دعوت به انتظار فعال گامی در جهت تربیت نسل منتظر

خبرگزاری شبستان: "قرار جمعه" 5 تیر در آستانه سالروز وفات حضرت خدیجه(س) و همزمان با دومین جمعه ماه ضیافت الهی با موضوع "تربیت نسل منتظر وظیفه اصلی خانواده ها" و با حضور دکتر مریم حاج عبدالباقی به روی آنتن رفت.

در قصه حضرت یوسف(ع) و انتظار حضرت یعقوب به وظایف منتظران اشاره کردیم و گفتیم که صبر جمیل نیز یکی دیگر از وظایف منتظران است و حضرت یعقوب با اینکه قرار صبر جمیل با خودش گذاشته بود، وقتی برادران یوسف در سفر دوم خود برای دریافت آذوقه به مصر، بنیامین را با خود نیاوردند، این داغ دوباره تاره شد و آنقدر گریست تا نابینا شد و این مساله در اواخر انتظارش بود.

وقتی قرار است اتفاقی بیفتد، انتظار به اوج می رسد تا اتفاق می افتد، این در حالی است که نصرت خدا دقیقه نود می آید. علتش هم این است، نه برای اینکه خدا می خواهد این نمایش را هیجان انگیز کند، بلکه به خاطر اینکه منتظر همه نقش خود را تا انتها بازی کند. به طوری که اگر کسی می خواهد سنگ جلوی این واقعه بیندازد، تمام سعی خود را کند و اگر کسی بخواهد صبر جمیل داشته باشد نیز تا انتها برود و پای این انتظار خود بایستد.

بعد از آن ماجرا به حضرت یعقوب می گویند، چقدر یوسف یوسف می کنی، ایشان پاسخ می دهند: قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ؛ گفت: من شكايت غم و اندوه خود را پيش خدا مى ‏برم. در اینجا یکی از وظایف منتظران مشخص می شود.

بنابراین یکی از وظایف منتظران در نبود امام زمان(ع) شکایت از وضع موجود است. البته ما معمولا عادت داریم از خدا به خلق شکایت می کنیم که بد و ناپسند است اما شکایت کردن از خودمان و وظایف خودمان که انجام نمی دهیم، خوب است.

همانطور که در دعای افتتاح می خوانیم "اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا" و این کاری بود که حضرت یعقوب انجام داد و شکایت حزن خود را به خدا برد؛ این یکی از وظایف ماست که باید در عصر غیبت و زمینه سازی انجام دهیم.

در ادامه ماجرا حضرت یعقوب با دست پر می آید و به پسرانش می گوید: "يَا بَنِيَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ..." اى پسران من برويد و از يوسف و برادرش جستجو كنيد، اذهبوا یعنی اینکه انتظار باید فعال و پویا باشد و این نشان می دهد که در فضای خانه انتظار باید با امید توام باشد، نه با یاس.

این آیه نشانگر این است که ما باید بچه های خود را به انتظار فعال دعوت کنیم، نه انتظار منفعل، انتظار فعال آفرینندگی و حیابت بخشی دارد ولی انتظار منفعل مرگ آفرین، مضر و ضد انتظار است. حضرت یعقوب می فرمایند: از یوسف و برادرش تحسس و جستجو کنید. تحسس مثبت است و تجسس منفی، تجسس دخالت در کاری که نباید، است ولی تحسس از حس می آید. یعنی حس خود را فعال کنید تا یوسف را از نشانه ها و علائم ظهورش پیدا کنید.

باید چشم هایمان را باز کنیم تا به حقایق انتظار برسیم، زیرا ما که اعتقاد نداریم، امام زمان(ع) در عالم دیگری زندگی می کنند، بلکه معتقدیم حضرت در بین ماست و زندگی سخت به واسطه ناشناس بودن، دارند. بنابراین تحسس باید آمادگی برای انتظار باشد. چون حضرت یوسف(ع) خود را به بنیامین نشان داد نه به برادرهای دیگرش. نشان می دهد اگر ما بنیامین باشیم، حضرت خود را به ما نشان می دهد.

حضرت یوسف(ع) به برادرش بنیامین گفت: من یوسف هستم و ناراحت نباش که با تو چکار کردند و به نوعی دلجویی می کند و معلوم می شود، ما بنیامین نیستیم تا مورد تفقد حضرت ولی عصر(ع) قرار بگیریم، در ادامه برادرها وقتی به سوی حضرت یوسف می آیند و حضرت را می شناسند، خودی می شوند.

پدر به آنها می گوید، بروید و مایوس نباشید، آنها به حضرت عرض حاجت می کنند و حضرت خودش را به آنها نشان می دهد که ناراحت نباشید و از آنها نیز دلجویی می کند و می گوید بر شما سرزنشی نیست و. . .

در این راستا چند نکته از قرآن به دست می آوریم، آیه ای در قرآن است که انسان سالم را معرفی می کند و خصوصیات آن را می گوید تا می رسد به اینکه آنها کسانی هستند که پای شهاداتشان می ایستند، این یکی از وظایف منتظران در عصر غیبت است.

به طوری که اگر کسی در خانواده خود، فرزندش را به گونه ای تربیت کند که پای حق نایستد، به خاطر منافعش در جهت تربیت نسل منتظر گام برنداشته است، متاسفانه به بچه هایمان یاد می دهیم که در برابر حقیقت  بی تفاوت باشند که این ناپسند است که در برابر حقیقت و حق گویی موضع بی تقاوتی را اتخاذ کنیم.

چگونه ممکن است من در برابر حق بی تفاوت باشم و شهادتم را کتمان کنم. ولی ادعا داشته باشم که منتظر ظهور هستم و در تربیت نسل منتظر تلاش می کنم، کتمان شهادت به اندازه ای مهم است که در روایت آمده است، یکی از عواملی که باران را بند می آورد، کتمان شهادت به حق و شهادت دروغ است.

اگر می خواهیم منتظر باشیم، باید به بچه های خود یاد دهیم که در برابر حق خونشان به جوش بیاید و غیرتی شوند، همچنین نسبت به ضایع شدن حق در جامعه بی تفاوت نباشند، خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید که سستی نکنید و غمگین نشوید، چرا که شما اعلم هستید.

ما باید این آیه را برای خانواده خود جا بیندازیم و تمرکزمان را روی ایمانمان بگذاریم، به طوری که بچه ما و نسل ما نگران ایمانش باشد نه برتری و پیروزی و در ادامه می فرماید: اگر به شما در این راه فشار وارد می شود، به گروه مقابل شما هم فشار می آید و آنها هم اذیت می شوند.

این مساله متداول است که یک زمانی ما پیروزیم و یک زمانی شکست می خوریم، یک زمانی ما منتظر فرج هستیم و یک زمانی طرف مقابل منتظر فرج است.

ما باید به نسلمان این باور را دهیم که در مبارزه نیز محال است که همیشه پیروز شویم. ما باید بدانیم که راه طولانی رسیدن به جامعه امام زمان(ع) عادی نیست و سخت است و اگر ما داریم سختی می کشیم، جناح مقابل هم در سختی است و این راه پر از فراز و نشیب است، اما اگر ما ایمان خود را درست کنیم و مومن واقعی باشیم، آن وقت جای سستی نیست؛ چرا که خداوند در قرآن وعده پیروزی داده است.

پایان پیام/