جعفر بای، جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان با بیان اینکه بی توجهی نهادها و مسئولان به مسئله اوقات فراغت یک امر وسیع و گسترده است، گفت: وسعت و فراگیری اوقات فراغت جوانان ،می طلبد تمام نهادها و دستگاه هادرگیر این مسئله شوند و چون کلیه مجموعه شخصیت های انسان، نیازمند رشد و تعالی فراغتی است به همین دلیل برای محقق شدن این امر مهم ،همه دستگاه ها باید با یکدیگر مشارکت داشته باشند و ما صرفا نباید فقط در حوزه ورزش، هنر یا موسیقی یکسویه و یکجانبه عمل کنیم.
وی بر لزوم مدیریت اوقات فراغت تأکید کرد و افزود: قطعا وزارت ورزش و جوانان متولی امور جوانان است ولی متاسفانه تاکنون نتوانسته به عنوان رهبر ارکستر موسیقی ،هماهنگی بین بخشی را برای غنی سازی و مدیریت اوقات فراغت در نهادها و دستگاه های مربوطه ایجاد کند.
این جامعه شناس ادامه داد: دلیل اینکه تاکنون دستگاه ها نتوانسته اند اقدامات لازم را در حوزه اوقات فراغت جوانان انجام دهند این است که ما فراغت را یک فعالیت بین بخشی می بینیم ولی اوقات فراغت نمی تواند جزو وظایف ذاتی دستگاه ها باشد در صورتی این گونه باشد(جزء وظایف ذاتی نهادها تلقی شود)قطع به یقین مشکل اوقات فراغت هم مرتفع می شود.همچنین درارایه گزارش ها به جای ارایه گزارش از رییس و مافوق ،گزارش از سازمان داده می شود و با توجه به اینکه این امر یک فعالیت برون سازمانی و فرادستگاهی بوده و یک مسئولیت سازمانی محسوب نمی شود مورد بی توجهیمی گیرد.
بای تصریح کرد: همچنین کثرت دستگاه های درگیر در مسئله اوقات فراغت (26 دستگاه) نیز از دیگر عوامل بی توجهی به این موضوع می باشد.
وی با بیان اینکه مداخله و نظارت مستقیم در کار فراغتی نتیجه نمی دهد، گفت: برنامه ریزی های دستوری از بالا به پایین در امر فراغت تأثیرگذار نیست،ایجاد محدودیت و مصونیت برای اوقات فراغت کار درستی نیست.گاهی اوقات گفته می شود ما امکانات لازم برای اوقات فراغت نداریم (آش کشک خالته) همین است.با این اقدامات دستوری نتیجه ای نمی گیریم.
بای با بیان اینکه آزادترین زمان باید اوقات فراغت باشد، اظهار کرد: ما زمان اوقات فراغت را محدود و رسمی می کنیم در صورتی که این اوقات برای انجام فعالیت های غیررسمی است در اینجا تضاد وجود دارد، در جایی که می طلبد آزادی درست و دقیق جاری شود محدودیت ایجاد می شود و وجود این تضاد و تناقض باعث شده است که در حوزه جوانان مورد اتهام قرار بگیریم.
اوقات فراغت به عنوان زمان طلایی عمر با هدف گذاری و برنامه ریزی موجب پیشرفت و بهره مندی مناسب در آینده می شود.
وی در ادامه وجود اوقات فراغت را برای همه یاقشار اجتماعی ضروری دانست و گفت:باید همه ی شهروندان در تمام گروه های اجتماعی پراکندگی جغرافیایی فرصت هایی برابر در استفاده از امکانات اوقات فراغت داشته باشند.
بای با اشاره به تاثیر کاهش اوقات فراغت بر روحیه جوانا تصریح کرد :عدم وجود اوقات فراغت و کاهش مشارکت و روابط خویشاوندی موجب افسردگی می شود.
این جامعه شناس با بیان اینکه همه انسان ها ناموفق اوقات فراغت خود را به بطالت گذرانده اند خاطر نشان کرد: والدین به عنوان الگوی اصلی خانواده باید نحوه درست مدیریت برنامه ریزی را از کودکی نهادینه سازند.
پایان پیام/
نظر شما