به گزارش خبرنگار کتاب شبستان :مجموعه گزینه اشعار نزار قبانی «عشق با صدای بلند» با انتخاب و ترجمه احمد پوری توسط انتشارات نگاه به چاپ رسید.
نزارقبانی شاعر بزرگ عرب در مجموع به عنوان شاعر عشق و زن شناخته شده است، اما بسیاری از اشعار این سخنسرای بزرگ رو در رویی با ستمی است که بر مردم ستم‌دیده فلسطین از طرف کشور غاصب اسرائیل می رود. در این مجموعه هر دو دسته از این اشعار گزینش شده اند.
نزارقبانی را یکی ار برجسته ترین شعرای عرب در یک‌صد سال اخیر باید شناخت. او در سال 1998 چشم برجهان پوشید.
قبانی را ازبنیان گذاران فرم جدیدی از شعر معاصر عرب با عنوان شعرالمنثور وقصیده‌ی النثر می دانند که در واقع گرته برداری از شعر آزاد والت ویتمن است .نوعی شعر که در آن قید مصارع مساوی بیت وهمچنین قافیه از شعر برداشته شده اما وزن همچنان از اوزان پیشین شعر عرب پیروی می کند.
کتاب گزینه اشعار نزارقبانی«عشق با صدای بلند» به انتخاب و ترجمه‌ی احمد پوری با جلد سخت در 412 صفحه به بهای 25000 تومان توسط انتشارات نگاه منتشر شده است.
« نزار قبانی سرودن شعر را از شانزدهسالگی آغاز کرد. در ۱۹۴۴از دانشکدهی حقوق در دمشق فارغ التحصیل و در وزارت خارجهی سوریه به کار مشغول شد؛ در شهرهای: قاهره، لندن، بیروت و مادرید خدمت کرد و پس از وحدت مصر و سوریه سفیر این جمهوری متحده در چین شد.
در ۱۹۶۶ کار دیپلماسی را رها کرد و فقط به شعر پرداخت. با شکست و عقبنشینی۱۹۶۷اعراب در مسأله ی فلسطین، از شعر عاشقانه به شعرسیاسی و شعر مقاومت رویآورد. خودکشی خواهرش در ناکامی عاشقانه(۱۹۳۸)، مرگ پسر نوجوانش به بیماری قلبی، کشتهشدن همسرش بلقیسالراوی در بمبگذاری سفارت عراق(۱۹۸۱در بیروت)، بر شعرش اثر گذاشت.» بر گرفته از پشت جلد کتاب «نزار قبانی، عاشقانه سرای بی همتا»مترجم رضا طاهری.
هنگامی که ۱۵ ساله بود خواهر ۲۵ ساله‌اش به علت مخالفتش با ازدواج با مردی که به او تحمیل شده بود، خودکشی کرد. در حین مراسم خاکسپاری خواهرش وی تصمیم گرفت که با شرایط اجتماعی که او آن را مسبب قتل خواهرش می‌دانست بجنگد. نزار قبانی دانش‌آموخته دانشگاه دمشق بود.
قبانی دانشجوی حقوق دانشگاه دمشق در سال۱۹۴۴.
وی به زبان های فرانسه، انگلیسی و اسپانیولی نیز مسلط بود و مدت بیست سال در دستگاه دیپلماسی سوریه خدمت کرد. هنگامی که از او پرسیده می‌شد که آیا او یک انقلابی است، در پاسخ می‌گفت: «عشق در جهان عرب مانند یک اسیر و برده است و من می‌خواهم که آن را آزاد کنم. من می‌خواهم روح و جسم عرب را با شعرهایم آزاد کنم. روابط بین زنان و مردان در جهان ما درست نیست.» نزار در کتاب داستان من و شعر می نویسد: «بیشتر اشعارم را به سفر مدیونم اگر مانند میخ خیمه در خاک وطنم فرو مانده بودم چهرهی شعرم به چه حالتی درمیآمد.» و «ازدمشق دور افتادم. زبانهای دیگری آموختم. اما الفبای دمشقیام چسبیده به انگشتان، گلو و جامههایم. همان کودکی ماندم که آنچه در باغچههای دمشق از نعناع، نیلوفر و نسترن بود، هنوز در کیف دستی خود دارد. در هر مهمانخانهی جهان که رفتم دمشق را با خود بردم و با او روی یک تخت خوابیدم.» بخشی از شعرهای نزارقبانی برای همسرش بلقیس الراوی سروده شده است.
بخش‌هایی از اشعار نزار قبانی تاکنون به فارسی ترجمه و منتشر شده‌است. مهدی سرحدی ، موسی بیدج ، یغما گلرویی ، رضا طاهری ، موسی اسوار ،رضا عامری و احمد پوری مترجمانی هستند که تاکنون بخش‌هایی از آثار نزار را به فارسی ترجمه کرده‌اند.
پایان پیام/
نظر شما