لابی صهیونیستی "آیپک" خواستار دسترسی به تاسیسات نظامی ایران شد

خبرگزاری شبستان: لابی صهیونیستی "آیپک" با انتشار گزارشی خواستار رعایت 5 شرط به عنوان شروط توافق هسته‌ای با ایران شده است.در بیانیه «آیپک» از کنگره آمریکا خواسته شده دیپلمات‌های آمریکایی را برای رسیدن به «توافق خوب» با ایران تحت فشار قرار دهند. این لابی، پنج شرط زیر را تعیین کرده است:

1.بازرسی و راستی‌آزمایی:

بایستی به بازرسان، دسترسی نامحدود به سایت‌های مشکوک داده شود. توافق خوب باید از اصل بازرسی‌های "در هر کجا و هر زمان" که شامل تمامی تأسیسات نظامی ایران می‌شود، حمایت کند.

2. ابعاد نظامی احتمالی (PMD)

ایران بایستی درباره تمامی تلاشهای خود برای تسلیحاتی کردن برنامه هسته‌ای خود توضیح دهد. توافق خوب بایستی ایران را به مشخص کردن تمامی فعالیت‌های هسته‌ای خود ملزم کند.

3.تحریم‌ها

رفع تحریم‌ها باید تنها بعد از اثبات پایبندی ایران به تعهداتش آغاز شود. توافق خوب بایستی تحریم‌ها علیه ایران را بعد از پایبندی این کشور به تعهداتش رفه کند. علاوه بر این، هر توافقی باید تبعات روشن و فوری نقض توافقنامه توسط ایران را مشخص کند.

4.دوام‌پذیری

توافق هسته‌ای خوب باید از تبدیل شدن ایران به کشورش در آستانه هسته‌ای جلوگیری کند. چارچوب توافق اعلام شده محدودیت‌ها علیه برنامه هسته‌ای ایران را ظرف ۱۰ تا ۱۵ سال برمی‌دارد و بعد از ۱۲ تا ۱۳ سال به ایران زمان گریز دائمی می‌دهد. توافق باید توانمندی‌های هسته‌ای ایران را به نحوی محدود کند که تحقیق و توسعه را شامل شود و در طول زمان نشان دهد که ایران به دنیال سلاح نیست.

5. نابودی زیرساخت‌های هسته‌ای

توافق خوب باید از ایران بخواهد تا زیرساخت‌های هسته‌ایش را برچیند و ذخائر این کشور را به گونه‌ای از بین ببرد که تهران نه از مسیرهای اورانیوم و نه پلوتیونیوم به بمب دسترسی نداشته باشد.[i]

تحلیل:

دوام پذیری و عدم بازگشت پذیری در توافق هسته ای ، از دید آمریکایی ها یعنی ایران نتواند به سطح گذشته توانایی هسته ای خود بازگردد.آمریکایی ها از همان ابتدا با طرح مفهوم جعلی زمان گریز ، ادعا داشتند باید زمان گریز ایران به بیش از یک سال افزایش پیدا کند.منظور آمریکایی ها از طرح این مفهوم جعلی ، این بود که ایران توانایی هسته ای و زیر ساخت هسته خود را به یک باره طوری برچینی کند که هرگز در صورت نقض عهد طرف مقابل امکان بازگشت به حالت سابق را نداشته باشد.آمریکا چون از نقض عهد خود اطمینان دارد و می داند هرگز به صورت نقدی به ایران امتیازی را نخواهد داد ، لذا می خواهد ایران هم هیچ راه گریزی نداشته باشد و نتواند به توانایی قبلی خود در زمینه هسته ای دسترسی پیدا کند.ایپک به صراحت تاکید کرده است که : « توافق خوب باید از ایران بخواهد تا زیرساخت‌های هسته‌ایش را برچیند و ذخائر این کشور را به گونه‌ای از بین ببرد که تهران نه از مسیرهای اورانیوم و نه پلوتیونیوم به بمب دسترسی نداشته باشد.»در مورد تحریم ها هم باید تاکید کرد که آمریکا چون گزینه دیگری علیه ایران ندارد و در واقع تنها ابزار فشار آمریکا که اندکی کارایی دارد و آن هم روز به روز تیغش کند تر می شود ، تحریم است. باید به عبارات استفاده شده توسط دیپلمات های آمریکایی توجه کرد . آنها می گویند : « کاهش» و نه لغو و نه حتی تعلیق!به عبارت دیگر آمریکا نمی خواهد هیچ امتیازی به ایران بدهد و به همین دلیل به دنبال یک توافق دو مرحله ای است. مرحله اول ایران فقط امتیاز بدهد ، آنگاه مذاکرات برای 15 سال طول بکشد و آمریکا فقط برخی تحریم های غیر مهم را « کاهش» دهد!این موضوع دلیل اصلی تمدید مذاکرات و به نتیجه نرسیدن مذاکرات در مسقط و وین بود.به همین دلیل توافق جامع منعقد نشد.هرچند هنوز هیچ پژوهش و خبر جدی در مورد مذاکرات مسقط به بیرون درز نکرده است ، اما با توجه به عدم توافق جامع هسته ای در سوم آذر 93 در وین ، مشخص است که این ناکامی از مسقط شروع شده بود.بنا به ادعای رسانه ها و برخی افراد نزدیک به تیم های مذاکره کننده ایران و گروه 1+5 ، آمریکا ضمن خودداری از رفع تحریم‌ها در بازه زمانی اندک، خواهان خالی شدن دست ایران از تمامی گزینه های راهبردی شده اند. آنها حتی بحث موشکهای بالستیک را مطرح کرده و قصد داشتند محدود سازی این توانایی مهم ایران را در توافق بگنجانند که البته با درایت و هوشیاری و مقاومت مثال زدنی تیم ایرانی به رهبری دکتر ظریف، این نقشه نیز نقش بر آب شد.این همان توافق خوب و کلی مد نظر غرب است. اینکه ایران همه توانایی های خود را یکجا از دست بدهد، اما تحریم ها در بازه 15 الی 20 ساله کاهش پیدا کنند!

