به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از سوره مهر،کتاب «چقدر جاده...چقدر چشم...» عنوان مجموعه شعری است که در آن اشعار یکصد و چهل شاعر آیینی درباره امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف به همت شیرینعلی گلمرادی گردآوری شده است.
گلمرادی درباره مجموعه شعر کتاب گفت: نزدیک هفت سال برای گردآوری این مجموعه شعر زحمت کشیده‌ام که حاصل کار، جمع آوری شعرهای صدوچهل شاعر است.
وی همچنین به شاعرانی که شعرهایشان در این کتاب آمده اشاره کرد و گفت:در این مجموعه سعی شده تلفیقی از آثار شاعران جوان و پیشکسوت کنار هم آورده شود تا خواننده با نسل‌های مختلف شاعران انتظار آشنا شود. البته باید اذعان داشت که اشعار شاعران جوان در این کتاب بیشتر دیده میشود. این پژوهشگر ادبی همچنین به قالب اشعار در کتاب اشاره کرده، گفت: موضوعی که برایم اهمیت داشت، کیفیت شعرها بود، لذا از هر دو گروه شاعران کلاسیک‌سرا و نیمایی آثاری در این مجموعه دیده میشود.
وی هدف از جمع‌آوری شعرهای کتاب را هم شناساندن جلوه‌های ادبی انتظار و همچنین معرفی شاعران فعال و مستعد در عرصه مهدویت ذکر کرد. گفتنی است در این مجموعه شعر، اشعاری از شاعران پیشکسوت همچون قیصر امین پور، طاهره صفارزاده و موسوی گرمارودی گنجانده شده است.
«چهار صد ترانه عاشقانه» سروده‌های رنجبر گل محمدی در مدح و وصف حضرت ولیعصر (عج) است که توسط سوره مهر به چاپ دوم رسیده است.
کتاب حاضر، شامل مجموعه ای از اشعاری است در رابطه با امام زمان(عج) که بیست موضوع را در این زمینه با عناوینی از قبیل: چشم، نگاه، ابرو، لب، زلف، خال، انتظار، جمکران و... در بر می گیرد. که نویسنده در این مجموعه به شرح و بیان این نمادها در اشعار مربوط به ولیعصر(عج) پرداخته است.
شاعر قبل از سرودن هر شعر، به بیان توضیحاتی ظریف، دقیق و عرفانی، پیرامون هر یک از نمادهای مطرح شده پرداخته است.
گل محمدی در توضیح نماد «چشم» نوشته است: در اشعاری که به ساحت مقدس حضرت صاحب الامر تقدیم می گردد، استفاده از کلمه چشم مراتبی دارد. گاهی منظور همان چشم ظاهری ایشان است که احورالعین است و دیدار آن غایت آرزوی مشتاقان می باشد. اما گاهی این کلمه در معانی باطنی به کار می رود که در ادامه، چند نمونه آن به اختصار بیان شده است، در بالاترین مراتب، از ذات حضرت، به چشم تعبیر می شود، چرا که ذات وی در حجاب اسماء و صفات او قرار دارند و به همین قرینه چشم معشوق نیز در حجاب پلک ها و مژگان و ابروان اوست، لذا قابل رؤیت نمی باشد، اما هر گاه که کلمه چشم در مرتبه صفات حضرت به کار رود، منظور بصیرت و بینایی ایشان است نسبت به باطن هستی و مشاهده آنچه در عالم مسلکت و ملکوت مخلوق است...
پایان پیام/
نظر شما