خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: خدای متعال در سوره مبارکه بقره می فرماید: وَ اِذا سَألک عِبادی عَنّی فَانّی قَریب / موقعی که از تو سؤال می کنند درباره من به آن ها بگو: خدا نزدیک است، دور نیست. این خودش یک بشارت است. در ادامه آیه می فرماید: اُجیبَ دَعوَه الدّاع اِذا دَعان. هرکه دعا کند من اجابت می کنم. نکته خیلی لطیف و قشنگی در این آیه هست و آن این که اجابت را قبل از دعا آورده است. اُجیبُ دَعوَه الدّاع اِذا دَعان. اجابت می کنم موقعی که دعا می کنند. آقای دولابی می فرمودند: قبل از دعا، اجابت است و دلیلش هم همین آیه قرآن است که "اُجیب" را قبل از "دعا" می آورد. یعنی همین که تو داری دعا می کنی معلوم است که او خواسته است تا شما بیایی و یا الله بگویی. یا ربّ بگویی. یا خدا بگویی. اُجیب دعوه الداع اذا دعان آیه زیبا و لطیفی است.
بخش دوم گفتگوی سرویس "قرآن و معارف" خبرگزاری شبستان را با حجت الاسلام و المسلمین امیر گلپور، حاقظ قرآن، کارشناس مهدویت و مسئول کارگاه های قرآنی سی و دومین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم را می خوانید.
در بخش پیشین گفتگو اشاره به این مفهوم داشتید که مسّ قلبی و حقیقی قرآن به واسطه طهارت درونی است. آیا شاهد یا شواهد دیگری در قرآن کریم برای این مفهوم داریم؟
بله، همین اشاره را باز در سوره مبارکه یاسین داریم. خود قرآن خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم می فرماید: لِیُنذر مَن کان حَیّا / پیامبر تو می توانی کسی را انذار کنی، انذار تو در کسی اثر می کند که حی باشد، زنده باشد، دلش مرده نباشد. این شرط استفاده از آیات الهی است.
پس می شود گفت قرآن هم زنده می کند و هم در واقع با زنده ها سخن می گوید.
احسنت. باز ما در آیات دیگر داریم: وَ ما اَنتَ بِمُسمِع مَن فِی القُبُور / آیا تو می خواهی آن هایی را که در قبرها هستند - در واقع اشاره می کند به این که دل هایشان مرده است - زنده کنی؟ این ها زنده نمی شوند. ما روایتی داریم از حضرت عیسی علیه السلام. ایشان می فرماید: من می توانم مرده را زنده کنم اما انسانی که احمق است و دلش مرده است نمی توانم زنده اش کنم.
درست است که قرآن همه اش معجزه است ولی مثل اقیانوسی است که برخی از آیاتش مثل گوهرها تلألو بیشتری دارد. آیاتی که بسیار روی شما و تفکرتان تأثیر گذاشته چه آیاتی است؟ آیاتی که می تواند در زندگی ما الهام بخش باشد.
خدای متعال در سوره مبارکه بقره می فرماید: وَ اِذا سَألک عِبادی عَنّی فَانّی قَریب / موقعی که از تو سؤال می کنند درباره من به آن ها بگو: خدا نزدیک است، دور نیست. این خودش یک بشارت است. در ادامه آیه می فرماید: اُجیبَ دَعوَه الدّاع اِذا دَعان. هرکه دعا کند من اجابت می کنم. نکته خیلی لطیف و قشنگی در این آیه هست و آن این که اجابت را قبل از دعا آورده است. اُجیبُ دَعوَه الدّاع اِذا دَعان. اجابت می کنم موقعی که دعا می کنند.
یعنی همین که کسی می گوید یا الله اجابت شده است؟
بله، یعنی از قبل اجابت شده است. آقای دولابی می فرمودند: قبل از دعا، اجابت است و دلیلش هم همین آیه قرآن است که "اُجیب" را قبل از "دعا" می آورد. یعنی همین که تو داری دعا می کنی معلوم است که او خواسته است تا شما بیایی و یا الله بگویی. یا ربّ بگویی. یا خدا بگویی. اُجیب دعوه الداع اذا دعان آیه زیبا و لطیفی است.
