خبرگزاری شبستان - چهارمحال و بختیاری:
آیا تاکنون فکر کرده اید که چرا و با چه هدفی این نوشته ها روی وسایط نقلیه خودنمایی می کنند؟
آیا این شعارها و علایم مقصود خاصی دارند؟
آیا این دل نوشته های متفاوت، بیانگر بخشی از شخصیت صاحبان وسیله نقلیه است؟
با برخی از رانندگان که صحبت کردیم، نظرهای متفاوتی داشتند. عده ای می گفتند به خاطر علایق دینی و مذهبی، این نوشته ها را بر روی خودرو خویش حک کرده اند.
گروهی دیگر مدعی بودند از روزی که این خودرو را خریده اند، نوشته روی آن بوده و ایشان هیچ نظری درباره آن ندارد.
راننده ای می گفت: برای تفریح از خطاطی خواسته تا این نوشته ها را با خوش ذوقی نگاشته است.
فرد دیگری می گفت: اعتقاد او این است که با زبان نوشته می تواند ارتباط دوسویه ای را با بینندگان برقرا سازد.
راننده تاکسی اعتقاد داشت: نوشته های روی تاکسی وی، مسافرین را از مسیر و مقصدش آگاه می سازد تا دیگر سئوال نکنند و وقت او را نگیرند.
در بین همه نوشته های روی خودروها که دقت کردم، دیدم می توان آنها را به چند دسته؛ اطلاع رسانی، مذهبی، احساسی و عاطفی و تبلیغاتی، تقسیم کرد.
پلیس راهور نیز می گوید: از نظر قوانین، نوشته هایی که مانع دید راننده شود یا موجبات هواس پرتی دیگر رانندگان را فراهم کند، ممنوع است.
به یک کارشناس فرهنگی مراجعه کردم و نظر وی را درباره دل نوشته رانندگان و مالکان خودروها پرسیدم، که به تشریح آغاز خط در ایران باستان پرداخت.
علیرضا شریفی، کارشناس مسائل فرهنگی چهارمحال و بختیاری گفت: آغاز تاریخچه خط در ایران باستان به استناد کتیبه ای که در جنوب ایران کشف شده است به حدود پنج تا هفت هزار سال پیش می رسد.
وی افزود: علاقه انسان به بیان احساسات از طریق خط را می توان به تاریخچه پیدایش خط منتسب کرد از این لحاظ می توان گفت برخی نوشته های روی خودروها به نوعی ابراز علاقه فرد به موضوع است.
شریفی اظهار داشت: البته نوشته های روی خودروها را نمی توان ملاکی دقیق برای علاقه و احساس افراد دانست زیرا گاهی دیده می شود که نوشته های روی وسایل نقلیه دارای مضمون و مفهوم و معنای خاصی نیستند.
وی علاقه به خود خط و نوشتار را دیگر انگیزه برای نوشته های خودرویی دانست و اظهار داشت: بیان خواسته ای به صورت محاوره و عامیانه از دیگر انگیزه های اینگونه نوشتارها به شمار می رود.
شریفی تصریح کرد: برخی نوشته ها از لحاظ ادبی، جامعه شناختی و روان شناختی اهمیت دارد و اگرچه مردم ایران حتی عوام، با شعر و موسیقی رابطه ای تنگاتنگ دارند اما ادبیات رانندگان را می توان از ادبیات سایر صنف ها جدا دانست و این موضوع به خوبی از شعرها و نوشته های آنان بر روی وسایل نقلیه، قابل درک و فهم است.
این کارشناس مسائل فرهنگی چهارمحال و بختیاری گفت: نوشته های روی وسایل نقلیه از لحاظ ادبی، جامعه شناختی و روان شناختی اهمیت دارد.
پایان پیام/
نظر شما