ورق در سوریه برنمی گردد؛ پیروزی از آن ارتش است

خبرگزاری شبستان: تحولات میدانی اخیر در جبهه شمالی و مرکزی سوریه، منجر به خارج شدن کنترل شهرهای »ادلب» و «تدمر» از دست نیروهای دولتی  و اشغال آنها از سوی شبه نظامیان تکفیری شد. برای بررسی چرایی تحولات اخیر با «احمد کاظم زاده» کارشانس ارشد مسائل خاورمیانه گفتگویی به شرح زیر انجام دادیم:

از ابتدای تحرکات گروه های تروریستی در سوریه تا چند ماه پیش ،ارتش این کشور موفقیت های چشمیگری در مقابله با شورشیان داشت اما ناگهان شرایط تغییر کرد و در نهایت در یک ماه گذشته شبه نظامیان موفق به اشغال دو شهر «ادلب» و «تدمر» شدند.علت اصلی تغییر روند در تحولات میدانی چه بود؟

 برای حل بحران سوریه ائتلافی تشکیل شد تحت عنوان ائتلاف دوستان سوریه که در واقع دشمنان سوریه بودند؛ یک زمانی می گفتند که این ائتلاف به 100 عضو هم می رسد اما با گذشت زمان در طول چهار سال گذشته تحلیل رفت تا اینکه به حدود 10 عضو رسید. این ائتلاف سه بخش داشت. کشورهای غربی، کشورهای عربی و بخش غیر غربی و غیر عربی مثل ترکیه و رژیم صهیونیستی. روند تحولات به گونه ای پیش رفت که غربی ها از ائتلاف خارج شدند و خیلی از کشورهای عربی هم همینطور و در نهایت سه کشور عربستان و قطر و ترکیه در ائتلاف باقی ماندند؛ البته رژیم صهیونیستی هم در این میان هست ولی رو بازی نمی کند و فقط این بازی را مدیریت می کند. از چند ماه پیش بعد از اینکه «استفان دی میتسورا» نماینده سازمان ملل برای حل بحران سوریه دور جدیدی از مذاکرات را شروع کرد و صحبت از این کرد که بشار باید بماند و مذاکرات جدید با حضور او برگزار شود و از طرف دیگر کشورهای غربی یکی پس از دیگری برای تایید حرف دی میتسورا به منظور دیدار با مقامات سوری به دمشق آمدند، سه کشور عربستان، قطر و ترکیه دیدند که اگر دست روی دست بگذارند وضعیت برای آنها بدتر می شود بنابراین تلاش کردند یک بار دیگر پروژه براندازی را دنبال کنند،اول با افزایش ارایه تسلیحات به شورشیان ،دوم افزایش اتحاد بین خودشان و سوم ایجاد ائتلاف و وحدت بین گروه هایی که تحت حمایت آنها بودند.

آیا عقب نشینی نیروهای سوری به دلیل طولانی شدن جنگ و فرسودگی ارتش بود یا دلایل دیگری را می توان در این باره ذکر کرد؟

به اعتقاد من اگرچه قطر و عربستان و ترکیه همواره در یک جبهه بوده اند ولی از گروه هایی حمایت می کردند که ایده های متفاوتی داشتند مثلا عربستانی ها زمانی از ارتش آزاد حمایت می کردند ولی ترکیه و قطر حامی النصره بودند ولی به این شکل شد که قطر و ترکیه پشت داعش قرار گرفتند و عربستان بعد از اینکه ارتش آزاد رو به انحلال گذاشت حامی النصره شد. آنها دیدند اگر دست روی دست بگذارند با پیشروی هایی که ارتش سوریه انجام داده کار تمام خواهد شد و از سوی دیگر مذاکرات صلح در ژنو هم به ضرر آنها پیش خواهد رفت، بنابراین دوباره تلاش کردند همه تلاش خود را یک بار دیگر به کار بگیرند تا قاعده بازی را عوض کنند و به همین خاطر ،همزمان با حمله عربستان به یمن، تحرکات گروه های تروریستی از سمت «ادلب» سوریه آغاز شد و این نشان  می دهد که نقشه تجاوز به یمن یک طرح کلی بود و تقسیم کار شده بود که عربستانی ها از یمن وارد شدند و ترکیه و قطر از سوریه وارد شوند تا بتوانند مقاومت را از دو سو تحت فشار قرار دهند.بنابراین دلیل اصلی عقب نشینی نیروهای سوری فرسودگی ارتش نبوده بلکه یک تاکتیک برای تحت الشاع قرار دادن این شرایط یوده است.همانطور هم که شاهد بودیم  شورشیان در «ادلب» تا حدی پیشروی کردند ولی حزب الله و ارتش سوریه با پیروزی هایی که در القلمون به دست آورند، یک مقدار شرایط را تحت الشعاع قرار دادند.

آیا دمشق استراتژی نظامی جدیدی را برای مقابله با شورشیان در عرصه میدانی اتخاذ خواهد کرد؟

بله. دولت سوریه در این زمین  ساکت ننشسته و ایده هایی دارد از جمله اینکه نیروهایی  که اکنون در عراق  مشغول مبارزه با داعش و دیگر گروه های افراطی هستند سریعا کار الرمادی و الانبار را تمام کنند تا خود را به مرزهای سوریه برسانند و از سوی دیگر هم حزب الله در این عرصه حضور دارد  و این دو با کمک هم می توانند موازنه جنگ را به نفع اسد تغییر دهند.

پیش بینی شما در کوتاه مدت در خصوص تحولات سوریه چیست؟

به نظر من اینطور نیست که برخی می گویند کار دولت سوریه تمام است، نمی توان قبول کرد که ممکن است در سوریه ورق برگردد چون بحران سوریه تنها بحران داخلی نیست بلکه یک بحران منطقه ای و بین المللی است  و به اعتقاد من سایه ابعاد بین المللی به منطقه ای و داخلی می چربد.

ما  هنوز در بخش منطقه ای و بین المللی، شاهد تغییر یا عقب نشینی بین بازیگران بزرگ نیستیم و همان انگیزه هایی که روسیه و چین را به جایی کشاند که تا آخر پای سوریه بایستند و حتی قطعنامه ها برای براندازی نظام سوریه را وتو کنند، هنوز بر قوت خود باقی است.

شاهد این ادعا این است که وقتی آمریکا هواپیمای F35‌  را به رژیم صهیونیستی داد در مقابل روس ها مصمم شدند سامانه S300‌ را به ایران تحویل  دهند.

برخی می گویند اگر شورشیان حلب را بگیرند می خواهند منطقه پرواز ممنوع ایجاد کنند اما اگر روس ها S300 را به سوریه بدهند دیگر منطقه پرواز ممنوع نمی تواند ایجاد شود، بنابراین بسیاری از مسایلی که گفته می شود جنگ روانی است.

از سویی سازمان ملل می خواهد مذاکرات ژنو را پیش ببرد اما سه کشور عربستان،قطر و ترکیه  می خواهند بازی را بهم بریزند .سوال این هست که کاری که یک ائتلاف 100 کشور نتوانست انجام دهد چطور سه کشور می توانند انجام دهند؟

پایان پیام/