باز از آیاتی که خیلی زیباست و من بسیار از این آیه استفاده کردم این آیه است که می فرماید: وَلیَعفوا وَلیَصفَحوا اَلا تُحِبّونَ اَن یَغفِرَ الله لَکُم / آیا دوست دارید خداوند عالم شما را ببخشد؟ اگر دوست دارید در آن روزی که همه بالاخره دنبال پناهگاه می گردند خدا شما را ببخشد شما هم متخلّق به اخلاق خدایی شوید.
ما در این زمینه روایتی هم داریم. بسیار روایت زیبایی است. نقل می شود به حساب و کتاب بنده ای رسیدگی می کنند. این کاسب، آخر هفته که می شد شاگرد خودش را می فرستاد سراغ بدهکارها تا بدهی ها را وصول کند. نکته جالب این جا بود که منش و اخلاق و مرام این صاحب مغازه این بود که به شاگرد خودش می گفت هر کدام از این بدهکارها داشت بدهی اش را بدهد بدهی را بگیر اما اگر نداشت از او بگذر. اعمال این آدم را محاسبه می کنند، پرونده اش را می آورند و می گویند این فرد باید جهنم برود. ندا می آید آیا این هیچ عملی ندارد که باعث نجاتش شود؟ چون خدای متعال دنبال بهانه ای می گردد که بندگانش را بیامرزد. می گویند خدایا این اخلاقی داشته و آن اخلاق این بوده که از بدهکارهایی که توان مالی نداشتند می گذشت. ندا می آید از جانب پروردگار عالم که وقتی او چنین اخلاق و مرامی دارد من که خدای او هستم چرا من از او نگذرم. حالا که او محتاج و گرفتار است و نمی تواند دیون خودش را به ما پرداخت کند ما هم از او می گذریم.
آیه ای در قرآن وجود دارد که بسیار امیدبخش است: "قُل یا عبادی الّذین اَسرِفوا عَلی اَنفُسهم لا تَقنِطوا مِن رَحمه الله اِنَّ الله یَغفر الذّنوبَ جمیعا ." این هم بسیار آیه امیدبخشی است.
این جا هم در انتهای آیه اشاره می کند که: اِنّ الله یغفر الذنوب جمیعا. خدای متعال همه گناهان را می بخشد. البته اینجا نوید و بشارتی است که بندگان خدا به سمت خدا بیایند. چون در آیات دیگر هم داریم که: "فَفِرّوا الی الله" به سمت خدا فرار کنید چون وقتی شما به سمت خدا فرار کردید، خدا هم رحمت خودش را نازل می کند. باز حضرت استاد دولابی می فرمودند: قدیم ها پدری که می خواست فرزندش را تأدیب می کند یک کمربند برمی داشت و سراغ بچه می رفت. یک بچه ای خیلی زرنگ بود. پرید بغل پدر. فرار کرد به سمت پدر. وقتی بچه پرید بغل پدر، کمربند از دست پدر شل شد و افتاد. خدای متعال هم می فرماید: فرار کنید به آغوش خدا. وقتی فرار کردید و در آغوش خدای متعال قرار گرفتید، رحمت خدا بر شما نازل می شود.
این هم از آیاتی است که دعوت می کند بیایید به سمت خدا، به سمت اهل بیت علیهم السلام، به سمت قرآن، به سمت امام عصر (عج)، به سمت سربازی حضرت ولی عصر (عج). در ادامه وقتی انسان شرفیاب شد به محضر قرآن و اهل بیت علیهم السلام، آنجا به انسان یاد می دهند که اگر حق الناسی یا حق اللهی به گردنت هست ادا کن تا ان شاء الله در بهشت رضوان جا بگیری. پس "اِنّ الله یغفر الذّنوب جمیعا" به شرطها و شروطها، چون خداوند از حق الناس نمی گذرد. باز در آیات قرآن داریم که "اِنّ ربّک لبالمرصاد." امام صادق علیه السلام فرمود: مرصاد که خدای متعال در این آیه اشاره کرده یعنی حق الناس.
پایان پیام /
نظر شما