به گزارش خبرگزاری شبستان، متن زیر پاسخ آیت الله جوادی آملی مولف تفسیر تسنیم به این سوال است که آيا شفاعت باعث تجري بر گناه نمي شود؟ زيرا مردم با دلگرم بودن به مسئله شفاعت به راحتي گناه مي کنند!!
«1- اگر وعدهٴ شفاعت مايهٴ جرأت بر معصيت است، دربارهٴ آياتي كه وعدهٴ آمرزش و مغفرت است چه مي‌گوييد؟ زيرا به منطق اشكال كننده بايد آيات مغفرت نيز مردم را به معصيت جرأت دهد. به ويژه كه مغفرت و رحمت پروردگار بسيار گسترده و شامل همه گناهان جز شرك مي‌شود: "إنّ اللّه لايغفر أن يُشرك به و يغفر ما دون ذلك لمن يشاء"؛[1] خداوند به جز گناه بزرگ شرك همه گناهان را درباره هر كس كه بخواهد مي‌آمرزد، كه منظور آمرزشِ گناهان بدون توبه است وگرنه با توبه خداوند همه گناهان حتي شرك را نيز مي‌آمرزد.
2 ـ اميد به شفاعت وقتي مايهٴ جرأت بر گناه و بزه‌كاري است كه نوع گناه يا افراد گناه‌كار تعيين شده باشد، ليكن چنين نيست، بلكه محتواي آيات شفاعت بسيار مستور است و كسي نمي‌داند چه گناه يا گناه‌كاراني به وسيله شفاعت نجات مي‌يابند و معلوم نيست چه مقدار بايد در قبر و برزخ عقاب ببينند تا مشمول شفاعت شوند و مشخص نشده كه آنان كه بعد از ورود به دوزخ مورد شفاعت قرار مي‌گيرند چه اندازه در آتش مانده‌اند. غرض آن‌كه، جريان شفاعت در همه موارد ياد شده به نحو قضيّه مهمله كه در قوّه قضيّه جزئيه است بيان شده نه قضيه كليه و نتيجه چنين قضيّه‌اي فقط ايجاد اميد همراه خوف عدم شمول است كه جمع بين خوف و رجا از بهترين روش‌هاي تربيتي است.
3 ـ شفاعت مشروط به شرطي است كه آن مشيّت و خواست خداست: "لمن يشاء"[2] يا "لمن ارتضي"[3] و كسي نمي‌داند خواست خدا چگونه و چه اندازه است، وانگهي شفاعت امري گزاف و بي‌حساب نيست و تا سنخيّت ميان شفاعت شونده و رحمت ويژه الهي نباشد خداوند فرمان و اذن شفاعت نخواهد داد. روي اين قاعده، هيچ گنه‌كاري اطمينان ندارد كه شفاعت شامل حال وي مي‌شود. از اين‌رو باعث جرأت و جسارت بر گناه نمي‌شود.
افزون بر اين‌كه، وعدهٴ شفاعت سبب مي‌شود روح اميد در او زنده شود و چه بسا با اين اميد، به گناه و بزه‌كاري خود پايان دهد و يك‌باره دچار يأس از رحمت خدا نگردد. از اين‌رو مي‌بينيم قرآن مي‌فرمايد: "إن تجتنبوا كبائر ما تنهون عنه نكفّر عنكم سيّئاتكم"؛[4] گر از گناهان بزرگ اجتناب كنيد ما گناه كوچك شما را مي‌بخشيم. پس اگر چنين وعده‌اي از خدا صحيح باشد، چرا صحيح نباشد بفرمايد: اگر شما با ايمان سالم محشور شويد من شفاعت دربارهٴ شما را مي‌پذيرم و چه بسا وعدهٴ شفاعت سبب شود كه به طور كلي از گناه دست كشيده، از صالحان و مقرّبان درگاه خداوند گردد و اصلاً نيازي به شفاعت غير پيدا نكند؛ زيرا بهترين شفيع توبه، انابه، تحوّل دروني و تحصيل طهارت روح است.
در نتيجه، شفاعت در كتاب الهي و سنّت معصومين (عليهم‌السلام) به گونه‌اي مطرح شده كه انسان را بين خوف و رجا قرار مي‌دهد؛ نه به او جرأت و جسارت بر معصيت مي‌بخشد، و نه به طور كلي همهٴ روزنه‌هاي اميد را بر روي او مسدود مي‌كند.
پی نوشت ها:
[1] . سوره نساء ، آيه 48.
[2] سورهٴ نساء، آيهٴ 48.
[3] سورهٴ انبياء، آيهٴ 28.
[4] سورهٴ نساء، آيهٴ 31
برگرفته از معاد در قرآن، جلد دو
پایان پیام/
تماس با ما|
نظر شما