به گزارش خبرگزاری شبستان، در اين نمايشگاه حدود 40 اثر طراحي و نقاشي ميرزاييان با تجربه هاي مختلف رنگ روغن، مداد و خودكار روي بوم، كاغذ و مقوا، زغال و ابزار و مواد براي بوم سازي و ... از 18 تا 24 ارديبهشت ماه جاري در نگارخانه هنر ايران، واقع در ضلع غربي تالار وحدت، خيابان خارك به نمايش گذاشته مي شود و افتتاحيه نمايشگاه ساعت 16 روز جمعه 18 ارديبهشت ماه برگزار مي شود.
مصطفي ميرزاييان متولد 1342 آبادان است و تجربه هايي را در داستان نويسي دارد و تاكنون شش نمايشگاه از آثارش برگزار كرده است. او با ابزار و مواد گوناگون كه بي استفاده مانده است متريال طراحي ونقاشي را فراهم مي كند و آثاري را ارائه مي كند.
ميرزاييان درباره اين نمايشگاه و تجربه هاي خود در هنر نوشته است: اما این تنها یک بهانه است. بهانه ای برای طرح تجربه ها وگفتگو که هنری ارزان وساده هم ممکن ست. با خود کار مداد رنگی رنگ روی هرچیزی . ممکن ست مدام تجربه کنم بدون توجه به معیاری و بایدی. تجاربم را نشان دهم و ادامه یابد. انتخاب شدن هدف ومعیاروملاک نیست. چرا ما نقاشی و طراحی می کنیم.؟ چرا برخی بالایند، استادند، می فروشند، می خرند؟ موزه یعنی چی؟ بر گزیده شدن وتجربه ناب ما چه نسبتی با هم دارد؟ بچه ها و هنر جویان چه می کنند و معیار های انتخاب از کجا آمده؟ داوری یعنی چی؟ من با کدام منطق دو اثر انسان را ارزیابی و مقایسه می کنم. ؟ و....
ما تجربه می کنیم. آزمایش می کنیم، لمس می کنیم. نفس می کشیم هوا برود در ریه هایمان اکسیژن را دریابیم. صدا می کنیم و تا بشنویم وامتحان کنیم هنر ناب وکودکی کم وبیش همنوایی وشبهاهت بسیار با هم دارند. برای همین شیرین وناب می شود. به چهره کودک زیباودلنشین ست. دست می کشیم روی سطوح تا احساس کنیم. نگاه می کنیم تصاویر را . بچه که هستیم امروزمان مثل دیروزمان نیست درست بر خلاف مرحله بزرگسالی مثل امروز که از ما روند ثابت هنری سبک تکنیک باید ونباید طلب می شود. نوعی تکرار وخلق از روی باید ها ونباید های هنری تجاری.سالنیوبینالی و....
هر چیز را در هر سطحی با هر مدیومی باید نترسید وامتحانش کرد. مهم نیست بخرند یا نمایش بدهند یا نگویند وبگویند.مهم تجربه ناب وآزاد منست با توانمندی هایم که می تواند در تجربه بعدی تعالی یابد. پرسش هایم را با تجربه ای نو وتازه پاسخ دهم. هنر انگار چیزی ست که می گوید بجوی تا بیابی بخواه تا جواب بیابی. اما اگر این جستجو وجوابوخواستن را از دیگری وتجربه تجربه شده دیگری بخواهم می شوم نسخه ای وکپی ای وهمانی که روبرویم هست.
امروز من اگر تمام آثار فلان هنر مند بزرگ تاریخ را کپی کنم یا مثل او راه بروم واداواصولم مثل آنها بشود نهایت شده ام انسان قرن فلان دهه فلان و مال سال فلان. هنر ناب در رابطه ای آزاد این اقدام تقلیدی را جرمی بزرگ می داند. بی وفایی وجفایی نابخشودنی بر خود بر زیبایی وخلقتی که همچنان در حال رشد وتعالی ست. متاسفانه تقلید وتعبد کور کورانهوگاه هوشمندانه با اندکی تغیر در زمانه ما نه تنها جرم وجفا محسوب نمی شود بلکه نوعی امتیاز وافتخار نیز ارزیابی می شود.
در فرایند تجربه آزاد انسان از هنر،نوعی تازگی وبدویت نهفته است. ظاهری ساده بی شکل وگاه چنین می نماید که عاری از هر هدفی ست. اما در هنر ناب وتجربه ساده من بی شک دریافت ها ونتایج لذت بخش معرفتی ست. آمیخته با جمال های بی شمار که تنها در پیوستن به هنرمیسرست نه شنیدن والگو برداری و....
ما مصالح ومواد را می خریمنمی سازیم. وارد می کنیم. نمی سازیم. با مصالح وموادوابزار زندگی نداریم. نمیشناسیم شان. ابزار زبان خاص خود دارند مهمند حتی بیشتر از تکنیک هنری. گاه بیش از نوع واثری که می آفرینیم.ابزار وارداتی، اوپک، اسلاید، تصاویر و...اینها اگر چه در مرحله ای از دریافت های هنری لازمندوخوب اما اگر درتجربه و روند کاری ما باقی بمانند دیگر ما ابزاریم. تکنیکیم و بایدهایی که دیگران معین می کنند. در این نمایشگاه تلاش شده است برخی آثار با ابزار و مواد ارزان ساده نمایش داده شود.
آری من در برخورد با بیرون، با ابزار با خودم، دنبال تجربه و معرفتی تازه وآزاد هستم. از این رو مواد را مدام ترکیب می کنم. هر اثری خلق شد تمام ست. باید در تجربه بعدی بینی ودو چشم و ابرو همان بینی و چشم قبلی نباشد و نشود وگرنه بیهود گی ست. این تقلید از روی دیگری مهم نیست کودک همسایه باشد یا داوینچی.
نوع تجربه هنری من بر پایه"من هستم، چشم دارم، می فهمم، می اندیشم، دست دارم دیگری نیستم این دیگری استادم باشد یا هنرجو یا مردم عادی. تجربه ای که در تاریخ، ابا و اجداد من آن را با همه وجودش لمس کرد.
من هستم. زنده ام وجهان بیرون من، یک لحظه توقف ندارد.
نورها و سایه ها در حرکتند. در تکاپو، زنده و واله وشیدا. یک لحظه اش ساکن نیست. پس من چرا تکراردیگری شوم.؟
پایان پیام/
نظر شما