به گزارش خبرگزاری شبستان، به تصریح قرآن و روایات ارزش عالمان به عمل آنها است وگرنه علمشان ارزش و بهایی ندارد آنچنان که قرآن در آیات دوم و سوم سوره مبارکه صف می فرماید: «اى كسانى كه ايمان آوردهايد! چرا چيزهايى مىگوييد كه به آنها عمل نمىكنيد؟ خدا سخت از آن خشمگين مىشود كه چيزهايى بگوييد و به آنها عمل نكنيد.»
و نیز در آیه 44 سوره مبارکه بقره می فرماید: «چرا مردمان را به نيكوكارى مىخوانيد و خود را فراموش مىكنيد؛ در صورتى كه شما كتاب (خدا را) مىخوانيد؟ آيا خرد خويش را به كار نمىبريد؟»
پيامبر اکرم (ص) نیز می فرمایند: «پناه مىبريم به خدا از علمى كه سودى ندارد، و آن علمى است كه توأم با عمل خالصانه نيست. و بدان كه علم اندك نيازمند عمل فراوان است، چه علم يك ساعت، دارنده آن را ملزم مىسازد كه در سراسر عمر به آن عمل كند.»
امیرمومنان على (ع) نیز فرموده اند: «آفت علم نداشتن عمل است.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) در حديث معروف كه خطاب به عنوان بصرى گفته است: «اگر خواستار علمى، نخست در جان خود حقيقت بندگى را جستجو كن، و علم را با عمل كردن به آن بطلب، و از خدا فهم بخواه، كه به تو خواهد فهماند ..»
ایشان همچنین فرموده اند: «از علم هر چه را مىخواهيد فرا گيريد، ولى تا به آن عمل نكنيد خدا سودى از آن به شما نخواهد رساند ..
امام كاظم (ع) نیز به نقل از حضرت مسيح (ع) می فرمایند: «از روى حقيقت به شما مىگويم كه مردم در برابر حكمت (و علم) بر دو گونه اند: يكى كسانى كه از آن درست سخن مىگويند و بدان عمل مىكنند، و ديگر كسانى كه از آن درست سخن مىگويند، ولى با كردار بد خود آن را تباه مىسازند. ميان اين دو دسته اختلاف فراوان است، پس خوشا به حال علماى با عمل، و بدا به حال علماى زبانى.
منابع:
بحارالانوار، 2/ 32.
غرر الحكم، 137- 136.
بحارالانوار، 1/ 225
عدّة الدّاعى، 67.
پایان پیام/
نظر شما