طبق اخبار رسیده و بنا به گفته برخی مقامات آمریکا به مفاد بیانیه لوزان هم پایبند نبوده است و در مورد فردو اصطلاحا دبه درآورده است.اما چرا فردو تا این حد مهم است.پاسخ اولیه این است که آمریکا نمی تواند فردو را نابود کند.آمریکا می خواهد همه اماکن راهبردی ایران تعطیل شوند و جایی در ایران نباشد که بتواند در مقابل آمریکا مقاومت کند و ضدضربه باشد. سایت هسته ای فردو در عمق 90 متری زمین قرار دارد.این سایت در مرکز ایران طراحی و ساخته شده است.آمریکا به دلیل فهم این نکته که عملا امکان دسترسی به این سایت را ندارد ، خواهان تعطیلی آن است. به عبارت دیگر آمریکا به خوبی می داند که با توجه به توانایی نظامی ایران ، ریسک حمله به سایت فردو بسیار بالا است.آمریکا نمیخواهد ایران در جایی غنی سازی کند ، که امکان حمله به آن میسر نباشد!این پیشنهاد آمریکایی ها که البته چندان جدید هم نیست ، عملا خواهان تسلیم ایران و زیر سوال رفتن استقلال و حاکمیت ملی کشور است.یعنی آمریکا تعیین کند که ایران در کجا ، به چه منظور و چه مقدار غنی سازی کند.حساسیت آمریکایی ها ، چنان چه ذکرش رفت ، نشان می دهد که آنها از توانایی غنی سازی ایران ، توانایی نظامی و پدافندی ایران آگاهند و نمی خواهند ایران در جای مطمئن و راهبردی غنی سازی کند.بر اساس گزارش منتشر شده از سوی محققان کنگره آمریکا، کارگاه‌های تولید سانتریفیوژهای هسته‌ای و اجزای تشکیل دهنده دستگاه‌ها (ی مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای) در ایران به طور گسترده‌ای پراکنده و مخفی هستند که این امر به دشواری‌های اقدام نظامی احتمالی اسرائیل علیه تاسیسات هسته‌ای ایران می‌افزاید.متعدد شدن تاسیسات غنی سازی در ایران عاملی است که به خودی خود از طریق ایجاد محدودیت عملیاتی، نوعی پدافند در مقابل هر نوع تهاجم خارجی ایجاد خواهد کرد. ضمن اینکه پیش از این بارها گفته شده و تحلیلگران نظامی غربی هم تایید کرده اند که فردو با هیچ نوعی از عملیات متعارف نظامی قابل انهدام نیست و به همین دلیل وقتی فردو مواد شکافت پذیر دریافت کند دیگر حمله به نطنز هم فایده ای نخواهد داشت چرا که فعالیت متوقف شده نطنز می تواند در فردو با امنیت کامل از سر گرفته شود.

نتیجه گیری :

آمریکا با این پیشنهادات عملا باعث فروپاشی توافق ژنو خواهد شد و در نتیجه و طبق نقشه ای از پیش تعیین شده ، ایران را مقصر جلوه خواهد داد. با این پیشنهادات آمریکایی ها ، رسیدن به توافق هسته ای ، عملا غیر ممکن است.آمریکا بلوف خواهد زد که ایران راهی جز پذیرش این پیشنهادات ندارد ، و در غیر این صورت آمریکا میز مذاکره را ترک می کند.اما باید خاطر نشان ساخت که شکست مذاکرات ، نه تنها باعث فروپاشی توافق ژنو می‌شود ، بلکه کل مذاکرات هسته‌ای و توافق جامع احتمالی را هم در معرض خطر قرار می دهد. این موضوع مسلما به نفع آمریکا نیست؛ زیرا این کشور گزینه دیگری به جز میز مذاکره ندارد و اگر قرار باشد امتیازی را هم از ایران بگیرد ، اخذ این امتیاز فقط و فقط در مذاکره آن هم با دادن امتیاز متقابل و برابر ممکن خواهد شد.امتیازی که استقلال و نیاز هسته ای ایران را به رسمیت بشناسد و با ایران بعنوان یک پدیده « حقوقی در وین » ، نه یک پدیده « سیاسی در نیویورک» برخورد کند.

نویسنده : بهنام خسروی