنان در آن شریک نیست." نیز روایت شده است: "روز قیامت تمام چشمها گریان است، مگر چشمى که از ترس خدا گریه کرده باشد و هر چشمى که از ترس خدا پر اشک شده باشد، خداوند بقیه بدنش را بر آتش حرام مى کند و اگر این اشک روى صورتش بریزد، هیچگاه به این صورت ندارى و خوارى نمى رسد. هر چیزى پیمانه یا وزنى دارد مگر قطره اشکى، زیرا خداوند با کمى از آن دریایى از آتش را خاموش مى نماید و اگر بنده اى در میان امتى گریه کند خداوند به این امت به خاطر گریه او رحم مى کند."
پایان پیام /
نظر شما