به گزارش خبرگزاری شبستان، سهراب سپهری شاعر و نقاش معاصر در زمرهی هنرمندانی انگشتشمار در هنر نوین ایران است که آثارش با مسائل هستیشناختی و فلسفی زمان ما گره خورده است. او به تأملی در باب فرهنگهای شرق و غرب از منظر «گفتوگویی درونماندگار» میان مؤلفههایشان مینشیند. متن حاضر خوانشی فلسفی از دریچههای ناپیدای هنر ـ اندیشهی سپهری را بدل به فضایی میکند برای تفکر در باب هنرهای گوناگونی چون نقاشی، شعر، سینما و موسیقی.
آثار سپهری در موقعیتی میان هنر و فلسفه، بازتعریف و دگرگونهدیدن بدیهیترین مؤلفههای وجودی را امکانپذیر میکند و پذیرفتهشدهترین دیدگاهها را به چالش میکشد تا با کشفی نوین، پیشانگاشتهای هستیدن را در انقلابی دائمی وارد کند.
سهراب سپهری در ۱۵ مهرماه ۱۳۰۷ در کاشان به دنیا آمد. پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری نخستین رییس تلگرافخانه کاشان بود. پدرش «اسدالله» و مادرش «ماهجبین» نام داشتند که هر دو اهل هنر و شعر بودند.
دورهٔ ابتدایی را در دبستان خیام کاشان (شهید مدرّس فعلی) (۱۳۱۹) و متوسّطه را در دبیرستان پهلوی کاشان گذراند و پس از فارغالتحصیلی در خرداد ۱۳۲۲ در دورهٔ دوسالهٔ دانشسرای مقدماتی پسران به استخدام ادارهٔ فرهنگ کاشان درآمد. در شهریور ۱۳۲۷ در امتحانات ششم ادبی شرکت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت کرد. سپس به تهران آمد و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و همزمان به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد که پس از ۸ ماه استعفا داد. سپهری در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعهٔ شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ منتشر کرد. در سال ۱۳۳۲ از دانشکده هنرهای زیبا فارغالتحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت نمود و نیز دومین مجموعهٔ شعر خود را با عنوان زندگی خوابها منتشر کرد. در آذر ۱۳۳۳ در ادارهٔ کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزهها شروع به کار کرد و در هنرستانهای هنرهای زیبا نیز به تدریس میپرداخت.
سهراب به فرهنگ مشرقزمین علاقه خاصی داشت و سفرهایی به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» را در آنجا فراگرفت. همچنین به شعر کهن سایر زبانها نیز علاقه داشت؛ از این رو ترجمههایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی انجام داد.
نشر نی اثر حاضر را در 192 صفحه روانه بازار نشر کرده است.
پایان پیام/
نظر شما